Ψευδώνυμο:
ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ
ΠΡΟΣΦΟΡΑ
ΕΛΛΗΝΩΝ
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ
ΕΟΚΑ
Τον Απρίλιο του 1955 ξεκίνησε επισήμως ο
ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας εναντίον των αποικιοκρατών Βρετανών της Κύπρου
από το 1878. Ο αγώνας αυτός θα γινόταν αποκλειστικά από Κύπριους αξιώνοντας το
δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και την Ένωση με το εθνικό κέντρο. Οι Ελλαδίτες
αξιωματικοί που είχαν εκδηλώσει την πρόθεση να σπεύσουν στο νησί, να αγωνιστούν
για την Ένωση τελικά δε συμμετείχαν. Έτσι ο ένοπλος αγώνας θα εμφανίζονταν
αποκλειστικά ως κυπριακός και η Ελλάδα θα απέτρεπε στο διπλωματικό πεδίο τις αναμενόμενες
Βρετανικές κατηγορίες. Η ΕΟΚΑ με επικεφαλής το Γεώργιο Γρίβα-ψευδώνυμο Διγενής,
δρούσε σε δυο χωριστές ομάδες, των δολιοφθορέων (σαμποτέρ) και των μαχητών
κρούσης. Οι συγκρούσεις έλαβαν γενικευμένο χαρακτήρα, προκαλώντας το φόβο και
τον τρόμο των Βρετανών.
Στη δομή της οργάνωσης εφαρμόστηκαν
αυστηρά οι συνωμοτικοί κανόνες, που διέπουν όλες τις επαναστατικές
οργανώσεις. Οι Βρετανοί στο διάστημα του τετραετούς αγώνα (1955-1959) με την
Ιντέλιτζενς Σέρβις μια από τις αρτιότερα οργανωμένες υπηρεσίες πληροφοριών δεν
κατάφεραν, να διασπάσουν τη στεγανότητα και να εισέλθουν στα άδυτα της ΕΟΚΑ.
Στην πορεία αποδείχτηκε στρατιωτικά αήττητη, γιατί καθήλωσε μεγάλες
στρατιωτικές δυνάμεις της Βρετανίας, (40.000 στρατιώτες) χωρίς να μπορούν να
διαλύσουν μια αντάρτικη οργάνωση.
Στην επιτυχία του αγώνα συνέβαλε καθοριστικά η μαζική συμμετοχή του
λαού, ο οποίος για τέσσερα χρόνια υπέστη τα πάνδεινα, βασανισμούς, εκτοπίσεις
φυλακίσεις, αποκλεισμούς χωριών και εκτελέσεις αμάχων. Ελάχιστοι Κύπριοι με
μειωμένη πατριωτική συνείδηση συνεργάστηκαν με τους Βρετανούς, πλην όμως
αποδοκιμάστηκαν και απομονώθηκαν από τους πατριώτες.
Η ΕΟΚΑ κατέλαβε εξέχουσα θέση μεταξύ των
σημαντικότερων επαναστατικών κινημάτων, πλάι στους Βιετκόνγκ, τους Αλγερινούς
αντάρτες και τον Ιρλανδικό ΙΡΑ. Ο αγώνας της ΕΟΚΑ παραμένει μέχρι σήμερα η
τελευταία μεγάλη εποποιία του ελληνικού Έθνους. (Πηγές: Ιστορικά θέματα τεύχος 28 σελ 5-21 ΓΝΩΜΩΝ Εκδοτική Μ. ΕΠΕ).
Κατά τη διάρκεια του προαναφερόμενου
αγώνα σε όλη την Ελλάδα γίνονταν διαδηλώσεις υπέρ της Κύπρου. Τότε ο γράφων
ήταν μαθητής Δημοτικού Σχολείου και πραγματοποιήθηκαν στο ηρωικό χωριό Ανώγεια Μυλοπόταμου της Κρήτης
συντεταγμένες διαμαρτυρίες με υψωμένη μπροστά την ελληνική σημαία και με κύριο
σύνθημα: « Ένωση, Ένωση, την Κύπρο μας
θέλουμε, γιατί είναι Ελληνική !».
Η ΕΟΚΑ αποτελούσε πατριωτική οργάνωση με
σκοπό την απελευθέρωση της Κύπρου από την Βρετανική κυριαρχία, εθνική
αυτοδιάθεση και την ένωση με τη μητέρα Ελλάδα. Στον εθνικό αυτό αγώνα συνέβαλαν
μαθητές, εργαζόμενοι και έπαιξαν σημαντικό ρόλο με τα ηρωικά κατορθώματα τους.
Μερικοί φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, αφού εκπαιδεύτηκαν στην πολεμική
τέχνη, διέκοψαν τις σπουδές τους, μετέβησαν στην Κύπρο και εντάχθηκαν στην
ΕΟΚΑ.
