Του Δακανάλη Μανόλη Πρώην Αγρονόμου
Με μισή ώρα καθυστέρηση στις 7 Δεκεμβρίου 1966 και ώρα 7.30 μ.μ. αποπλέει από τα ήρεμα νερά του λιμανιού της Σούδας το περιβόητο και πολυδιαφημισμένο φέρυ-μποτ «ΗΡΑΚΛΕΙΟΝ» των αδελφών Τυπάλδου με 206 επιβάτες και 70 μέλη του πληρώματος για τον Πειραιά. Περασμένα μεσάνυκτα τα μποφόρ γίνονται 6,7,8 και παραπάνω. Τα αγριεμένα μεγάλα κύματα χτυπούν αδιάκοπα τα πλάγια του πλοίου. Οι επιβάτες άρχισαν να ξυπνάνε στις καμπίνες των, ενώ τα αυτοκίνητα μετακινήθηκαν στο γκαράζ και άρχισαν να μπαίνουν νερά.
Στις δύο μετά τα μεσάνυχτα το πλοίο έπλεε 6 μίλια βορειανατολικά της βραχονησίδας Φαλκονέρα. Ένα μεγάλο φορτηγό-ψυγείο φορτωμένο με πορτοκάλια, που έβαλαν βιαστικά ανάμεσα στις δύο πόρτες κάθετα στο πλοίο, απασφαλίστηκε από τους διαρκείς κλυδωνισμούς και κτυπούσε την μπουκαπόρτα. Ο καταπέλτης άνοιξε και το ψυγείο έπεσε στη θάλασσα. Οι άνεμοι την ώρα του ναυαγίου υπολογίστηκαν σε 10 τουλάχιστο μποφόρ. Η αγριεμένη θάλασσα μπαίνει μέσα στο γκαράζ και χτυπάει με μανία τα πλάγια του πλοίου.
Στις 02.13 ο ασύρματος του πλοίου εξέπεμψε για τελευταία φορά το αγωνιώδες S ΟS. «SOS Πορθμείον Ηράκλειον SOS, βυθίζομαι ! Στίγμα 36,52 βόρειον και 94,8 ανατολικόν! SOS βυθιζόμεθα!
Τα λιμεναρχεία Πειραιώς, Σύρου και Κρήτης ανέφεραν αδυναμία αποστολής μέσων παροχής βοήθειας. Δυστυχώς ούτε το Ε/Γ Ο/Γ «Μίνως» που έπλεε 15 μίλια βορειότερα άκουσε το σήμα.
Στις 06,30 το πρωί ενημερώθηκε ο Πρωθυπουργός Στέφανος Στεφανόπουλος, από τον υπουργό Ναυτιλίας, ο οποίος στη συνέχεια ενημέρωσε το Βασιλιά Κωνσταντίνο στο Τατόι.
Τα πρώτα καράβια που κατέπλευσαν στον σημείο της τραγωδίας στις 08,30 δεν βρήκαν συντρίμμια από το ναυάγιο και πολύ περισσότερο κανένα ίχνος επιζώντων.
Από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας απογειώθηκαν 3 αεροπλάνα και στις 10,00 το πρώτο αεροπλάνο Douglas C-47 εντόπισε το φορτηγό-ψυγείο να επιπλέει. Πολύ κοντά φαίνονταν το αγγλικό ναρκαλιευτικό Ashton, που έσπευδε ολοταχώς. Το αεροπλάνο άρχισε να κάνει «Κύκλους Έρευνας-διάσωσης» σε μικρό ύψος από τη θάλασσα. Τότε ακούστηκε ο πιλότος του δευτέρου αεροπλάνου να προστάζει: «Μεγαλειότατε η πτήση σας είναι επικίνδυνη, πάρτε γρήγορα ύψος». Ο κυβερνήτης του Ashon αντιλαμβανόμενος, ότι στην αποστολή συμμετείχε ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος, ακούστηκε να λέει, «Μεγαλειότατε η Ashton στις διαταγές σας» και η απάντηση, «Ευχαριστώ ακολούθαμε».
Τελικά εντοπίστηκαν από αέρος επιζώντες και πτώματα.
Οι επιζώντες μεταφέρθηκαν στον Πειραιά και με ασθενοφόρα στα νοσοκομεία Τζάνειο, Ευαγγελισμό και τον Ερυθρό Σταυρό.
Η κυβέρνησε Στεφανόπουλου κήρυξε Εθνικό πένθος μιας εβδομάδας.
