Σελίδες

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ

                  Ξάνθη - Δυτική Ροδόπη -
                      Πομακοχώρια  και 
                           Στενά Νέστου
                                                Του Μανόλη Δακανάλη
                                             Αντιπροέδρου ΕΟΣ Μοιρών


Η νυκτερινή πτήση τις μεταμεσονύκτιες ώρες της 21ης Μαρτίου 2008 από το Ηράκλειο στο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» της Θεσσαλονίκης ήταν ευχάριστη. Το λεωφορείο δια μέσω της Εγνατίας Οδού μας αποβίβασε έξω από το ξενοδοχείο ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ της όμορφης Ξάνθης, στο οποίο εγκατασταθήκαμε.
ΞΑΝΘΗ 22 Μαρτίου: Νωρίς το πρωί βρεθήκαμε στο παζάρι της Ξάνθης. Εδώ είδαμε Χριστιανούς, Πομάκους, Αθίγγανους, μουσουλμάνες με πολύχρωμες μαντίλες και στρογγυλά σκουλαρίκια, που πωλούσαν τα πάσης φύσεως προϊόντα και πραμάτειες τους.
‘Ετσι όλες οι φυλές δημιουργούσαν ένα μωσαϊκό που καθρεφτίζει την πολιτισμική ταυτότητα της πόλης και γενικά της ευρύτερης περιοχής. Ακούς από τη μια μεριά το Μουεζίνη που καλεί από το μιναρέ του τζαμιού τους ομόθρησκους του για προσευχή και από την άλλη τις διάφορες ψαλμωδίες στις χριστιανικές εκκλησίες, ενώ τα καμπαναριά των εκκλησιών συναγωνίζονται στο ύψος τους μιναρέδες. Στην Ξάνθη και γενικά στη Δυτική Θράκη συνυπάρχουν πολιτισμοί, θρησκείες και άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους που στέκονται πλάτη με πλάτη. Εάν επιμένεις να κοιτάξεις κατάματα μια Πομάκα, θα αποφύγει το κοίταγμα και με τρόπο θα στρέψει το βλέμμα της σε άλλο μέρος.
Η Ξάνθη είναι κτισμένη σε υψόμετρο 80 μέτρων στις απολήξεις της Δ. Ροδόπης με πληθυσμό 45.000 κατοίκων. Αναφέρεται ως Ξάνθεια τον 1ο μ.χ. αιώνια. Το 1361 περιέρχεται στους Τούρκους και ελευθερώνεται το 1913 από τον Ελληνικό Στρατό. Στην Ξάνθη γεννήθηκαν ο γνωστότατος μουσικοσυνθέτης Μάνος Χατζηδάκης το 1913 και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος Παρασκευαίδης το 1939.
Είναι κέντρο επεξεργασίας καπνού με τις γνωστές καπναποθήκες, που κτίστηκαν από μάστορες της Ηπείρου μέχρι το 1912. Επίσης γίνεται κάθε χρόνο το γνωστό καρναβάλι της Ξάνθης με επιτυχία, οι δε ετοιμασίες διαρκούν όλο το χρόνο.
Λίγο πριν από το μεσημέρι μέσα από τα γραφικά σοκάκια της παλιάς Ξάνθης ανηφορήσαμε για την κορφή Αυγό - Προφήτης Ηλίας (665μ.). Το μονοπάτι που ακολουθήσαμε ήταν κάτω από πυκνό δάσος πεύκων , πουρναριών, ενώ στην κορφή κυριαρχούσαν οι δρυίδες.
Κάτω από την κορφή χωριστήκαμε σε δύο ομάδες, η μία συνέχισε για την κορφή Αυγό, ενώ η άλλη για την κορφή Αχλαδόβουνο (1400μ.). Η πορεία προς το Αχλαδόβουνο ήταν μέσα σε δάση δρυίδων, ενώ η κάθοδος προς το χωριό Γέρακα ήταν  απότομη σε τραχύ έδαφος κατάφυτο από οξιές. Η θέα πάνω από τα απόκρημνα βράχια του Αυγού με το μεγάλο σταυρό και το μικρό εικονοστάσι του Προφ. Ηλία, ήταν πανοραμική. Απολαύσαμε την εντυπωσιακή εικόνα της Ξάνθης, ενώ στα νότια φαίνονταν καθαρά η νήσος Θάσος και ανατολικά η Σαμοθράκη το μεγαλύτερο νησί του Αιγαίου με το ψηλότερο βουνό του  Σάος (1584μ.). Πάνω στο Αυγό υπήρχαν παλαιά ορύγματα και οχυρωματικά έργα λείψανα περασμένων πολέμων. Πόσοι άραγε άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στα χώματα αυτά; Η επιστροφή έγινε από το ίδιο μονοπάτι.
Δυτική Ροδόπη - Κορφή Κούλα - Πομακοχώρια:
Νωρίς το πρωί στις 23 Μαρτίου αναχωρήσαμε κάτω από πυκνό πέπλο ομίχλης για τη Δ. Ροδόπη. ‘Ολες οι πλαγιές και οι λαγκαδιές των βουνών ήταν δασωμένες με δρυίδες, ενώ όλα τα ποτάμια μικρά και μεγάλα έτρεχαν νερό. Στον ποταμό Κόσυνθο προς το χωριό Εχίνο συναντήσαμε το πέτρινο μισοχαλασμένο γεφύρι, που είναι  κατασκευασμένο με λαξευμένη πέτρα . Κτίστηκε το 1904 από τον Αβδούλ Χαμίτ και φέρει το όνομά του. Αφήσαμε πίσω μας το ένα μετά το άλλο τα πομακοχώρια Γοργόνα, Κουτομύτη, Λιώρα, Σμίνθη, Κύκνο και φθάσαμε στο χωριό Ωραίο (600μ.).