Με στόχο την αντιμετώπιση των οικονομικών
αναγκών ο Γρίβας στηρίχθηκε στις συνδρομές των μελών και στελεχών της, σε
εράνους πολιτικών υποστηριχτών του και οικονομική βοήθεια ελαχίστων επιφανών
πατριωτών, ελλαδιτών εφοπλιστών και εκκλησιαστικών παραγόντων, ελληνικής και
κυπριακής εκκλησίας. (Πηγές: Από το βιβλίο του Αντώνη Αθανασόπουλου.
Αληθινή ιστορία της ΕΟΚΑ Β΄. Ηλεκτρονική ανάρτηση 15-7-2017 στο Σάιντ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
ΚΟΣΜΟΣ).
Στις 9-3-1956 ο Μακάριος θα μετέβαινε στην Αθήνα, όπου
θα είχε διαβουλεύσεις με τον πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή. Στις 2 το μεσημέρι το
αυτοκίνητο του Μακάριου στάθμευσε στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Ένας Βρετανός
αξιωματικός με φρουρά απήγαγε γκανγκστερικά τον Μακάριο τον οδήγησε σε ένα
άδειο αεροπλάνο της ΡΑΦ, μαζί με τη συνοδεία του Μητροπολίτη Κυρήνειας
Κυπριανού, τον ιερέα του ναού της Φανερωμένης Λευκωσίας παπά-Σταύρο
Παπαγαθαγγέλου και τον γραμματέα της Μητρόπολης Κυρήνειας Πολύκαρπο Ιωαννίδη
και τους μετέφερε στο νησί Σεϋχέλλες εξορία τα έτη 1956-57. Έτσι δεν έφθασε
ποτέ στην Αθήνα ο Μακάριος με τη συνοδεία του.
Το Ι964 η ΕΟΚΑ ζήτησε όπλα
από τα ηρωικά Ανώγεια για την ενίσχυση του αγώνα εναντίον των Τούρκων. Ο
Καπετάν Μιχάλης Ξυλούρης ή Χριστομιχάλης
αρχηγός της «Ανεξάρτητης Aνταρτικής
Ομάδας Ανωγείων» ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα του αγωνιζόμενου Κυπριακού
λαού για παραχώρηση οπλισμού και πυρομαχικών.
Η Άντρη Δημ. Πηλαβάκη παρέλαβε στις 16-2-1964 στα Ανώγεια από τον
Καπετάν Χριστομιχάλη ένα οπλοπολυβόλο εγγλέζικο (με αριθμό Τα 3449). Επίσης
στις 25-2-1964 παρέδωσε στον Φώτη Χριστοδ. Παπαφώτη Καπετάνιο της Καρπασίας,
για λογαριασμό του γιατρού Ιωάννη Χατζηιωάνου κατοίκου Αθηνών καταγόμενου από
την Άχνα της Κύπρου, ένα 1 οπλοπολυβόλο Μπρεν, 8 τυφέκια και διάφορα άλλα
υλικά. Στο αρχείο της Ανεξάρτητης Ομάδας Ανωγείων υπάρχουν 30 επιστολές άτακτα
καταχωρημένες μη ακολουθώντας την ημερομηνία έκδοσης με αριθμούς καταχώρησης 3,
4, 6, 7, 7β, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 20, 21, 23, 24, 25, 26,
35, 37 του 1964, 6 του 1965, 8/1967, η από 3-2-1966 του Νεόφυτου Λουκά
Καλόγηρος, η από 16-7-1964 επιστολή του Σήφη (Ραλφ Στόκμπριτζ Βρετανός
σύνδεσμος αξιωματικός την Γερμανική κατοχή στην Κρήτη), η από 30-7-1964
επιστολή του Καπετάν Χριστομιχάλη προς τον Σήφη και τέλος η από 4-12-67 νέα
επιστολή Σήφη προς τον Καπετάν Χριστομιχάλη. Όλες αυτές τις παραπάνω επιστολές
τις επισυνάπτω σε φωτοτυπίες
Η από 23-2-1964 επιστολή του Νεόφυτου Λουκά Καλόγηρος πιστοποιεί, ότι
παρέλαβε από τον σεβαστό και υπεράξιο πατριώτη Μιχάλη Χρίστου Ξυλούρη 2 όπλα
Γερμανικά με 600 σφαίρες και ένα
Γερμανικό stager.
Tα ανωτέρω προσφέρθηκαν δια τον
αγώνα του Κυπριακού Λαού από τους: Νίκο
Σταυρακάκη Συνταγματάρχη εν αποστρατεία ένα Stager, τον Εμμανουήλ Σταυρακάκη
Ιατρό ένα Γερμανικό όπλο και από τον Νικόλαο Κεφαλογιάννη ένα Γερμανικό όπλο.
Τους ευχαριστεί ολόθερμα και εγκαρδία. Παραθέτουμε σε φωτοτυπία την επιστολή.
