Σελίδες

Παρασκευή 14 Αυγούστου 2015

Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1897



         

     MANOΛΗΣ  ΜΙΧ. ΔΑΚΑΝΑΛΗΣ
          ΠΡΩΗΝ ΑΓΡΟΝΟΜΟΣ

    Η  ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ 
    ΑΝΩΓΕΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ 
   ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1897
 
     Το θέμα της παρούσης εισήγησης αφορά στους αγώνες των       Ανωγειανών στον πόλεμο του 1897.
     Η κρητική επανάσταση που ξέσπασε το Γενάρη του 1897, ήταν η αφορμή που σύρθηκε η Ελλάδα σε πόλεμο με την Τουρκία, τον οποίο έχασε παταγωδώς! Η ελληνική κυβέρνηση μέσα στο κλίμα του υπερπατριωτισμού πλήρωσε ακριβά τη συμμετοχή της στον πόλεμο. Η Κρήτη όμως επωφελήθηκε από τον πόλεμο αυτό και κέρδισε την  αυτονομία της.1
      H σπίθα της επανάστασης άρχισε από τον Πρινιά Μαλεβυζίου στις 10 Ιανουαρίου 1897, όπου οι χριστιανοί σκότωσαν τον Μεχμέτ Βελάκη. Οι Τούρκοι αγρίεψαν και κύκλωσαν στο Ηράκλειο το Γενί Τζαμί. Στις 18 Ιανουαρίου μουσουλμάνοι στα Χανιά προσπάθησαν να σκοτώσουν το Θερισιανό Ι. Καμπουράκη, ενώ την ίδια μέρα βρέθηκε σκοτωμένος ένας δικηγόρος στα Χανιά. Τότε οι χριστιανοί σκότωσαν 4 μουσουλμάνους στον Αλικιανό και στην Αγιά. Η σύρραξη γενικεύτηκε και οι μάχες απλώθηκαν σε όλα τα Χανιά. Αλλά οι επαναστάσεις ήταν πια συνηθισμένο φαινόμενο για τους κρητικούς.8
      Η επανάσταση είχε γενικευτεί πλέον σε όλη την Κρήτη. Στα μέσα Ιανουαρίου 1897 οι Τούρκοι πυρπόλησαν την Επισκοπή και χριστιανικές συνοικίες στα Χανιά. Μια μεγάλη δύναμη επαναστατών συγκεντρώθηκε στο Ακρωτήρι και διακήρυξε την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
       Στο Ηράκλειο οι επαναστάτες είχαν κλείσει τους δρόμους και δεν άφηναν τους Τούρκους να μπαίνουν στην πόλη. Στη Σητεία έγιναν πολύ μεγάλες σφαγές και η κατάσταση ήταν πια εκτός ελέγχου.
        Οι Μ. Δυνάμεις πάντοτε ενδιαφέρονταν για την Κρήτη λόγω της στρατηγικής της σημασίας και είχαν  πριν από καιρό συγκεντρώσει τους στόλους τους γύρω από το νησί. Είχαν αποφασίσει με τη Συνθήκη του Βερολίνου το 1896 να προχωρήσουν  σε οριστική λύση του κρητικού ζητήματος, με τη διεθνή κατοχή του νησιού και την ανακήρυξή του σε αυτόνομη Πολιτεία.