Ανηφορίσαμε  για την κορφή Κούλα (1606μ.) με συννεφιασμένο ουρανό έτοιμο για βροχή και κανονική για την εποχή θερμοκρασία. ‘Ύστερα από  λίγο άρχισε να πέφτει σιγανή  αδιάκοπη βροχή, την οποία απολαμβάναμε βαδίζοντας μέσα στο δάσος κάτω από πανύψηλες οξιές, Ακολούθησε πυκνή ομίχλη που άλλοτε κάλυπτε το βουνό και άλλοτε έφευγε κατά διαλείμματα, δημιουργώντας μοναδικές εναλλαγές στο τοπίο. Φθάσαμε κάτω από τις τραχιές κορφές της Κούλας, μια αναπνοή πριν από την κορυφή. Η βροχή δυνάμωσε και η ομίχλη επέμενε ερμητικά, έτσι για λόγους ασφαλείας αποφασίστηκε από τον αρχηγό Γιώργη Αθανασόπουλο η επιστροφή. Ο Αποστόλης της παρέας μας έπινε συνεχώς το νερό της βροχής που έτρεχε από τα γυμνά κλαδιά των πανύψηλων οξιών και δεν μπορούσε να το χορτάσει.
Η Ροδόπη είναι μια οροσειρά κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων. Αρχίζει από την κοιλάδα του Νέστου περνά τους νομούς Δράμας, Ξάνθης, Ροδόπης και απολήγει στην κοιλάδα του ‘Εβρου. ‘Εχει συνολικό μήκος 200 χιλιομέτρων με ψηλότερη την κορφή Γυφτόκαστρο (1827μ.), Ζάρα (1 576μ.), Κούλα (1606μ.) και άλλες. Είναι κατάφυτη με δάση από δρυΐδες, οξιές, πεύκα και έλατα κατά τούφες σε διάφορα σημεία και πρίνους στα χαμηλά.υψόμετρα.
Στο καφενείο του χωριού Ωραίου που όντως είναι όμορφο χωριό με πλακοστρωμένους δρόμους και όμορφη πλατεία, πήραμε τον καφέ μας παρέα με Πομάκους. Από τη συζήτηση φάνηκε, ότι είναι δυσαρεστημένοι με την Ελληνική Πολιτεία κυρίως οι νέοι. ‘Όπως μας είπε ο τριανταπεντάρης Χασάν, οι νέοι δεν έχουν καμιά βοήθεια από το Κράτος στα πρώτα τους βήματα, σε αντίθεση με τους εβδομηντάρηδες που παίρνουν σύνταξη και έχουν εξασφαλίσει κάποιο πλαφόν καπνού και επιδοτούνται. Αποτέλεσμα να φεύγουν οι νέοι για τη Γερμανία με σκοπό μια καλύτερη ζωή. Το 2007 έγιναν μόνο τρεις γάμοι, ενώ το χωριό έχει πάνω από 400 κατοίκους, τα τελευταία χρόνια κάνουν ένα δύο παιδιά λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Απαντήσαμε ότι αυτό ισχύει για όλη την Ελλάδα και γενικά σε όλα τα κράτη. Η απάντηση του Χασάν ήταν. «Εσύ είσαι Γιάννης στην Κρήτη και εγώ Χασάν στο Ωραίο». Ακόμα αυτοπροσδιορίστηκαν ως Τούρκοι και ότι είναι καλύτερα στην Τουρκία παρά στην Ελλάδα. Τους είπαμε ότι στην Τουρκία είναι πολύ χάλια στα οικονομικά και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται, έτσι δεν υπάρχει σύγκριση με την Ελλάδα. Ενώ λέγαμε όλα αυτά ο γεωπόνος της παρέας μας Αποστόλης δέχονταν ερωτήσεις του Αχμέτ Προέδρου του χωριού και άλλων κατοίκων για τις λιπάνσεις των δέντρων και τον εμβολιασμό στις αχλαδιές. Οι οδηγίες που τους έδωσε πιστεύω ότι έγιναν κατανοητές και μάλιστα ο Πρόεδρος έφυγε αργότερα για εμβολιασμούς σύμφωνα με τις υποδείξεις του Αποστόλη. Το χωριό έχει δυο τζαμιά, ένα σχολείο, Γυμνάσιο και άλλες υπηρεσίες. Οι κάτοικοι του Ωραίου, όσο και των άλλων χωριών ασχολούνται κυρίως με την καλλιέργεια καπνών  ποικιλίας Μπασμά και την εποχή αυτή έφτιαχναν πρασιές καπνού .Επίσης μεγάλος αριθμός των κατοίκων ασχολείται  με την κτηνοτροφία.