Μετά την παραλαβή του οπλισμού και πυρομαχικών ο Φώτης Παπαφώτης
Καπετάνιος της Καρπασίας έστειλε
την από 28-2-1964 επιστολή του (
Καταχώρηση αρχείο Ανταρτικής Ομάδας
Ανωγείων 7β έτους 1964) στον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη και αντίγραφο στον Λεωνίδα
Σταυρακάκη. Αναφέρει τα παρακάτω: «Θεωρώ καθήκον μου όπως σας εκφράσω τας
θερμάς μου ευχαριστίας δια την ευγενή και προπαντός πατριωτική σας χειρονομία.
Η Κρήτη που πάντοτε πρωτοστατεί εις όλους τους αγώνας δια την Λευτεριά, έδωσε
και πάλιν το παρόν της.
Σας εσωκλείω κατάστασιν των όσων παραδώσατε εις τον Ιωάννην Χατζηιωάνου
εκ Κύπρου, ιατρού, αντίγραφον ταύτης εδόθη εις τον Αρχηγόν, δια το αρχείο, αλλά
και δια την τάξιν.
Μεγάλην υποχρέωσιν μας αλλά νέαν
συμβολή εις τον αγώνα μας, θα θεωρήσωμεν νέαν προσφοράν σας. Γνωρίζετε και
πρόσωπα και πράγματα στην ηρωικήν σας Πατρίδα και μπορείτε καλλίτερα από εμάς
να εργασθήτε δια την συγκέντρωσιν νέου
υλικού. Μπορούμεν να έχωμεν συνεχή
επαφήν εις την κάτωθι διεύθυνση μου.
Σας ευχαριστώ επίσης και δια την βοήθειαν και άλλα έχετε παράσχει στον κ. Ιωάννην Χατζηιωάννην.
Σας
ευχαριστώ και πάλιν σας συγχαίρω
Μετά τιμής
Φ. Κ. Παπαφώτης
Η διεύθυνσις μου Φ. Κ. Παπαφώτης,
Παράσχου 38 Αθήναι 701, τηλ. 644437».
Αντίγραφον Λεωνίδα Σταυρακάκη Φ/δι
ΑΣΟΕΕ».
O Λεωνίδας
Σταυρακάκης είναι Ανωγειανός, ήταν τότε φοιτητής και βρίσκεται εν ζωή.
Ο Καπετάν Μιχάλης Ξυλούρης στέλνει επιστολή χωρίς ημερομηνία στον κύριο
Παπαφώτη και μεταξύ των άλλων του
γράφει. Το μέγα Εθνικό θέμα της Κύπρου, δεν θα ήταν δυνατό να τον εύρη αδρανή
και ασυγκίνητο αλλά και ολόκληρη την Κρήτη. Ο αγώνας ο δικός σας είναι και
δικός μας. Προσέφερα για την Κύπρο τα ελάχιστα. Είμαι όμως κοντά της και σκοπός
μου είναι η Λευτεριά της. Τέλος του γνωστοποιεί, ότι μαζί με την επιστολή έλαβε
και μια κατάσταση των όσων παρέδωσε στον
κύριο Ι. Χατζιωάννου. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 18/64).
Με την από 1-3-64 επιστολή του ο Ιωάννης Χατζηιωάννου, ιατρός, προς τον
Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη (καταχώρηση επιστολής στο αρχείο Α.Ο.Α. 17/64), του ζητά
συγνώμη για την καθυστέρηση της επιστολής και του γράφει τα παρακάτω: «Οφείλω
να σας ευχαριστήσω και προσωπικά, δια τις τόσες προσπάθειες που κάνατε να με
βοηθήσετε και να συμβάλετε στον απελευθερωτικόν αγώνα του Κυπριακού λαού. Ένας
αγώνας χρειάζεται ψυχή κι΄ όπλον, την ψυχήν την έχουμεν το όπλον μας το προσφέρατε,
συμβάλλετε στο ήμισυ του αγώνος μας…… Την απόδειξη μπορείτε να την δείξετε εις
τον Μητροπολίτην, τον κύριον Νταγιαντά και εις όποιον άλλο αμφισβητούσε την
επισημότητα και τον σκοπόν της αποστολής μου.
Εάν βρείτε τίποτα άλλο και θέλετε να μας βοηθήσετε, μπορείτε να μου
γράψετε».
Σημείωση: ο Γ. Νταγιαντάς ήταν Γιατρός στο Ηράκλειο, γέννημα και θρέμμα
των Ανωγείων και μέλος της Ανταρτικής Ομάδας Ανωγείων.
Ο Καπετάν Μιχάλης Ξυλούρης ή Χριστομιχάλης με την χωρίς ημερομηνία
επιστολή του (καταχώρηση επιστολής αρχείο ΑΟΑ. 16/64) προς τον Χατζηιωάννου του
λέει μετά τις ευχαριστίες τα παρακάτω: «Και σας πληροφορώ ότι, ούτε ανησύχησα,
ούτε και καθόλου διενοήθην, ότι η τόσον σοβαράν και Εθνικήν σας αποστολήν θα
ήτο ανεπίσημος….. Σας ευχαριστώ δι΄ όσα γράφετε, αλλά εγώ σας προσέφερα τα
ελάχιστα, αν και το Μέγα Εθνικόν Θέμα της αδελφής μας Κύπρου χρειάζεται πολλά».
Και η επιστολή καταλήγει: «Είμαι κοντά σας, εάν ποτέ με χρειαστείτε, είμαι
έτοιμος. Η Κύπρος είναι Ελληνική».
Ο Δημήτρης Πηλαβάκης Προϊστάμενος νυκτερινής υπηρεσίας Τηλεπικοινωνιών
από τη Λεμεσό, έστειλε την από 13-3-1964 επιστολή του στον Καπετάν Μιχάλη
Ξυλούρη (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 26/64) και του γράφει επιγραμματικά. Αγαπητέ μου
φίλε δεν είχα την ευτυχία να σας γνωρίσω προσωπικά, σας γνώρισε όμως η θυγατέρα
μου, η οποία φιλοξενήθηκε από εσάς και
τέλος μετέφερε εδώ τους πραγματικούς μας φίλους και αδελφούς. Το ΜΠΡΕΝ που μας
δώσατε βρίσκεται εδώ, είσαστε και εσείς εδώ και αυτό θα ξερνάει το θάνατο στους
εχθρούς του Ελληνισμού. Το δάκτυλο του σκοπευτή που θα πιέσει τη σκανδάλη θα
έχει την οδήγηση και γνώμονα την κρητική παλικαριά. Το έχω προσφέρει στην
εκκλησία του χωριού της γυναίκας μου, για να προστατεύει τους πιστούς από τους
βάρβαρους σύνοικους Τούρκους, οι οποίοι είναι πολύ περισσότεροι. Όλοι μαζί και
ιδιαιτέρως η κοινότητα Προάστιον Αυδήμου σας ευχαριστεί θερμώς.
Τελειώνοντας γράφει ότι του στέλνει διάφορες εφημερίδες, την φωτογραφία
του και φωτογραφίες του χορευτικού συγκροτήματος που διευθύνει.
Με την από 13-3-1964 επιστολή του ο Πηλαβάκης από τη Λεμεσό στέλνει στον
Καπετάν Χριστομιχάλη τις ευχαριστίες των αγωνιστών αδελφών Κυπρίων, οι οποίοι
με αισθήματα αγάπης υπέρ της ηρωικής
Κρήτης υποδέχτηκαν το οπλοπολυβόλο Μπερν, το οποίο προστατεύει ολόκληρο το
χωριό από τις βαρβαρικές επιθέσεις των Τούρκων στασιαστών…. Η επιστολή καταλήγει
Η ΝΙΚΗ θα είναι δική μας (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 24/64).
Η Άντρη Πηλαβάκη από τη Λεμεσό στις 20-3-1964 στέλνει επιστολή προς τον
Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη και του γνωστοποιεί: «Σεβαστέ καπετάν Μιχάλη. Ο φέρων
την επιστολή είναι υπεύθυνος της οργανώσεως Λεμεσού, παρακαλώ δε εάν είναι
δυνατόν να του παραδοθούν τα όπλα τα οποία εγώ δεν μπόρεσα να μεταφέρω από τα
Ανώγεια όταν ήλθα με τη φίλην μου και ανιψιάν σας Σούλαν Μπεσλεμέ.
Είμαι βεβαία ότι μ΄ ένα λόγο
δικό σας θα βρεθούν αρκετά εάν φυσικά έχετε την καλήν διάθεσιν.
Σας ευχαριστώ και το Μπρεν που δώσατε και ελπίζω ότι και πάλιν η Κρήτη
θα φανεί πρόθυμος να υποστηρίζει τους
αδελφούς Κυπρίους. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 14/64).
Ευσεβάστως διατελώ
Άντρη Πηλαβάκη
Στις 6-6-64 με επιστολή του ο Δημήτρης Πηλαβάκης γνωρίζει, ότι παρέλαβε
από τον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη τρία
τυφέκια διαφόρων τύπων. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 13/64).
Η από 20-3-1964 επιστολή της Α.
Πηλαβάκη από τη Λεμεσό προς τον Καπετάν
Μιχάλη Ξυλούρη του γνωρίζει, ότι εκτάκτως μετέβη στην Αθήνα το ηγετικό μέλος
της οργάνωσης Φώτης Ιακωβίδης για την παραλαβή των προσφερθέντων τυφεκίων
που έφερε στην Αθήνα η κόρη του από τα Ανώγεια…. Το δωρηθέν Μπρεν καθαρίστηκε
και φυλάγεται στην οικία του Ιακωβίδη μέχρι να σταλεί στον τομεάρχη του χωριού
Προάστιο Αυδήμου Αριστοκλή Αυγουστή για να χρησιμοποιηθεί από την ομάδα
του χωριού κατά των Τούρκων….. (Καταχώρηση
αρχείο ΑΟΑ 24/64).
Ο Καπετάν Μιχάλης Ξυλούρης στις
25 Μαρτίου 64 έστειλε επιστολή στον Πηλαβάκη και του γνωστοποιεί, ότι έχει
λάβει τρεις επιστολές του με πολλές και ωραίες φωτογραφίες. Μεταξύ των άλλων
του γράφει, ότι εσείς οι αδελφοί μας οι Κύπριοι διέρχεστε το στάδιο αυτό με τον
τρομερό πόλεμο, την κόλαση, όμως προσωπικώς πιστεύω, ότι η ελευθερία ανήκει σε
σας, διότι οι Κύπριοι είναι εμπειροπόλεμοι και θυσίες προσφέρουν. Επί πλέον
έχετε το ισχυρότερο όπλο με το μέρος σας, το δίκαιο γιατί η Κύπρος είναι αναμφισβήτητα
Ελληνική και στις φλέβες σας κυκλοφορεί το καθήκον και το χαρακτηριστικό αίμα
της φυλής μας. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 8/64).
Με την από 30-3-1964 επιστολή του ο Δ. Πηλαβάκης από τη Λεμεσό προς τον
Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη, του γνωστοποιεί την συγκίνηση του για την πατριωτική
επιστολή και την προσωπική φωτογραφία που έστειλε. Την έδειξε σε όλους τους
φίλους του και αγωνιστές, την έβαλε δίπλα στη δική του και εκεί θα μείνει όσο
υπάρχει κόσμος.
Του στέλνει χαιρετίσματα από τον κοινοτάρχη του προαστίου όπου έδωσε το
Μπρεν και τον προσκαλούν στην Κύπρο οικογενειακώς, να τον γνωρίσει όλη η
Κύπρος. Όλα τα έξοδα θα τα κάνουν οι φίλοι και οι αδελφοί του Κύπριοι.
Τέλος του γνωρίζει ότι ο Ιακωβίδης, θα φτάσει στην Κρήτη την Τετάρτη
1-4-64 και ελπίζει, ότι θα περάσει καλά. Ο ίδιος δε στις 15 τρέχοντος θα
μεταβεί στην Αθήνα και από εκεί στην Κρήτη να τον γνωρίσει και να τα πουν καλλίτερα…
(Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ. 15/64).
Με την από 4-4-64 επιστολή του Δημήτρη Πιλαβάκη προς τον Καπετάν Μιχάλη
Ξυλούρη του γνωστοποιεί, ότι συναντήθηκε με τον φίλο του Φώτη Ιακωβίδη που
επέστρεψε από την Κρήτη και τον ενημέρωσε, ότι έμεινε ενθουσιασμένος από την
συμπεριφορά, περιποίηση και προσπάθεια γενικά όλων των Κρητικών. Επειδή όμως
έπρεπε να φύγει δεν μπόρεσε να περιμένει περισσότερο, ώστε να παραλάβει, ότι
εσείς θα του προσφέρατε και λυπείτε πολύ δια τούτο και τους κόπους που σας
έβαλε. Επειδή ήλπιζε, ότι όλα θα ήταν έτοιμα (χωρίς φυσικά υποχρέωσης), χωρίς
να γνωρίζει, ότι η ηλικία σας δεν θα επέτρεπε άμεση και γρήγορη προσπάθεια.
Λυπάται πραγματικά, γιατί εσείς αφήσατε την δουλειά σας με σκοπό την
εξυπηρέτηση των αδελφών σας αγωνιζομένων και δοκιμαζομένων Κυπρίων…. «Μην στεναχωρηθείτε
αν ελάχιστα μαζέψατε ως η επιστολή σας της 25 Μαρτίου, γιατί όσο λίγα και να
είναι για μας είναι πολλά και ευπρόσδεκτα και δεν θα ξεχάσουμαι ποτέ την προσφορά σας εις τον αγώνα μας»…..
Δημήτρης Πιλαβάκης. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 11/64).
Ο
υπεύθυνος της Εθνικής Φρουράς προαστίου του (Αυδήμου) Αριστοκλής Αυγουστής
απέστειλε την από 16-5-1964 επιστολή στον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη ή Χριστομιχάλη
εκ μέρους της Κοινότητας του, για την
πατριωτική χειρονομία να τους στείλουν
το οπλοπολυβόλο Μπρεν… κλπ. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 35/64).
Ακολουθεί επιστολή στις 16-5-1964
από Λεμεσό του Δημήτρη Πηλαβάκη προς τον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη, η οποία μεταξύ
των άλλων γράφει.
Επέστρεψα καλά στην Κύπρο αλλά την βρήκα βυθισμένη σε βαρύ πένθος, λόγω
της δολοφονίας των δυο Ελλήνων αξιωματικών και ενός Κυπρίου. Η απώλεια
ιδιαιτέρως του ταγματάρχου Πούλιου, γιατί όπως πληροφορήθηκα αυτός διεύθυνε
όλες τις επιχειρήσεις στο Πενταδάκτυλο μαζί με άλλους 10 λοκατζήδες. Έκαναν
εκκαθαρίσεις στα περισσότερα φυλάκια των Τουρκαλάδων και εγκατέστησαν σε αυτά
δικούς μας μαχητές. Η απώλεια είναι μεγάλη και δεν ήταν τυχαία η είσοδος τους
στον Τούρκικο τομέα, με σκοπό την εξακρίβωση στόχου, χωρίς να υπολογίσουν, ότι
θα εκτελούνταν τόσο άνανδρα και να στερηθεί
αυτών η Κύπρος και η Ελλάς. Το αίμα των έχει ήδη πληρωθεί με
δεκαπλάσιους Τούρκους, αλλά δεν ωφελεί μπροστά σε τέτοια απώλεια….
‘Όλα τα παιδιά καθώς και ο Φώτης
σας ευχαριστούν για τα όπλα, εγώ δε προσωπικά ευχαριστώ για όλα και την
αδελφική φιλοξενία. Σας παρακαλώ να δώσετε σε όλους τους χαιρετισμούς μου, στον
Καπετάν Εμμανουήλ Βεϊσάκη, Καπετάν Φουντουλάκη, Καπετάν Σταυρακάκη, Ταγματάρχη
Κουτελιδάκη και τον Ιατρό Ιερωνυμάκη, το
ταχυβόλο του οποίου κράτησα για προσωπική χρήση και υπόσχομαι ότι θα το κρατήσω
επάξια…. Και η επιστολή καταλήγει. «Ευχαριστώ και πάλιν και επαναλαμβάνω ότι θα
μου μείνη αξέχαστη η Κρητική φιλοξενεία. Με εκτίμησιν Δ. Πηλαβάκης».
(Καταχώρηση ΑΟΑ 10/64).
O Kαπετάν Μιχάλης Ξυλούρης απάντησε στις
23-5-64 στην παραπάνω επιστολή του Πηλαβάκη και μεταξύ των άλλων του γράφει. Με
μεγάλη ανακούφιση και ευχαρίστηση μάθαμε πως επιστρέψατε καλά στον προορισμό
σας. Γιατί είχαμε ανησυχία και αγωνία για το ταξίδι σας.
Η βάρβαρη, άνανδρη παρά τη διεθνή
νομιμότητα και τον στοιχειώδη ανθρωπισμό
δολοφονία των αγωνιστών Ελλήνων
αξιωματικών γέμισε με βαρύ πένθος, όχι μόνο την Κύπρο, αλλά και ολόκληρο
το Πανελλήνιο…
Από τους αιωνίους αυτούς βαρβάρους αυτά και μόνο μπορεί να περιμένει
κανείς. Ύστερα από τόσους αιώνες απεδείχθη πως οι βάρβαροι αυτοί Τουρκαλάδες
είναι ανεπίδεκτοι παντός στοιχείου πολιτισμού. «και μοναδικό μέσο θεραπείας
είναι η δια παντός τρόπου και πολλαπλή εκδίκηση, για να συγκρατηθούν λίγο από
τα τρομερά εγκλήματά των». Έτσι θα
εννοήσουν οι μεγάλοι και τρανοί υποστηριχτές τους επί τέλους, τα εγκλήματά των
κατά του ανθρωπισμού. Ίσως τότε αποφασίσουν να τους εκδιώξουν από την Ευρώπη…
Στενοχωρήθηκα πολύ με αυτό που μου γράφεις για την παλικαριά του
ταγ/ρχου στο Πενταδάκτυλο και η απώλεια
του είναι μεγάλη, όπως και των άλλων αγωνιστών. Εξ αντιθέτου είναι μεγάλη η
παρηγοριά ότι οι αγώνες και η θυσία των δεν πήγαν μάταιες.
Η μνήμη τους θα μείνει αιωνία και το παράδειγμα της θυσίας των ιερά
παρακαταθήκη και υποχρέωση για όλους τους αγωνιστές και για όλο τον ελεύθερο
κόσμο. Οι αγώνες θέλουν αίμα και θυσίες. Αιωνία των η μνήμη!!
«Ευχαριστούμαι πολύ και τον κ. Φώτη και εσάς για τα καλά σας λόγια, τας
ευχαριστίας και τους χαιρετισμούς σας, προς τους φίλους μας, τους οποίους και
διεβίβασα ήδη».
Και η επιστολή καταλήγει: «Ο κ. Κουτελιδάκης σας ευχαριστεί ιδιαιτέρως
και σας παρακαλεί να του γράψετε αν είδατε τον Μιχάλη και την οικογένεια του,
να του γράψετε τι κάνουν». (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 37/1964).
Η σκέψη
μας και η ψυχή μας, είναι διαρκώς μαζί σας.
Με εκτίμηση σε όλους
Μιχ. Ξυλούρης
Στις 24-6-64 ο Δημήτρης Πηλαβάκης
από τη Λεμεσό στέλνει νέα επιστολή στον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη, η οποία έχει
ιδιαίτερη ιστορική αξία. Μεταξύ των άλλων του γράφει: Καπετάν Μιχάλη άργησα
λίγο να σου γράψω λόγω των συχνών ξεσηκωμών από το ένα μέρος στο άλλο και
απουσίασα για 15 μέρες σε ειδική εκπαίδευση. Σας στέλνω μερικές εφημερίδες με
τα τελευταία νέα και ειδικότερα την άφιξη του Στρατηγού Γρίβα στην Κύπρο.
Επιτέλους που μας ήλθε για να αλλάξει μια για πάντα η κατάσταση, «εβαρεθήκαμε
τους αγιασμούς του Αρχιεπισκόπου και από χλιαρήν πολιτικήν του, η οποία έχη
ξευτελίση το γόητρον όλου του Ελληνισμού. Επιτρέπη να κυκλοφορούν οι Τούρκοι
και να δημιουργούν φυλάκια παρεμποδίζοντας την κανονική ζωήν του τόπου και αντί
να διατάξη την διάλυσιν και συντριβή
των, διατάζη τον συνεχή αφοπλισμόν των Ελληνοκυπρίων αφήνωντας μας άοπλους εις
το έλεος των εφεντάδων. Δι αυτό δε οργιάζη η ομηρία εις βάρος μας. Εμένα μου
πήρε το στεν η αστυνομία και ενώ τους είπα, ότι είναι προσωπικό δώρο από σας
μου λένε τι να το κάνεις θα πας στον πόλεμον τους λέω ακριβώς για τον πόλεμο
τόχω αλλά το πήρα και όπως εμένα πολλούς που δεν είναι της ιδικής των κλίκας
και τα φιλάνε για τους φίλους των. Τώρα που ήλθεν ο Αρχηγός ελπίζω όλα να
αλλάξουν, θα σας ενημερώνω δε τακτικά δια τας εξελίξεις»… Και η επιστολή του
καταλήγει. Τους χαιρετισμούς μου σε ένα έκαστο, στην οικογένεια Πεσλεμέ και ιδιαιτέρως στον Καπετάν Βείση. Δεχτείτε
τα σέβη της οικογένειας μου. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 9/64). Παραθέτουμε την
επιστολή.
Με εκτίμηση
Δ.
Πηλαβάκης
Στις 20-7-1964 ο Δημήτρης Πηλαβάκης από τη
Λεμεσό απέστειλε νέα επιστολή του στον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη. Μετά τους
χαιρετισμούς του στον Καπετάνιο Ξυλούρη
και την πατριωτική αγάπη που έχει δείξει στον αγωνιζόμενο λαό της Κύπρου,
του γράφει τα παρακάτω: «Περιπλέον σας παρακαλώ να ζητήσετε εκ μέρους μου από
τον κύριον Νικόλαον Σταυρακάκην, ο οποίος είχε την καλωσύνη να μου δώση ένα
αυτόματο που έγραφε «Γιάννης» πάνω στο κοντάκιον του και το νόμιζα για
στέρλιγκ, είναι Ρέμιγκτον Αμερικανικής κατασκευής και φέρει τα σημεία και Αρ. u.d. 42, 6334 (είναι του γιουνάϊτετ ντιφέρνε
κορπορέϊσιον, νιου Χέβεν και επειδή εζήτησα να εγγραφή επ΄ ονόματι μου πρέπει
να έχω δήλωσιν του δωρητού, ότι μου το έκανε δώρον δια τον αγώνα, παρακαλώ δε
όπως μου αποστείλετε μια βεβαίωσιν ήτε του Κυρίου Σταυρακάκη ήτε ιδική σας, ότι
το αναφερόμενον αυτόματο μου δώθηκε ως δώρον και θα με υποχρεώσετε. Εγώ θα
παρουσιάσω την δήλωσιν εις τον Αστυνόμον Λεμεσού δια να εγγραφή το όπλον
επ ονόματι μου, διότι το στεν το πήρε ο
κύριος Φώτης αντί εγώ. Δόσετε σε όλους
τους θερμούς χαιρετισμούς μου….». (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 12/64).
Με εκτίμησι
Δημήτρης Πιλαβάκης
Ο
Σήφης-ψευδώνυμο, Βρετανός αξιωματικός με το όνομα Ραλφ Στάκμπριτζ
σύνδεσμος στην Κρήτη την Γερμανική κατοχή, έστειλε στις 16 Ιουλίου 1964
επιστολή στον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη ή Χριστομιχάλη. Του εύχεται υγεία μετά
τους ρευματισμούς που πέρασε και στη συνέχεια του αναλύει το Κυπριακό πρόβλημα
λέγοντας: «Για την Κύπρο δεν αμφισβητεί κανείς, ότι η ένωσις είναι η μόνη λύση.