       Η Ελληνική Κυβέρνηση του Δεληγιάννη μετά από πίεση της αντιπολίτευσης και της κοινής γνώμης θέλησε να επέμβει, πριν προλάβουν οι Μ. Δυνάμεις να θέσουν την Κρήτη υπό διεθνή κατοχή. Έτσι την  1η Φεβρουαρίου  1897 αποβιβάστηκε στο Κολυμπάρι ο συνταγματάρχης Τιμολέοντας Βάσσος υπασπιστής του Βασιλιά Γεωργίου του Α΄ με 1.500 άνδρες. Αμέσως εξέδωσε πανηγυρική προκήρυξη με την οποία καταλάμβανε την Κρήτη στο όνομα του Βασιλιά των Ελλήνων.1
        Οι Μ. Δυνάμεις αποκλείουν τα παράλια της Κρήτης και εμποδίζουν τη μεταφορά τουρκικών και ελληνικών στρατευμάτων. Στο Ακρωτήρι των Χανίων μια οβίδα κομματιάζει τον ιστό της ελληνικής σημαίας στην κορφή του Προφήτη Ηλία. Τότε ο Σπύρος Καγιαλεδάκης βγαίνει από τα χαρακώματα μόνος του και γίνεται κοντάρι στη σημαία. Στέκεται όρθιος στον πιο ψηλό βράχο, απέναντι από τους στόλους, την Ιστορία και πάνω από το θάνατο στην κορφή της Ελευθερίας.4
       Στις 20 Μαρτίου του ίδιου χρόνου οι Μεγάλες Δυνάμεις χώρισαν το νησί σε διεθνείς τομείς, ενώ τα Χανιά και η γύρω περιοχή της πρωτεύουσας έγιναν πολυεθνικός τομέας. Οι Άγγλοι διοικούσαν το νομό Ηρακλείου, οι Ρώσοι το νομό Ρεθύμνου, οι Γάλλοι το νομό Λασιθίου και οι Ιταλοί τους νομούς Χανίων και Σφακιών. 
        Ο ατυχής ελληνοτουρκικός πόλεμος ( 8 Απριλίου – 8 Μαΐου  1897 ) ανάγκασε την Ελλάδα  να ανακαλέσει τις δυνάμεις της από την Κρήτη ( 21 Απριλίου ).  Έτσι το Κρητικό όνειρο για ένωση  είχε διαψευσθεί για άλλη μια φορά.8
        Οι Ανωγειανοί πάντα ήταν πρωτοπόροι εθελοντές σε κάθε Εθνικό αγώνα, σε κάθε ξεσηκωμό για αποτίναξη του καταχτητή, υπακούοντας στο ανεξάρτητο και αδούλωτο πνεύμα τους, έτσι έδωσαν το παρών και στον ατυχή ελληνοτουρκικό  πόλεμο του 1896-98.
        Ο Εμμανουήλ Ιωάν. Χαιρέτης ή Τορπίλης δάσκαλος από τα Ανώγεια στα απομνημονεύματα του, μας περιγράφει την πρώτη μάχη που έδωσαν οι Ανωγειανοί και άλλοι Μυλοποταμίτες στη Σκαφιδαρά στις 6 Αυγούστου 1896. «΄Εγινε μάχη με τους Τούρκους από Άνω Μυλοποταμίτες και Μαλεβυζώτες  υπό την ηγεσία των Γεωργίου Μιχ. Σκουλά, Κωνσταντίνου Σταυρακάκη, Εμμανουήλ Τζιτζή ή Ξυλούρη, Γεωργίου Ζωνού, Γρηγορίου Σπυθούρη, Ιωάννη Κεφαλογιάννη παλαιών πολεμιστών. Σκοτώθηκαν ο Ανωγειανός Βασίλειος Σταυρακάκης και δύο Λουτρακιανοί. Στη μάχη αυτή ο Τζιτζής δέχτηκε και πάλι σφαίρα εχθρική στη βράκα του». 6                                                                                                                                           
        Ουσιαστικά η πάλη Κρητοελλήνων και Τούρκων επικεντρώνεται γύρω από τις Αρχάνες από τον Ιανουάριο μέχρι τον Ιούνιο 1897, την πρώτη ελεύθερη πόλη της Κρήτης, την οποία υπερασπίζονται οι Αρχανιώτες επαναστάτες με τον Γ. Καπετανάκη, το Τάγμα «Επίλεκτων Κρητών» του Καπετάν Γιάννη Νταφώτη από το Αβδού Πεδιάδας και απέξω οι αρχηγοί και οπλαρχηγοί των Δώδεκα Ανατολικών Επαρχιών και το Ανατολικό Μυλοπόταμο. Αρχηγός των 12 Επαρχιών είναι ο Αριστοτέλης Κόρακας Ταγματάρχης του Μηχανικού, γιος του θρυλικού καπετάν Μιχάλη Κόρακα από την Πόμπια. Με επίκεντρο της Αρχάνες - Ηράκλειο και Λασίθι έγιναν δεκάδες σκληρές μάχες. 1
       Ο Ηλίας Βουτιερίδης (1874-1941), φιλόλογος, λογοτέχνης, βρέθηκε να υπηρετεί ως υπολοχαγός εθελοντής στο «Τάγμα των Επίλεκτων Κρητών», επίσης εκτελούσε χρέη υπασπιστή και γραμματέα του Διοικητή του Τάγματος Καπετάν Γιάννη Νταφώτη. Ο Βουτιερίδης κρατούσε «ημερολόγιο» στο οποίο καταγράφονται οι μάχες και τα γεγονότα που ο ίδιος είδε, άκουσε ή πληροφορήθηκε από αυτόπτες μάρτυρες.