Η καταγωγή των Πομάκων αποτελεί αντικείμενο μεγάλης και συνεχούς μελέτης. Ο Θουκυδίδης μιλά περί Αγριάνων ή Αγραίων, ενώ ο Βυζαντινός ιστορικός Ακροπολίτης (13ος αιών) τους ονομάζει Αχριανούς. Αρκετοί ‘Ελληνες τους συνδέουν με απόμαχους στρατιώτες του Μ. Αλεξάνδρου, οι δε Τούρκοι τους θεωρούν Τούρκικης καταγωγής με διάφορες προελεύσεις.
Ζουν σε 55 χωριά της ορεινής Ξάνθης και Κομοτινής και ανέρχονται σε 98.000 κατά την απογραφή του 1991. Η εφημερίδα  Απογευματινή τους ανεβάζει σε 114.000. Το άρθρο 45 της συνθήκης της Λωζάνης (1922) τους αναγνωρίζει ως θρησκευτική μειονότητα μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης.  Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης το 1924 ανέρχονταν σε 298.000 (Πηγές Βικιπαίδεια). Σήμερα η Ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης κλπ κατά το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας είναι περίπου 3000-4000. Τα συμπεράσματα δικά σας. Τα πράγματα τελευταία είναι δύσκολα για την Ελλάδα, καθώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου με πρόσφατες αποφάσεις του αποδέχεται το συλλογικό δικαίωμά τους να αναγνωριστούν ως Εθνική Τουρκική μειονότητα (Ανακαλύψτε την Ελλάδα τεύχος 17 σελ. 131 Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης). Φυσικά και δεν είναι όλοι Τούρκοι και κατά τη γνώμη μας ο αυτοπροσδιορισμός τους θα ξεκαθαρίσει τα ποσοστά Τούρκων, Πομάκων κ.λ.π.. Η Ελλάδα μέχρι το 1996 τους είχε απομονώσει και τους είχε περιορίσει τα δικαιώματα, οικονομικά, παιδεία κ.λ.π.. Μήπως τελικά φταίει η ελληνική πολιτική και από Πομάκους τους κάναμε Τούρκους, αντί να τους εξελληνίσουμε; Μαθητές Λυκείου πομάκικης καταγωγής που ρωτήσαμε στην Ξάνθη με τον Αποστόλη, μας είπαν ότι αισθάνονται Τούρκοι.
Δασικό χωριό Ερύμανθος – Καταρράκτης 24 Μαρτίου: Το πρωί το λεωφορείο ανηφόρισε προς τα ορεινά της Δ. Ροδόπης, αφήνοντας πίσω μας την όμορφη Σταυρούπολη που είναι κτισμένη στις όχθες του Νέστου. Φθάσαμε στο μικρό ορεινό χωριό Λειβαδίτη με έλατα, πεύκα και  η πανοραμική θέα που υπάρχει, αποζημιώνει τον επισκέπτη.
Προχωρώντας μέσα στο δάσος της «Χαϊντούς» διαπιστώσαμε ότι είναι ένας επίγειος παράδεισος. Συναντήσαμε θεόρατες αιωνόβιες οξιές ύψους άνω των 30 μέτρων και κορμούς που φθάνουν το 1,5 μέτρο διάμετρο, πεύκα, έλατα, αλλά και φυτά όπως ο μενεξές και ο κίτρινος κρίνος της Ροδόπης, συμπληρώνουν την βιοποκιλότητα της περιοχής. Ακόμα υπάρχουν αρκούδες, λύκοι, αγριογούρουνα, ζαρκάδια και άλλα άγρια ζώα. Γι’ αυτό από το 1980 περίπου 180 στρέμματα από το δάσος της Χαϊντούς έχουν χαρακτηριστεί ως «Μνημείο της Φύσης». Σε λίγο βρεθήκαμε μπροστά στο Δασικό χωριό Ερύμανθος (1350μ.) που έχει δημιουργηθεί με τοπική πρωτοβουλία για εναλλακτικό τουρισμό.
‘Εξω από τον Ερύμανθο ακολουθήσαμε το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε6, που αρχίζει από την Ολλανδία και καταλήγει στην Κωνσταντινούπολη. Είναι ένα πολύ καλά διαμορφωμένο δασικό μονοπάτι κάτω από τεράστιες σε ύψος οξιές μοναδικό για περπάτημα, που οδηγεί στον καταρράκτη του Λειβαδίτη (900μ.). Η ομορφιά του τοπίου, τα κρύα νερά του καταρράκτη, αλλά και το ύψος που πέφτουν περίπου 40 μέτρα, μας δημιούργησαν την εντύπωση ότι ονειρευόμαστε.
Συνεχίσαμε το μονοπάτι μέσα σε ένα συνεχόμενο δάσος από οξιές και ύστερα από δυόμισι ώρες ανάβασης βρεθήκαμε στο χωριό Λειβαδίτης. Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και αναχωρήσαμε για την Ξάνθη.
Το βράδυ στους Μοιριανούς ορειβάτες προσέφερε δείπνο στην ταβέρνα “Ρακόμελο” ο Αντώνης Διαλεκτάκης γεωπόνος, που κατάγεται από την Πλώρα Ηρακλείου. Αρκετά από τα προσφερθέντα εδέσματα προέρχονταν από τη Μεσαρά, παξιμάδι από το Γαλιανό φούρνο, νερό, σταφιδολιές και χοχλιούς από το Ζαρό. Περάσαμε μια όμορφη βραδιά. Ευχαριστούμε τον κ. Διαλεκτάκη, για την τιμή που μας έκανε, αλλά και για τα βιβλία ΠΕΡΙΗΓΗΣΗΣ ΑΝΑΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ που έδωσε σε όλους τους ορειβάτες. Τα βιβλία αυτά εξασφάλισε από την Περιφέρεια με την ιδιότητα του γεωπόνου υπάλληλου της Περιφέρειας.