Πρώτο το πλοίο «Μίνως» της εταιρείας Εθυμιάδη που ενημερώθηκε από τα άλλα πλοία, έφθασε στο σημείο του ναυαγίου και ανέσυρε το φορτηγό-ψυγείο. Επίσης προσέτρεξαν το «Χανιά» δίδυμο του Ηράκλειον της εταιρείας Αδελφών Τυλπάδου, το Φιλανδικό Nula, το Δ/Ξ Aldebatan, το Ρώσικο Φ/Γ Ουρίσκ, το Πολωνικό Φ/Γ Vako, το Αγγλικό αντιτορπιλικό Levertag και το Ελληνικό αρματαγωγό «Σύρος» του Π.Ν.
Μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας το φουρτουνιασμένο και παγωμένο Αιγαίο Πέλαγος, έγινε ο υγρός τάφος για πάνω από 247 ζωές !!! Επώνυμες πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των θυμάτων σε 247 ή 273 ή 277, ίσως και παραπάνω. Η εφημερίδα «Ρεθεμιώτικα Νέα» στις 15 Δεκεμβρίου 1975 μετά από πολύχρονη έρευνα ανακοίνωσε τον ακριβή αριθμό θυμάτων σε 247, ενώ περισυλλέγησαν 47 επιζώντες, βρέθηκαν και κηδεύτηκαν μόλις 25 σοροί. Το βάθος που βυθίστηκε το πλοίο υπολογίζεται στα 600-800 μέτρα.
Ο πλοίαρχος Εμμανουήλ Βερνίκος έπεσε στη θάλασσα με σωσίβιο, όπως είπαν οι διασωθέντες αξιωματικοί, αλλά δεν βρέθηκε, ούτε ζωντανός, ούτε πεθαμένος. Ανάμεσα στους επιβάτες ήταν πολλοί Ρομά και κρατούμενοι οι οποίοι χάθηκαν.
Η καθυστέρηση αναχώρησης του πλοίου έγινε με αίτηση του πρακτορείου Μαρκαντωνάκη προς τις λιμενικές αρχές, προκειμένου να μη φορτωθεί το ψυγείο στο πλοίο «ΦΑΊΣΤΟΣ», το οποίο ήταν ανταγωνιστικό.
Ο Σταύρος Λαγωνικάκης από τα Χανιά ένας από τους λίγους επιζήσαντες του ναυαγίου προσθέτει: «Η μεγάλη εγκληματική παράλειψη του καπετάνιου ήταν, ότι δεν είχε ενημέρωσει τους επιβάτες. Κανείς δεν είχε προετοιμαστεί, εγώ άκουγα τα χτυπήματα στο υπόγειο, δεν έδωσα σημασία. Σε κάποια στιγμή ακούω ένα καμπανάκι και νόμιζα ότι ήταν αλλαγή βάρδιας. Ταυτόχρονα όμως αντιλήφθηκα ότι το κεφάλι μου ήταν χαμηλά και τα πόδια ψηλά». Ο Λαγωνικάκης βρισκόταν 12 ώρες στα παγωμένα και μανιασμένα νερά του Αιγαίου μέχρι να περισυλλεχθεί.
Ο Γεώργιος Μανουσουδάκης από τα Χανιά διηγείται: «Άκουσα τους κτύπους και φωνές και βγήκαμε έξω από την καμπίνα. Όλοι έτρεχαν προς το σαλόνι‚ πατούσε ο ένας τον άλλο. Βγήκα έξω έβρεχε, χιόνιζε, φυσούσε δυνατός άνεμος και πολύ μεγάλα κύματα και λέω. Ήντα θα κάνω εγώ σ’ αυτή τη θύελλα. Έβαλα ένα σωσίβιο, μετά έσβησαν τα φώτα του πλοίου και βρέθηκα στη θάλασσα. Το πλοίο βυθίστηκε σε δύο λεπτά».
Με το πλοίο «ΉΡΑΚΛΕΙΟΝ» ο γράφων είχε ταξιδεύσει πολλές φορές. Το τελευταίο ταξίδι το έκανε ως στρατιώτης στις 25 Ιουνίου 1966, που ταξίδεψε από τον Πειραιά στο Ηράκλειο μεγάλος αριθμός στρατιωτών, προκειμένου να φοιτήσουν στη ΣΕΑΠ ως Έφεδροι Δόκιμοι Αξιωματικοί. Το πλοίο αυτό φαινόταν, ότι έγερνε λίγο, όταν ήταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι. Τη μοιραία νύκτα του ναυαγίου πνίγηκαν δύο ομοχώριοί μου Ανωγειανοί ο Μανόλης Καραμπίνης ετών 17 μέλος του πληρώματος και ο επιβάτης Μαυρόκωστας από τα Σίσαρχα Ανωγείων.