       Στις 4-3-1897 και ώρα 10π.μ οι Τούρκοι επιτέθηκαν κατά των χριστιανών σε όλη τη γραμμή από το Γάζι μέχρι την Ξηρολιά σε απόσταση 8 χιλιόμετρα. Ο Ηλίας Βουτερίδης στο «Ημερολόγιο του Τάγματος των Επίλεκτων Κρητών», στις σελίδες 117 μέχρι 122 αναφέρει.: «Άπαντες οι εν Μαλεβύζιω ευρισκόμενοι πολεμισταί ήσαν επί της πρώτης γραμμής τους πυρός. Εκτός των Μαλεβυζιωτών, προς το Σερβιλί και το Μετόχι Μητροπολίτου, έναντι του Γάζι, είχον κατέλθει Ανωγειανοί και Γαραζανοί (εκ Μυλοποτάμου) περί τους διακοσίους, προς το μέρος δε της Βίγλας Δαφνών άπαντες οι εξ Αγίου Θωμά οπλίται υπό τους αδελφούς Στεφάνου και Νικολάου Μαρή. Αι θέσεις των χριστιανών κατά την μάχην ήσαν λίαν επικίνδυνοι, διότι, ολίγοι όντες αναλόγως προς τον εχθρόν, ήσαν ηναγκασμένοι να υπερασπίσωσι γραμμήν υπέρ τα 8 χιλιόμετρα. Τον Αλμυρόν και την Σκαφιδαράν κατείχον οι Ρωγδιανοί και Τυλισσανοί μετά των Καμαρινών και Κορφιανών υπό τον Μιχ. Χατζάκην    και άλλους. Την οδόν προς το Γάζι και το Μετόχι Μητροπολίτου Ανωγειανοί και Γαραζανοί » 5…..
          Η μάχη άρχισε με σφοδρά πυρά σε όλο το μέτωπο, αλλά το κύριο βάρος το έριξαν οι Τούρκοι κατά της Βίγλας και των Γιοφυρακίων. Το πυροβολικό από το Γάζι κτυπά τις θέσεις των ανδρείων  Κρητικών με σφοδρότητα, οι οποίοι στερούνταν ακόμα και τα φυσίγγια. Τρεις ολόκληρες ώρες κρατούν  αμφότεροι οι αντίπαλοι τις θέσεις τους σθεναρά. Στις 3,30μμ το απόγευμα ηχούσαν οι σάλπιγγες του εχθρού και έκαναν λυσσώδη γενική έφοδο σε ολόκληρο το μέτωπο. Δεν μπόρεσαν οι ημέτεροι να κρατήσουν τις θέσεις τους κυρίως από την έλλειψη φυσιγγίων. Οι δικοί μας στις θέσεις Βίγλα και Γιοφυράκια τρέπονται σε φυγή καταδιωκόμενοι εκ του συστάδην. Οι σημαίες των Τούρκων και των Χριστιανών βρίσκονται πολύ πλησίον και σχεδόν συμπλέκονται. Η μάχη ήταν από τις σφοδρότερες, αλλά τελικά αποκρούστηκε από τους Χριστιανούς και έληξε με το πρώτο σκοτάδι.
         Οι απώλειες των ημετέρων ανήλθαν σε 11 νεκρούς και 22 τραυματίες, εκ των οποίων οι τρεις λίαν σοβαρά. Οι  περισσότεροι των νεκρών και τραυματιών έπεσαν μεταξύ Γιοφυρακίων και Ξηρολιάς ανάμεσα στους τραυματίες ήταν και ο αρχηγός των Ανωγειανών Ιωάννης Σκουλάς. Οι απώλειες των Τούρκων ήταν πάνω από 50 νεκροί.       
         Ας δούμε  όμως πως περιγράφει από τη δική σκοπιά την παραπάνω μάχη  ο Εμμανουήλ Ιωάν. Χαιρέτης ή Τορπίλης  δάσκαλος από τα Ανώγεια.
         Αρχές Μαρτίου του 1897 στρατοπέδευσαν στην Τύλισο αντάρτες από το Πάνω Μυλοπόταμο, την Τύλισο, τη Μονή, τις Κορφές και τον Κρουσώνα. Είχαν αυστηρή οδηγία από τους Ευρωπαίους να μην ασχοληθούν με τους Τούρκους, γιατί το αντίθετο θα ήταν επιζήμιο για τους Εθνικούς πόθους.
        Το πρωί μόλις άνοιξαν τα καφενεία στην Τύλισο και έπιναν καφέ, παρουσιάστηκε στην πλατεία του χωριού κάποιος έφιππος που ερχόταν από τον Άγιο Μύρωνα και φωνάζει: «Αν πιστεύετε μωρέ παιδιά στο Θεό κατεβείτε να κτυπήσετε τους Τούρκους εις τον Γάζη, διότι όλη η Τουρκιά έπεσε κατά των Αρχανών και θα φάη τον κόσμο».6
        Αμέσως όλοι οι αντάρτες χωρίς σχέδιο επίθεσης έτρεξαν άτακτα βόρεια του Καβροχωρίου και άρχισαν τους πυροβολισμούς, στους οποίους  απάντησε αμέσως η φρουρά του Γαζίου. Τα διάφορα ζώα, ίπποι, βόδια και άλλα εξαγριώθηκαν και έτρεξαν στου Γάζι.
        Την ημέρα αυτή είχαν ξεφορτώσει από εμπορικό πλοίο πολεμοφόδια στον ορμίσκο της Αγίας Πελαγίας και είχαν πάει εκεί αρκετοί Μαλεβυζώτες για να τα παραλάβουν.
         Η δύναμη των Ανωγειανών ήταν διακόσοι και τρακόσοι άλλοι Μυλοποταμίτες και Μαλεβυζώτες. Κατάλαβαν θέσεις μάχης στου Γαυγιωτή το χάνι και  Βαγιδάκια. Η  μάχη όσο περνούσε η ώρα γίνονταν πιο άγρια και μετά το μεσημέρι οι Τούρκοι πληροφορήθηκαν, ότι πέντε χιλιάδες Μυλοποταμίτες και Μαλεβυζώτες προέλαυναν κατά του Γάζι με αντικειμενικό σκοπό να μπουν στη Χώρα. Ματαίωσαν την επίθεση κατά των Αρχανών και κατά τη δύση του ηλίου ενίσχυσαν την άμυνα των Τούρκων. Μετά από λίγο εξαπέλυσαν οι Τούρκοι μεγάλη επίθεση, αλλά αποκρούστηκε από τις Κρητικές δυνάμεις. Όπως  αναφέρει ο Τορπίλης εάν δεν έπεφτε το σκοτάδι θα ήταν άλλο το αποτέλεσμα.
        Στο τέλος της μάχης σύμφωνα με τον Τορπίλη, τραυματίστηκαν οι Ανωγειανοί,  Γιώργης Ζωνός στον αριστερό αντίχειρα, Ιωάννης Μ. Σκουλάς ή Γιάγκος στην κροταφική χώρα, Νικόλαος Ι. Κεφαλογιάννης ή Διάκος και ο Νικόλαος Κεφαλογιάννης, οι οποίοι έμειναν ανάπηροι στο υπόλοιπο της ζωής τους.
        Στη μάχη πολέμησαν με παλαιό οπλισμό και πιστόλες Φράγκικες του 1866, οι: Ι) Βασίλης Νιώτης ή Γαλάγκας, 2) Μιχάλης Ι. Φλουρής, 3) Κωνσταντίνος Χαιρέτης, 4) Μιχάλης Πετούσης, 5) Εμμανουήλ Σταύρου Ξετρύπης, 6) Βασίλης Μιχ. Σταυρακάκης, 7) Νικόλαος Καλλέργης ή Λιάπης ο οποίος κρατούσε βέργα, γιατί δεν είχε όπλο και 8) Γιώργης Μιχ. Κουντός ή Καψάλης.
         Τόσο ο Βουτιερίδης, όσο και ο Τορπίλης περιγράφουν γλαφυρά την πεισματώδη αυτή μάχη και συμφωνούν σε γενικές γραμμές στις διατάξεις των εκατέρωθεν δυνάμεων και στον τρόπο διεξαγωγής της μάχης. Ο καθένας βέβαια την περιγράφει  από τη δική του σκοπιά  και με τις δικές του  πληροφορίες και λεπτομέρειες.
        Στις 6-4-1897 ξέσπασε πάλι νέα μάχη μεταξύ των Τούρκων και των Χριστιανών, όπως περιγράφει ο Ηλίας Βουτιερίδης στις σελίδες 249 -251 του ημερολογίου του.
        Οι Ανωγειανοί μαζί με άλλους Μυλοποταμίτες οι οποίοι ήταν πάντα πρόθυμοι να μάχονται, είχαν  μεταβεί στην Τύλισο με αρχηγούς τον Σκουλά και τον παλαίμαχο αγωνιστή Σπιθούρη Γρηγόρη και τον ανδρείο ηγούμενο Πλουμή της Ιεράς μονής  Χαλέπας. Πήραν θέσεις προφυλακών στην Κολοκυνθού και το Καβροχώρι. Οι Ρογδιανοί, οι Αχλαδιανοί και οι Φοδελιανοί πήραν θέσεις στον Αλμυρό και  τη Σκαφιδάρα. Το μεσημέρι οι Οθωμανοί αιφνιδιαστικά με ταχτικό στρατό και 4 πυροβόλα,  εξαπέλυσαν κατά των ημετέρων σφοδρότατη επίθεση.  Η μάχη ήταν λυσσώδης και οι δικοί μας προσπαθούσαν να κρατηθούν σε πρόχειρα οχυρά. Ο αγώνας διεξάγονταν για αρκετή ώρα χωρίς αποτέλεσμα.
         Το πυροβολικό του εχθρού βάλλει συνεχώς κατά των χριστιανών και αι οβίδες σύριζαν πάνω από τα κεφάλια των κρητικών, έπεφταν πάνω στα βράχια του Αλμυρού και του Σερβιλή. Προξενούσαν δαιμονιώδη θόρυβο και με τις πολεμικές ιαχές και τα «Αλλάχ-Αλλάχ» των επιτιθέμενων Τουρκοκρητικών έδιναν έξοχη εικόνα στη μάχη. Οι χριστιανοί ανθίστανται απεγνωσμένα και ηρωικά στις θέσεις τους. Με την πάροδο όμως της μάχης  καταδεικνύεται, ότι οι αγώνες αυτών αποβαίνουν μάταιοι, διότι ήταν αδύνατο να κρατηθεί η ορμητικότητα των Τουρκοκρητικών, Βεγγαζίων και άλλων Ασιατών Τούρκων. Οι επικουρίες αργούσαν να έλθουν στους ημετέρους, οι Μυλοποταμίτες αποσύρονται σιγά-σιγά προς τα υψώματα του Καβροχωρίου και οι υπερασπίζοντες  τον Αλμυρό υποχωρούν εκείθεν του ποταμού. Πλην οι Οθωμανοί  τους καταδιώκουν με γυμνά τα γιαταγάνια από κοντά και μετά από λίγο πιάνονται στα χέρια.
       Σύμφωνα με τον Βουτιερίδη την κρίσιμη αυτή στιγμή οι Καλεσανοί, οι οποίοι ειδοποιήθηκαν για τον κίνδυνο των Μυλοποταμιτών, εξορμούν με τους καπετάνιους των Κ. Κοσμαδάκη και Δ. Γαβριλάκη κατά των Τούρκων από το Μετόχι του Καπετανάκη. Οι Τούρκοι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, υποχώρησαν και τράπηκαν σε άτακτο φυγή, έτσι από επιτιθέμενοι έγιναν καταδιωκόμενοι. Από τους ημέτερους φονεύθηκαν 4 και τραυματίστηκαν 9, από τους οποίους πέντε ήταν από τη Ροδιά. Οι Τούρκοι άφησαν πίσω στο πεδίο της μάχης πάνω από 60 νεκρούς.5
       Με το αίμα των εκατοντάδων Ηρακλειωτών (τους ανεβάζουν σε 800) στις 25 Αυγούστου 1898 μεταξύ των οποίων 17 Άγγλοι και ο πρόξενος της Αγγλίας Λυσίμαχος Καλοκαιρινός τελείωσε το Κρητικό δράμα. Η Αγγλία αντέδρασε και απαγχόνισε 17 Τουρκοκρητικούς ενώ άλλοι φυλακίστηκαν ή απελάθηκαν.
        Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στις 25 Αυγούστου 1897 έστειλε διακοίνωση στον αρχηγό του ευρωπαϊκού στόλου, γνωρίζοντας ότι η μόνη σωστή λύση του Κρητικού ζητήματος θα ήταν η ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Η Ελλάδα όμως απέσυρε τη στρατιωτική δύναμη από το νησί αναγνωρίζοντας έτσι την αυτονομία του νησιού ως προσωρινή λύση, εναποθέτοντας τις ελπίδες της στις Μ. Δυνάμεις.
       Οι ηγέτες της κρητικής επανάστασης αναγκάζονται τώρα να δεχθούν την αυτονομία, που λίγο πριν απέρριπταν κατηγορηματικά, σε τρεις γενικές συνελεύσεις,  στους Αρμένους, στις Αρχάνες και στο Μελιδόνι.3
       Οι Τούρκοι αναγκάζονται οριστικά να φύγουν από το νησί στις 2-11-1898 και ο πρίγκιπας Γεώργιος ως ύπατος Αρμοστής αποβιβάστηκε στην ελεύθερη Κρήτη (Σούδα) στις 9- 12-1898. 8
       Ο Ηλίας Βουτιερίδης καταγόταν από την Μεθώνη της Μεσσηνίας. Το «Ημερολόγιο του Τάγματος των επιλέκτων Κρητών» τυπώθηκε σε βιβλίο το 1898. Το 1919 επανεκδόθηκε στη Νέα Υόρκη και το 1997 από το Δήμο Αρχανών για τον εορτασμό των 100 χρόνων της επανάστασης του 1897.-

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1.- Θ. Δετοράκης, «Ιστορία της Κρήτης».
2.- Μουρέλλος, Ιστορία της Κρήτης.
3.- Αρχείο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ  ΚΡΗΤΗΣ.  1895 –      18ΙΩΣΗΦ Γ. ΛΕΚΑΝΙΔΟΥ  ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ 98. Τύποις ΜΑΡΙΔΑΚΗ Χανιά 1954.
4.- Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ.
5.-Ηλία Βουτερίδη, «Ημερολόγιο του Τάγματος των Επιλέκτων Κρητών»,
    Αρχάνες 1897.
 6.-Απομνημονεύματα ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΙΩΑΝ.ΧΑΙΡΕΤΗ ή ΤΟΡΠΊΛΗ δασκάλου από τα Ανώγεια. Βρίσκονται  στο Ιστορικό Μουσείο Ηρακλείου αριθ. 435  Φ 9γ, ΣΙ, 10 Φεβρουαρίου 1938.
 7.-Πρακτικά Επιστημονικού Συμποσίου ( 30-31 Αυγούστου 1997) ΑΡΧΑΝΕΣ.
8.- CRETALIVE OFFERS ηλεκτρονική ανάρτηση15-1-2014, Κώσ.  Μπογδανίδης`.

Ανώγεια  12 Αυγούστου 2015
Άποψη Ανωγείων

Πλατεία Αρμί-Δημαρχείο