Τοξότες - Στενά Νέστου - Επιστροφή
Το λεωφορείο μας άφησε έξω από το χωριό Τοξότες στις όχθες του ποταμού Νέστου στις 25 Μαρτίου. Είναι μέρα διπλής γιορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής Ανεξαρτησίας μας από τον Τούρκικο ζυγό.
Ο Νέστος είναι ένα υπερήλικας ποταμός που μετράει 5 εκατομμύρια χρόνια ζωής. Πηγάζει από την οροσειρά της Ρίλας της Βουλγαρίας, περνά τα “Στενά του Νέστου” και εκβάλλει με δέλτα στο Θρακικό Πέλαγος απέναντι από τη Θάσο. Το συνολικό μήκος του ποταμού είναι 234 χιλιόμετρα.
Τα Στενά του Νέστου με τους μαιανδρισμούς του ποταμού, με την κοιλάδα του αποτελούν μαγευτικό τοπίο φυσικού κάλλους. Είναι ένας πλούσιος υδροβιότοπος, στον οποίο απαντώνται περίπου 200 είδη πουλιών και έχει χαρακτηριστεί «Σημαντική ζώνη για τα πουλιά» στην Ευρώπη. Αρδεύει ένα πολύ μεγάλο μέρος του κάμπου της Ξάνθης.
Στους Τοξότες δραστηριοποιούνται εταιρείες που οργανώνουν δραστηριότητες στην περιοχή, όπως καγιάκ, κανό, παρατήρηση πουλιών, ιππασία, τοξοβολία, ποδηλασία και πεζοπορίας. Περπατήσαμε σε μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής παράλληλα με τον ποταμό Νέστο, σε ένα πέτρινο μονοπάτι που έχει κατασκευαστεί ψηλότερα από τις γραμμές, ενώ σε πολλά σημεία είναι λαξευμένο στα βράχια. Η σιδηροδρομική γραμμή τελείωσε το 1896 με πρωτοβουλία του σουλτάνου Αβδούλ Αζίζ, το δε μονοπάτι κατασκευάστηκε για να βοηθήσει στην ολοκλήρωση της γραμμής. Μέχρι τη Σταυρούπολη συναντάμε μια εκπληκτική θέα με 15 πέτρινες σήραγγες σε απόσταση 17 χιλιομέτρων, Ο Νέστος κυλούσε ήρεμα, αθόρυβα και έμοιαζε με ένα τεράστιο  φίδι ανακόντα. Η βλάστηση οργιάζει στις όχθες σε όλο το μήκος του ποταμού και στα περισσότερα δέντρα είναι πλεγμένος κισσός, σε ένα διαρκές ερωτικό σφιχταγκάλιασμα, που πολλές φορές είναι μοιραίο για τα δέντρα. ‘Ηταν μια καταπληκτική πεζοπορία σε ένα πανέμορφο τοπίο, που θα μας μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας.( Πηγές: Ανακαλύψτε την Ελλάδα τεύχος 17 Υπουργ. Τουρ. Ανάπτυξης).
Η αντίστροφη όμως μέτρηση ήδη είχε αρχίσει για την επιστροφή. Το λεωφορείο μας αποβίβασε έξω από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», αφού είχαμε μιας ενδιάμεση στάση στη γραφική και όμορφη Καβάλα. Με πτήση της ΑΕGΕΑΝ προσγειωθήκαμε με ασφάλεια στο αεροδρόμιο Ηρακλείου “ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ,” με λίγες τοπικές αναταράξεις.
Οι εμπειρίες και οι γνώσεις που αποκτήσαμε πάνω στα βουνά της Δ. Ροδόπης, ήταν μεγάλες, θα έλεγα μοναδικές.
Ευχαριστούμε τον αρχηγό Γιώργο Αθανασόπουλο καθώς επίσης και κάθε άλλο που συνέβαλε στην πολύ καλή Οργάνωση της εκδρομής.
Υ. Γ Από τον Ορειβατικό Σύλλογο Μοιρών πήραν μέρος ο γράφων, ο Γιώργης
Σπυριδάκης Πρόεδρος, ο Αποστόλης Παυλίδης Γραμματέας, ο Μανώλης
Ντρετάκης Δημοσίων Σχέσεων, ο Γιώργης .Ξαγοραράκης, η Μαρία Πετράκη, η
Ρένα Νικολούδη και ο Μανέλης Βολονάκης μέλη.-

Μοίρες 27 Μαρτίου 2008

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΠΟΨΗ του νότου φύλλο της 1-4-2008.

Στο παζάρι της Ξάνθης
Λίγο πριν την κορφή Αυγό
Στην κορφή Αυγό
Στην κορφή Αυγό κάτω η Ξάνθη
Λίγο πριν την κορφή Αυγό
Μαντρί στην Κούλα
Στην κορφή της Κούλας
Κορφή Κούλας
Ο Αποστόλης παριστάνει το Δία
Το πομακοχώρι Ωραίο
Δασικό χωριό Ερύμανθος
Τζαμί στο Ωραίο
Ο Αποστόλης κάνει μάθημα εμβολιασμού
Καταρράχτη Λειβαδίτη
Δάσος της Χαϊντούς
Τούνελ στο Νέστο
Πλάϊ στο Νέστο
Ο Ξαγοράρης έχει εντυπωσιαστεί με τον κισσό
Με φόντο το Νέστο
Στην πλατεία της Ξάνθης
Στην  Ξάνθη
Υπό βροχή στην Κούλα

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

ΠΑΝΑΧΑΙΚΟ - ΝΕΔΑ





                    

                        ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΠΑΝΑΧΑΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
                               ΤΗΣ ΘΡΥΛΙΚΗΣ ΝΕΔΑΣ
                                             Του Δακανάλη Μανόλη
                                          Αντιπροέδρου ΕΟΣ.Μοιρών

         Μια απόκοσμη σκιά πάνω από τον κάμπο της Κορίνθου, ένας υπόκωφος ήχος μισοξεχασμένων θρύλων και παραμυθιών είναι η Ακροκόρινθος, το ισχυρότερο κάστρο της Πελοποννήσου, ο φύλακας του Μοριά. Το εντυπωσιακό φρούριο της Ακροκόρινθου βρίσκεται πάνω σε ένα βραχώδες απόκρημνο  λόφο (υψ.574 μ) με μεγάλη στρατηγική σημασία.  ΄Εμεινε στο ιστορικό προσκήνιο από το 1000 π.χ. όταν άρχισε να σχηματίζεται η Κόρινθος ίσαμε την επανάσταση του 1821, μετά  από την οποία ερημώθηκε. Πάνω στα απομεινάρια του άλλοτε λαμπρού ναού της Αφροδίτης κτίστηκε Χριστιανικός ναός, που μετατράπηκε αργότερα σε Τζαμί.
        Τα επιβλητικά τείχη της Ακροκορίνθου υψώθηκαν κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, αλλά υπάρχουν και  τουρκικές προσθήκες. Η δομή και η αρχιτεκτονική του μνημείου εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη. (Πηγές: ΚΑΣΤΡΑ Υπουργείο Τουρισμού εκδόσεις ΝΕΑ).
         Κοντά στο μεσημέρι στις 22-7-2006  βρεθήκαμε στο  γραφικό χωριό Πάνω Καστρίτσι (υψ400μ), που βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Παναχαϊκού σαράντα τρεις ορειβάτες των ορειβατικών συλλόγων Ηρακλείου και Μοιρών. Προορισμός μας το καταφύγιο «Ψάρθι» (υψ1450μ) του ορειβατικού Πάτρας, όπου θα γίνει η 66η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση των ορειβατών.
      Ακολουθήσαμε ένα ανηφορικό μονοπάτι, που ελίσσονταν μέσα σε ένα εντυπωσιακό δάσος από πουρνάρια, τα οποία όσο ανηφορίζαμε αντικαταστάθηκαν με έλατα και πεύκα.  Εκπληκτική ήταν η θέα  προς τον Πατραϊκό κόλπο και τη γέφυρα του Ρίου. Ύστερα από έξι ώρες ανάβασης ανάμεσα σε όμορφα τοπία, φτάσαμε στο καταφύγιο.
        Ορειβάτες κατέφθαναν συνεχώς από όλη την Ελλάδα και κατά το λιόγερμα είχε σχηματιστεί ένα πανελλήνιο χωριό με πολύχρωμες σκηνές, για να γιορτάσουμε τον προστάτη μας Προφήτη Ηλία. Ανταλλάσουμε μεταξύ μας απόψεις για πολλά θέματα, κάνουμε προτάσεις για το περιβάλλον και συναφή  θέματα. Τέλος ευχόμαστε μεταξύ μας υγεία, περισσότερες αναβάσεις και δίνουμε ραντεβού  για τον επόμενο Ιούλιο.
       Ακολούθησε το δείπνο με την παραδοσιακή φασολάδα, ελιές, φέτα, σαλάτα και κρασί. Η προγραμματισμένη συναυλία ματαιώθηκε λόγω του ισχυρού  παγωμένου βοριά, που άρχισε  να φυσά το απόγευμα και συνεχίστηκε όλη τη νύχτα.
       Κορφή Πύργος 23-7-2006:  Το όρος Παναχαϊκό υψώνεται πάνω από την Πάτρα και θεωρείται ορειβατικός προορισμός. Η θέση στην οποία βρίσκεται, η ιδιομορφία του με τις σάρες, τα λιβάδια που θυμίζουν στέπες, τα δάση με πουρνάρια, πεύκα και έλατα, είναι στοιχεία που κάνουν ξεχωριστό το βουνό. Τα τελευταία χρόνια έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.
      Νωρίς το πρωί ανηφορήσαμε για την κορφή «Πύργος του Παλαβού» (υψ1924 μ),  ακολουθώντας ένα μονοπάτι πάνω στα αλπικά οικοσυστήματα, με συντροφιά κοπάδια από πρόβατα. Η θέα πάνω από το βουνό ήταν φανταστική, γιατί υπήρχε μεγάλη διαύγεια, βλέπαμε τον Πατραϊκό κόλπο, την όμορφη Πάτρα, το Χελμό, τον Ερύμανθο και τα περήφανα βουνά της Στερεάς Ελλάδας, Βαρδούσια, Γκιώνα και Παρνασσό. Όλων μας η ψυχή εκεί πάνω ηρέμισε, μαγεύτηκε, γαλήνεψε και απελευθερώθηκε. Την ηρεμία αυτή μας διέκοψε ο θόρυβος μιας μοτοσικλέτας ανώμαλου δρόμου, ένας  παράτολμος νεαρός από την Πάτρα ανέβηκε ίσαμε την κορφή.
      Ακολούθησαν οι χαιρετισμοί μεταξύ του διοργανωτή ορειβατικού συλλόγου Πατρών και των εκπροσώπων των συλλόγων όλης της Ελλάδας με ανταλλαγές δώρων. Μετά τη λήξη της τελετής άρχισε η κάθοδος για το καταφύγιο «Ψάρθι» και στη συνέχεια για το χωριό Πουρναρόκαστρο, στο οποίο φτάσαμε ύστερα από τρεισήμισι ώρες κατηφορικής πεζοπορίας.
       To παραθαλάσσιο φυσικό δάσος της Στροφυλίας με κουκουναριές, πεύκα και βελανιδιές, καταλαμβάνει μια παραλιακή ζώνη 14 χιλιομέτρων στα όρια των νομών Ηλείας και Αχαΐας. Στην πεντακάθαρη θάλασσα με τα κρυστάλλινα νερά  κάναμε το μπάνιο μας και ύστερα χαλαρώσαμε πάνω στη σπυρωτή μελιά άμμο. Το λιόγερμα εγκατασταθήκαμε στο ξενοδοχείο «ΚΑΪΑΦΑ» δίπλα στην ομώνυμη λίμνη στο χωριό Ζαχάρω.
       ΝΕΔΑ 24-7-2006: Το ποτάμι της Νέδας πηγάζει από τους πρόποδες του Λυκαίου όρους, τα νερά του ποταμού ακολουθούν μια γραφική μαιανδρική διαδρομή, ενώνονται  με μικρότερους χείμαρρους από τα γύρω βουνά, περνούν στενά φαράγγια, όχθες σκεπασμένες με πυκνή βλάστηση, σχηματίζουν μικρές λίμνες, καταρράχτες, καταβόθρες και τέλος καταλήγουν στα γαλανά νερά του Κυπαρισσιακού Κόλπου.
     Από το παραποτάμιο χωριό Κακαλέτρι ακολουθήσαμε την κοίτη του ποταμού, βαδίζοντας άλλοτε μέσα στο νερό και άλλοτε στις όχθες.  Η παρόχθια βλάστηση οργιάζει, ενώ μεγάλα πλατάνια ένθεν και ένθεν καλύπτουν το ποτάμι. Στους περισσότερους από εμάς εκδηλώθηκε αλλεργία με φτάρνισμα, που προήλθε από τη σκόνη των πλατανιών. Οι πλαγιές του φαραγγιού καλύπτονται από πρίνους, κυπαρίσσια, λεύκες, αγριοσυκιές και υπάρχει μια συνεχής αειφόρα ανάπτυξη. Ο κισσός ήταν πλεγμένος με τα πλατάνια και τα βράχια σε ένα αιώνιο ερωτικό σφιχταγκάλιασμα, που  πολλές φορές αποβαίνει μοιραίο για τα δέντρα.
     Το ποτάμι περνά κάτω από περίτεχνα πέτρινα τοξωτά γεφύρια που συνδέουν τη μια με την άλλη όχθη και εξυπηρετούσαν τους κατοίκους της περιοχής. Τα τοπία είναι πανέμορφα με τα νερά να σταλάζουν από παντού, η βλάστηση κρέμεται από τα βράχια, τα πετρώματα σχηματίζουν πολύχρωμους σχηματισμούς και οι σπηλιές στα κάθετα βράχια κοσμούν και συμπληρώνουν το μεγαλείο της φαραγγοκοιλάδας.
          Σε κάποιο σημείο οι όχθες της Νέδας στενεύουν  πολύ, η κοίτη γίνεται ένα με δυο μέτρα πλάτος, με πελώρια βράχια δεξιά και αριστερά, το νερό υψώνεται πολύ και τότε είναι υποχρεωτικό το κολύμπι. Αδιαβροχοποιήσαμε τα σακίδια με νάιλον σακούλες και τα ρίξαμε στη ροή του νερού, για να πάρουμε πιο κάτω. Τα πλατσουρίσματα μέσα στα νερά, που είχαν ανεχτική θερμοκρασία, ήταν ευχάριστα.
       Κάτω από το χωριό  Μαυρομάτη που είναι σκαρφαλωμένο ψηλά στην αριστερή πλευρά της Νέδας, κατασκηνώσαμε σε ένα πλάτωμα με  πελώρια πλατάνια, δίπλα  σε  ένα περίτεχνο πέτρινο τοξωτό γεφύρι, κάτωθεν του οποίου υπήρχε μια πηγή με κατάκρυο κρυστάλλινο νερό. Η νύχτα πέρασε ανέμελη, με τραγούδια και ιστορίες γύρω από μια μεγάλη φωτιά που ανάψαμε, γιατί είχε πέσει σχετική υγρασία. Κοιμηθήκαμε παρέα με τα αγριογούρουνα, τις αλεπούδες και τα άλλα άγρια ζώα του δάσους, ενώ το βουητό της ροής του ποταμού, μας νανούριζε μονότονα καθ όλη τη διάρκεια της νύχτας.