Το πλοίο είχε ναυπηγηθεί στη Γλασκόβη της Σκωτίας το 1949 ως δεξαμενόπλοιο για λογαριασμό αγγλικής εταιρείας. Το μήκος του ήταν 498 πόδια, πλάτος 60 πόδια, βύθισμα 36 πόδια και ανέπτυσσε ταχύτητα 17 κόμβων. Μετασκευάστηκε σε οχηματαγωγό και αγοράστηκε από την εταιρεία των αδελφών Τυπάλδου. Δρομολογήθηκε στις γραμμές της Κρήτης με δυνατότητα μεταφοράς 1.000 επιβατών και 300 αυτοκινήτων.
Με αφορμή το πολύνεκρο αυτό ναυάγιο αποφασίστηκε η δημιουργία Θαλάμου Επιχειρήσεων στο Υπουργείο Ναυτιλίας. Επίσης καθιερώθηκε η απαγόρευση απόπλου σύμφωνα με τις καιρικές συνθήκες και όχι σύμφωνα με την κρίση του πλοιάρχου.
Η απόφαση του Κακουργιοδικείου εκδόθηκε στις 21 Μαρτίου 1968 με ποινές φυλάκισης από πέντε ως και επτά έτη, τιμωρήθηκαν ο εφοπλιστής ιδιοκτήτης του ΗΡΑΚΛΕΙΟ Χ. Τυπάλδος, ο διευθυντής της εταιρείας Π. Κόκκινος και δύο αξιωματικοί του πλοίου. Διαπιστώθηκε στο δικαστήριο ότι το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, είχε βαρύτατες ευθύνης για τη χορήγηση πλαστογραφημένων πιστοποιητικών ακτοπλοΐας.
Οι ποινές ξεσήκωσαν αντιδράσεις από την πλευρά των συγγενών των αδικοχαμένων επιβατών, τις οποίες θεώρησαν πολύ επιεικείς. Δεν εξαγοράζονται όμως με καμιά τιμωρία τόσες ανθρώπινες ζωές, οι οποίες χάθηκαν για τα συμφέροντα των ναυτιλιακών εταιρειών δρομολογώντας σάπια και ακατάλληλα πλοία στη γραμμή της Κρήτης.
Με αφορμή το ναυάγιο αυτό που ήταν μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που συνέβησαν στις Ελληνικές θάλασσες και πάνω στον πόνο, την οδύνη και την αγανάκτηση των Κρητικών βρέθηκε η λύση. Ο οικονομολόγος κ, Αρχοντάκης από τα Χανιά με τη βοήθεια άλλων οικονομολόγων και υπό την αιγίδα του τότε Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Κισσάμου κ. Ειρηναίου ίδρυσαν την ναυτιλιακή εταιρεία ΑΝΕΚ. Μετά από τρία χρόνια περίπου ίδρυσαν στο Ηράκλειο τη Ναυτιλιακή εταιρεία ΜΙΝΩΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ και οι Κρητικοί απέκτησαν αξιόλογα πλοία.
Από τα Χανιά για την Αθήνα η πτήση 954 του DC-6B της Ολυμπιακής Αεροπορίας με 85 επιβάτες και πέντε μέλη του πληρώματος, στις 8 Δεκεμβρίου Ι969 προσέκρουσε στο Πάκειον κοντά στο ραδιοφάρο του Σουνίου. Κυβερνήτης ήταν ο Σταύρος Κουλουμουδιώτης, συγκυβερνήτης Γρηγόρης Γρηγοράκης, ιπτάμενος μηχανικός Αγησίλαος Παπαγεωργίου και αεροσυνοδοί Μαρίνα Μόσχα και Μάρθα Πιταούλη, όλοι πλήρωμα και επιβάτες έχασαν την ζωή τους. Την ώρα του ατυχήματος επικρατούσαν δυσμενείς καιρικές συνθήκες, πλησιάζοντας στο αεροδρόμιο του Ελληνικού βρέθηκε εκτός προβλεπόμενου ίχνους και χαμηλότερα από το ύψος ασφαλείας, με αποτέλεσμα να συντριβεί.
Οι Χανιώτες το θεώρησαν ως δεισιδαιμονία για την περιοχή των τα δυο αυτά πολύνεκρα ατυχήματα. Με το πέρασμα όμως του χρόνου άρχισε να φεύγει σιγά – σιγά αυτή η δεισιδαιμονία και η ζωή επανήλθε στα φυσιολογικά επίπεδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου