Ψηλορείτης: ΠΕΖΑΝΟ ΚΑΙ ΑΣΤΡΑΚΙΑΝΟ ΦΑΡΑΓΓΙ

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

ΠΕΖΑΝΟ ΚΑΙ ΑΣΤΡΑΚΙΑΝΟ ΦΑΡΑΓΓΙ

ΑΣΤΡΑΚΙΑΝΟ ΚΑΙ ΠΕΖΑΝΟ
ΦΑΡΑΓΓΙ

Του Δακανάλη Μανόλη
Αντιπροέδρου ΕΟΣ Μοιρών

«Υπάρχουν απίστευτοι γεωλογικοί σχηματισμοί, λιμνούλες με μικρούς καταρράκτες, που δίνουν την αίσθηση της κρυμμένης παρθένας φύσης »

Το πρωί της 13^ης Ιουνίου 2010 ο Ορειβατικός Μοιρών άρχισε την διάσχιση του Αστρακιανού-Πεζανού Φαράγγι από τη θέση «Κολομόδι» του Δημ. Διαμερίσματος Αστρακών του Δήμου Ν. Καζαντζάκη. Από το μέρος αυτό της ενδοχώρας πηγάζει και ο ποταμός του Καρτερού μήκους 17 χιλιόμετρα, που διασχίζει το φαράγγι και καταλήγει στα βόρεια παράλια στον Καρτερό. Στην αρχαία εποχή ο ποταμός λεγόταν ΤΡΙΤΟΝ και στο μέρος που εκβάλλει, ήταν πρόσφορο για την ανέλκυση στην ξηρά των πλοίων των Μινωιτών. Η φαραγγοκοιλάδα αυτή από την αρχαιότητα αποτέλεσε φυσικό δρόμο επικοινωνίας με την Κνωσό. Το 846 μΧ. ο βυζαντινός Στρατηγός Κρατερός αποβιβάστηκε με δυνάμεις στην παραλία του Καρτερού, για ν ανακτήσει την Κρήτη από τους Σαρακηνούς. Προς τιμήν του ονομάστηκε η ευρύτερη περιοχή Καρτερός.

Το φαράγγι είναι προσβάσιμο με ένα πολύ καλά διαμορφωμένο μονοπάτι, με ξύλινα γεφύρια, ξύλινα σκαλοπάτια, ξύλινα στηθαία, χώροι αναψυχής και άλλες τεχνικές προσβάσεις που προσφέρουν εύκολη και ασφαλή περιήγηση-χωρίς ν΄αλλοιώνουν στο ελάχιστο το φυσικό περιβάλλον.

Ύστερα από μιας ώρας ευχάριστης πεζοπορίας συναντήσαμε ένα διπλό μύλο με δυο πύργους υδατόπτωσης, που βρίσκεται σε αρίστη κατάσταση και λέγεται «Πατερικός Μύλος». Στην Κρήτη τέτοιοι διπλοί μύλοι είναι ελάχιστοι.

Λίγο πιο κάτω είναι η Αστρακιανή καμάρα ένα περίτεχνο πέτρινο τοξωτό γεφύρι του 16^ου αιώνα, που ενώνει τους Αστρακούς με το Σγουροκεφάλι. Εξ ίσου σημαντικό είναι και το τοξωτό πέτρινο γεφύρι, που ενώνει το Σγουροκεφάλι με τα πέραν του φαραγγιού νότια χωριά.

Εντυπωσιακός είναι ο ερειπωμένος Βυζαντινός ναός του Αϊ Γιώργη σε μικρό ακατοίκητο οικισμό. Ο Νεραϋδόσπηλιος είναι λίγο πιο πάνω από την όχθη, χώρος κατοικίας των νεράϋδων κατά το μύθο που πολλές φορές εμφανίζονταν στους κατοίκους. Κατά τον αρχαιοδίφη Πολ Φορ ήταν ιερό της Τριτογένειας Αθηνάς, που είχε πάρει το αρχαίο όνομα του ποταμού ΤΡΙΤΟΝ. Μέσα στο σπήλαιο ακούγεται να τρέχουν υπόγεια νερά.

Υπάρχουν απίστευτοι γεωλογικοί σχηματισμοί λιμνούλες με μικρούς καταρράκτες, που δίνουν την αίσθηση της κρυμμένης παρθένας φύσης. Η βλάστηση οργιάζει σε όλο το μήκος των φαραγγιών, ενώ το μονοπάτι καλύπτουν κατά το μεγαλύτερο μέρος τεράστια ευθυτενή πλατάνια, πανύψηλες λεύκες, πικροδάφνες που έχουν γίνει δέντρα καθώς και συνεχόμενοι αδιαπέραστοι καλαμιώνες. Το υγρό στοιχείο υπάρχει παντού, ενώ πολλές χελώνες απολαμβάνουν τον ήλιο και το μπάνιο στις λιμνούλες.

Μετά το όγδοο χιλιόμετρο πεζοπορίας πήραμε το Πεζανό Φαράγγι, που το βρήκαμε εξ ίσου μαγευτικό, ενώ σε πολλά σημεία υπήρχαν εγκαταλειμμένα περβόλια με οπωροφόρα δέντρα . Γευτήκαμε οικολογικές μπουρνέλες διαφόρων ποικιλιών.

Το φαράγγι του Καρτερού ποταμού αποτελούσε πριν τέσσερα χρόνια (2006) ένα καλά κρυμμένο θησαυρό της Κρητικής γης. Είναι ένα από το ομορφότερα φαράγγια της Κρήτης, μια διαδρομή που εκπλήσσει τον επισκέπτη με την πλούσια χλωρίδα-πανίδα και το έντονο υγρό στοιχείο που συναντούμε. Πέτρινα μονότοξα γεφύρια νερόμυλοι και ασβεστοκάμινα βρίσκονται σε όλο το μήκος των φαραγγιών. Ακόμα υπάρχουν πολλά παλιά αρδευτικά έργα που δηλώνουν την αξία της φαραγγοκοιλάδας. Το μονοπάτι είναι σε αρκετά μεγάλο διάστημα παλαιό με κτίσματα που φανερώνουν τη διαχρονικότητα της περιοχής.

Στους παραπάνω νερόμυλους οι αγρότες της ευρύτερης περιοχής μετέφεραν με τα γαϊδούρια και τα άλλα υποζύγια σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι, να τα αλέσουν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες των νοικοκυριών τους. Σήμερα αποτελούν κειμήλια της πολιτισμικής μας κληρονομιάς.

Διανύσαμε περίπου 14 χιλιόμετρα ευχάριστης πεζοπορίας χωρίς να μας φοβίσει η σχετική ζέστη που δεχτήκαμε στα ακάλυπτα από δέντρα μέρη του φαραγγιού. Καταλήξαμε στο χωριό Πεζά ύστερα από επτά ώρες πορείας. Μείναμε όλοι γενικά κατενθουσιασμένοι από τη μαγεία της πράγματι ζούγκλας που συναντήσαμε λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ηράκλειο.