      25 -7-2006 ΝΕΔΑ : Πήραμε το λιτό πρωινό και αναχωρήσαμε για το υπόλοιπο της Νέδας μέχρι το Στόμιο. Το φαράγγι ήταν πιο ομαλό σε σύγκριση με το πρώτο μέρος που ήταν,  ανώμαλο, δύσκολο και επικίνδυνο. Είχε όμως μεγαλύτερες λιμνούλες και το κολύμπι ήταν υποχρεωτικό. Οι εναλλαγές του τοπίου ήταν περισσότερες, μάλιστα σε ένα σημείο τα βράχια έχουν περίεργα ανάγλυφα, ακανόνιστα σχήματα και σταλακτίτες. ‘Υστερα από πέντε ώρες πορείας στην κοίτη της Νέδας φτάσαμε στο μεγάλο πέτρινο τοξωτό γεφύρι, το οποίο συνδέει το πανέμορφο χωριό Νέδα με την αρχαία Φιγάλεια.
     ΄Ενα  άνετο μονοπάτι μετά από είκοσι λεπτά πεζοπορίας μας οδήγησε μπροστά σε τρεις γραφικούς καταρράκτες ο ένας πάνω από τον άλλο, τα νερά των οποίων καταλήγουν στη Νέδα. Οι παραπάνω καταρράκτες σχηματίζονται από το ρέμα του Μοθωνιά και τα κρυστάλλινα νερά τους πέφτουν σε ισάριθμες λιμνούλες παίρνοντας γαλάζιο  χρώμα. Ο επισκέπτης μένει άναυδος μπροστά σε αυτή τη φυσική ομορφιά και νομίζει, ότι βρίσκεται σε εξωτικό τοπίο. Στις λιμνούλες  αυτές οι περισσότεροι επισκέπτες απολαμβάνουν αμέριμνοι το δροσερό μπάνιο τους. Λίγο πιο πάνω στην πλαγιά είναι γαντζωμένο το εκκλησάκι της Παναγίας, ενώ δίπλα στο εκκλησάκι υπάρχει ένα ασκητήριο, το οποίο βεβαιώνει την παρουσία της μοναστικής ζωής κατά το παρελθόν.
       Κάτω από το εκκλησάκι της Παναγίας η Νέδα χώνεται μέσα σε ένα φυσικό τούνελ - σπήλαιο στο οποίο ζουν νυχτερίδες και αγριοπερίστερα. Το νερό  στο τούνελ  σχηματίζει ισχυρό ρέμα, είναι βαθύ και επικίνδυνο, ύστερα πάλι ξαναβγαίνει  στον ανοιχτό χώρο και συνεχίζει για τη θάλασσα.
      Το Φαράγγι της Νέδας με τα παρθένα δάση, τις απόκρημνες πλαγιές, το τούνελ, τα πέτρινα γεφύρια, τους καταρράκτες με τα γαλάζια εξωτικά νερά, το καθιστούν μοναδικό. Ο επισκέπτης εντυπωσιάζεται, αυθυποβάλλεται  και η εμπειρία που αποκτά είναι μοναδική.
      Μυθολογία - Ιστορία: Η κοιλάδα της Νέδας ενέπνευσε πολλούς μύθους στους αρχαίους ‘Ελληνες. Η Νέδα ήταν ονομασία μιας νύμφης η οποία κάποτε έγινε τροφός του Δία. Η Ρέα όταν γέννησε το Δία, τον έδωσε στη Νέδα, τη Θειοσόα και την Αγνώ (όλες νύμφες των νερών και των ποταμών) για να τον μεγαλώσουν. Η Νέδα που μεγάλωσε το Δία κατά τους μύθους, έδωσε το όνομά της στο ποτάμι. Οι αρχαιότεροι κάτοικοι της περιοχής γύρω από την κοιλάδα της Νέδας ήταν Πελασγοί, οι οποίοι περίπου το 2300 π.χ άρχισαν να κατοικούν στην Πελοπόννησο. Ο γιος του Λυκάονα, ο Φιγάλος, ίδρυσε την αρχαία πόλη Φιγάλεια.
     Πέρα από τις αρχαίες πόλεις και τα ένδοξα απομεινάρια τους αναμφίβολα ο ωραιότερος και σπουδαιότερος αρχαιολογικός χώρος δίπλα στην φαραγγοκοιλάδα της Νέδας είναι ο ναός του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες. Ο ναός χτίστηκε από το διάσημο Ικτίνο (αρχιτέκτονα του Παρθενώνα) γύρω στο 450 π.χ.
      Τη Νέδα περπάτησε ο Παυσανίας ο ακούραστος ταξιδιώτης κατά το 2ο μΧ. αιώνα, ο οποίος επισκέφθηκε την αρχαία Φιγάλεια και το Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα. Αναφέρεται στους μαιανδρισμούς της Νέδας συγκρίνοντας την με τον ποταμό Μαίανδρο: «Από όλους τους γνωστούς ποταμούς το ρεύμα του Μαιάνδρου έχει τους πιο πολλούς ελιγμούς, πολλές φορές στρέφεται προς τα πίσω και πάλι γυρίζει προς τα εμπρός. Η Νέδα θα μπορούσε να θεωρηθεί το δεύτερο σε ελιγμούς ποτάμι». (Παυσανίου, Ελλάδος περιηγήσεις Εκδοτική Αθηνών. Και  ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ στο φαράγγι της ΝΕΔΑΣ  εκδόσεις ΗΜΕΡΗΣΙΑ).
      Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο «Καϊάφα» στο χωριό Ζαχάρω, για ξεκούραση και διανυκτέρευση. Το βράδυ έγινε στον κήπο του ξενοδοχείου η καθιερωμένη συνεστίαση των ορειβατών με χορούς  και τραγούδια.
      26-7-2007 Επίλογος: Κάναμε επίσκεψη στη μεγάλη λιμνοθάλασσα του Καϊάφα, στις όχθες της οποίας υπάρχουν ιαματικές πηγές γνωστές από την αρχαιότητα.
      Η αρχαία Ολυμπία ήταν χώρος λατρείας του Δία, στον οποίο αναφέρονται οι πρώτοι αγώνες το 776 π.χ. οι αγώνες αποκτούν ιερό χαρακτήρα, πανελλήνια δόξα και μεγάλο κύρος. Κατά τη διάρκεια των αγώνων επικρατούσε Ολυμπιακή εκεχειρία.
      Υπάρχουν αρκετοί μύθοι για  την προέλευση των  Ολυμπιακών αγώνων, ένας από αυτούς είναι του Ηρακλή και των Ιδαίων Δακτύλων, που λέγονταν Κουρήτες, γεννήθηκαν στο Ιερό βουνό της Κρήτης Ίδη - Ψηλορείτης και ήταν σπουδαίοι μεταλλουργοί. Η Ρέα ανέθεσε τη φύλαξη στους δακτύλους της Ίδης Κουρήτες, οι οποίοι ήταν ο Ηρακλής, ο Παιωναίος, ο Επιμήδης, ο Ιάσιος και ο Ίδας. Ο Ηρακλής που ήταν ο μεγαλύτερος, έβαζε τους άλλους να τρέξουν σε αγώνα και στεφάνωσε το νικητή με κλαδί από αγριελιά. Ο Ιδαίος Ηρακλής οργάνωσε τους αγώνες και τους ονόμασε Ολυμπιακούς, ήταν πέντε αδέρφια και γίνονταν κάθε πέντε χρόνια. Ο παραπάνω μύθος είναι γραμμένος σε μαρμάρινη πλάκα δεξιά πριν την είσοδο του Μουσείου της Ολυμπίας.
       Επισκεφτήκαμε το αρχαιολογικό Μουσείο με θησαυρούς, ανεκτίμητης αρχαιολογικής αξίας και τέχνης. Εντυπωσιάζουν όλα, αλλά περισσότερο ο Ερμής του Πραξιτέλους, που είναι ένα από τα λίγα έργα τέχνης της αρχαιότητας με τόση επιτυχία.
      Στον εξωτερικό χώρο εντυπωσιάζουν το Γυμνάσιο, η Παλαίστρα, ο ναός της Ήρας, ο ναός του Δία ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα  έργο του Ηλείου αρχιτέκτονα Λίβωνα, το στάδιο 40000 θέσεων και τέλος ο χώρος αφής της Ολυμπιακής Φλόγας.
 ( Πηγές: Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας σελ.90, Σταματελάτου εκδόσεις ΒΗΜΑ).
     Η επιστροφή έγινε από την πανέμορφη ορεινή Αρκαδία, το γραφικό χωριό Λαγκάδια και τις κατάφυτες από έλατα πλαγιές  του όρους Μαίναλου.
     Στο λιμάνι του Πειραιά  επιβιβαστήκαμε στο πλοίο και αναχωρήσαμε για το Ηράκλειο με πλούσιες και μοναδικές εμπειρίες. Διοργανωτής της εκδρομής ήταν ο Ορειβατικός Σύλλογος Ηρακλείου με αρχηγό το  Σπύρο Καλεμάκη, ο οποίος πέτυχε απόλυτα στο τόσο δύσκολο έργο του και τον ευχαριστούμε πολύ.
      Από τον Ορειβατικό Μοιρών συμμετείχαν ο γραφών, Ο Γιώργης Σπυριδάκης πρόεδρος, ο Αποστόλης Παυλίδης γραμματέας, ο Στέλιος Ζαχαριουδάκης, ο Πέτρος Ζαχαριουδάκης, ο Γιάννης Κλημαθιανάκης και ο Αντώνης Καραμπακάκης μέλη.-

      Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΠ0ΨΗ του νότου φύλλο 335 της 8-8-2006.
     
Οι Μοιριανοί στο Παναχαικό
Στο βάθος η γέφυρα του Ρίου
Παναχαικό στο ελατόδασος
Ακροκόρινθος
Κταφύγιο Παναχαικού
Κορφή Πύργος του Παναχαικού
Κατασκήνωση Πανελλήνιας Συνάντησης
Στο χωριό Κακαλέτρι της Νέδας
Γεφύρι στη Νέδα
Κορφή Παναχαικού
Κατασκήνωση στη Νέδα
Καρράχτης στη Νέδα
Καταρράχτης στη Νέδα
Μικρός καταρράχτης Νέδα
Λαγκάδια Αρκαδίας
Αρχαία Ολυμπία
Κατασκήνωση
Μέσα στο ποτάμι
Ο Γιάννης καβρολογά
Κατασκήνωση Νέδας
Λίμνη Καιάφα