Σελίδες

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015

ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΣΑΜΑΡΙ


            ΒΡΟΝΤΗΣΙ – ΣΑΜΑΡΙ 
                       Του  ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη

    Η Ιερά Μονή Βροντησίου(υψ530μ) βρίσκεται στις νότιες υπώρειες της Χαλασοκεφάλας του Ψηλορείτη και ανήκει στο δημ. Διαμέρισμα  Ζαρού του Δήμου Φαιστού. Ίσως ιδρύθηκε τη Β΄ Βυζαντινή περίοδο, έγγραφες μαρτυρίες υπάρχουν για τη μονή από το 1400.
     Ακμάζει από το 1500 ταυτόχρονα με τη μονή Βαρσαμονέρου-Αγίου Φανουρίου. Τον τελευταίο αιώνα της Ενετοκρατίας η μονή ήταν πνευματικό κέντρο μοναχισμού, όπου ευδοκίμησαν τα γράμματα και η ζωγραφική.  Εδώ ο γνωστός κρητικός ζωγράφος Μιχ. Δαμασκηνός της κρητικής αναγέννησης ζωγράφισε έξι από τις πιο αντιπροσωπευτικές του εικόνες.
    Στην εξωτερική είσοδο δίπλα στον μεγαλοπρεπή πλάτανο είναι η μαρμάρινη Κρήνη, η πλέον καλλιτεχνική της υπαίθρου έργο ικανού τεχνίτη του 15ου αιώνα. Παριστάνει σε ανάγλυφο τον Αδάμ και την Εύα στον επίγειο παράδεισο, τον Παντοκράτορα και τέσσερις μορφές που συμβολίζουν τους ποταμούς της Εδέμ, από τα στόματα των οποίων ρέει κρυστάλλινο νερό. (Πηγές ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ , Νίκου Ψιλάκη 1994).
    Από το Βροντήσι  στις 15 Μαρτίου 2015 άρχισε η εκκίνηση των ορειβατικών συλλόγων Μοιρών και Αγίου Νικολάου (Μοιρών 15 ορειβάτες και Αγίου Νικολάου 50) με αρχηγό τον γράφοντα για την κορφή «Σαμάρι». Από τη θέση «Κουτσουνάρα» τραβερσάραμε ακολουθώντας ένα πανάρχαιο πολύ ανηφορικό μονοπάτι κάτω από τους πρίνους, σφεντάμια, πεύκα και κυπαρίσσια.
     Λόγω της βαρυχειμωνιάς διαπιστώσαμε κατολισθήσεις, ρυακοφαγώματα, εκριζώσεις και σπάσιμο δέντρων, ενώ από παντού έτρεχαν νερά, όπως λένε, νερά έτρεχαν και οι πέτρες. Ελάχιστες ματσάρικες αίγες έτρωγαν βελάνια κάτω από τους πρίνους, οι οποίες απομακρύνθηκαν με την παρουσία μας.
     Όσο ανεβαίναμε το κρύο γίνονταν πιο αισθητό, ο καιρός μπούκωσε και το βουνό μύρισε χειμωνίλα,  ενώ πυκνή αχλή μας χάιδευε τα πρόσωπα και έδινε στο τοπίο μια ιδιαίτερη αίσθηση και ομορφιά.
     Στο καταφύγιο «Σαμάρι» (υψ1417μ) φθάσαμε ύστερα από τριάμισι ώρες σκληρής ανάβασης, ενώ η θερμοκρασία είχε πέσει αισθητά. Όλα τα βουνά γύρωθε ήταν κάτασπρα από τα χιόνια καθώς και το μαγευτικό δάσος του Ρούβα. Η θέα από εκεί ψηλά στα λίγα λεπτά που άνοιξε ο καιρός μας αποζημιώνει. Στο βουνό ξεφεύγεις, απελευθερώνεσαι και γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Αυτό επιδιώκουμε εμείς οι ορειβάτες και έτσι βρισκόμαστε πάντα στην άνοιξη.
     Η μέρα μάζευε σιγά-σιγά τα φτερά και φθάνοντας στην μονή Βροντησίου από το δασικό δρόμο, ο ήλιος είχε κουρνιάσει πίσω από την κορφή της Σανίδας. Η όλη πορεία κράτησε περίπου πεντέμισι  ώρες. Συνολικά διανύσαμε 17,1 χιλιόμετρα και κάναμε  υψομετρική διαφορά 830 μέτρα.-


Έτοιμοι για εκκίνηση

Αναγέννηση της φύσης

Στο μονοπάτι για το Σαμάρι

Ανεβαίνοντας

Ανθισμένη δράκαινα

Ίριδα

Μικρή στάση

Στο πευκόδασος

Μέσα στα πεύκα

Δύσκολη ανάβαση

Λίγη ξεκλούραση

Λίγο πριν το Σαμάρι

Γύπας, σκάρα ή Καναβός

Στο μπαλκόνι του φαραγγιού

Πολύ δύσκολη ανάβαση

Στο καταφύγιο Σαμάρι

Ίσως ο μεγαλύτερος πρίνος του Ψηλορείτη

Γεύμα στη μονή Βροντησίου

Το Σαντριβαλί της μονής
Μονή Βροντησίου
Προς το καταφύγιο

Εντυπωσιακό πεύκο