Ο σκοπός όμως είναι να πεισθούν οι Τούρκοι γι΄ αυτό χωρίς πόλεμο δηλαδή, διότι
αν γίνει πόλεμος ο Θεός ξέρει τι θα γίνει. Πρέπει δηλαδή να γίνει μια συμφωνία
και είναι ανόητο αν νομίζη κανείς, ότι μπορεί να γίνη αλλιώς. Αν έλλειπεν ο
Μακάριος θα είχε ρυθμισθή το ζήτημα αυτό προ ετών…. Δυστυχώς ο Μακάριος
σκέπτεται μόνο τον εαυτό του, το μεγαλείο του, δηλαδή ούτε και τώρα δεν θέλει
ένωσιν, να είσαι βέβαιος γι΄ αυτό. Παρά θέλει να παραμείνει ο Αρχηγός μιας
ανεξαρτήτου Κύπρου, πράγμα που δεν συμφέρει κανενώς, ούτε τους Κυπραίους
φυσικά. Πρέπει να γίνει η Κύπρος μια επαρχία της Ελλάδος, και να φύγουν όλοι ο
Σοβιετικοί και κομμουνιστές από εκεί πέρα. Οι αφελείς εδώ στην Ελλάδα νομίζουν
ότι οι Ρώσοι ενδιαφέρονται για την Κύπρο!!..... Τώρα θα δούμε τι θα γίνει στο
Λονδίνο. Πάντως είναι ανάγκη….. να επιτευχθή συμφωνία με τους Τούρκους πριν
έλθουν στα χέρια. Δεν έπρεπε να φθάσουμε εκεί που φθάσαμε, αλλά ο Μακάριος
φταίει για όλα αυτά….».
Η επιστολή καταλήγει ως εξής: «Πρέπει δηλαδή να γίνη μια συμφωνία. Και
είναι ανόητο να νομίζη κανείς, ότι μπορεί να γίνη αλλοιώς. Αν έλλειπε ο
Μακάριος».
Η παραπάνω επιστολή του Βρετανού αξιωματικού που απηχεί τη Βρετανική
πολιτική κατά την γνώμη μας, είναι ανθελληνική ξεχνώντας τους κοινούς αγώνες
Βρετανών και Ελλήνων στους Α και Β΄ Παγκοσμίους πολέμους και στην αντίσταση
κατά των Ναζί 1941-44. Όσο για όλα «φταίει
ο Μακάριος», περιττεύει κάθε σχολιασμός. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 3/64).
Ο Στόκμπριτζ υπηρέτησε στην Κρήτη όλα τα
χρόνια του πολέμου (1940-1945) και έμεινε στο νησί περισσότερο από κάθε άλλο Βρετανό
πράκτορα. Οι δραστηριότητες του αφορούσαν τους νομούς Ηρακλείου και Ρεθύμνου. Η
κύρια βάση του ήταν ο Ψηλορείτης στα Ανωγειανά λημέρια, το όρος Κέντρος, ενώ το
χειμώνα τα Αμαριώτικα χωριά στις ρίζες των παραπάνω βουνών και το δυτικό διαμέρισμα
της επαρχίας Ρεθύμνου. Την περίοδο αυτή βαφτίστηκε «Σήφης» για να μην
μπερδεύεται με το Λη Φέρμορ. Με το
Χριστομιχάλη Ξυλούρη ήταν στενοί συνεργάτες την περίοδο του αντιστασιακού
αγώνα, δημιουργήθηκε μεταξύ τους μια δυνατή φιλία η οποία κράτησε και μετά την
κατοχή. Τα γεγονότα όμως της Κύπρου τη δεκαετία του 60 (εκτελέσεις Κυπρίων
αγωνιστών Παλληκαρίδη, Καραολή κ.α.) κλόνισαν αυτή τη φιλία. Στις 30 Ιουλίου
1964 ο Χριστομιχάλης Ξυλούρης στέλνει στο φίλο του σκληρή επιστολή, εκφράζοντας
με αυτόν τον τρόπο τη δυσαρέσκεια του στην αγγλική
πολιτική απέναντι στην Κύπρο. (Πηγές: Γιώργος Καλογεράκης ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗ
ΞΥΛΟΥΡΗΣ Χριστομιχάλης, τόμος Β΄ σελίδα 450). Η παραπάνω επιστολή είναι
σημαντική για τη διερεύνηση της ψυχοσύνθεσης και του πατριωτισμού του Καπετάν Μιχάλη
Ξυλούρη. Βρίσκεται στο αρχείο της Ανταρτικής Ομάδας Ανωγείων στο φάκελο του
έτους 1964.
Η επιστολή: «Ηράκλειον 30-7-1964 Αγαπητέ
μου Σήφη. Εύχομαι πάντοτε να είσθε καλά γιατί εγώ δεν παύω δυστυχώς να υποφέρω
από ρευματικά, πότε πατριωτικά και πότε διάφορα και πολλά άλλα. Εύχομαι επίσης
να είσθε καλά, για να μας θυμάσθε κάποτε-κάποτε, έστω και αργά και πολύ αργά,
γιατί φοβούμαι όπως έρχονται τα πράγματα πως θα μας λησμονήσητε τελείως.
Φοβούμαι δηλαδή ότι θα συναντώμεθα καμμιά φορά και θα σου μιλώ και συ θα μου
λές: «Ποιος είσαι; Δεν σ΄ ενθυμούμαι… ούτε εσένα ούτε την Κρήτη…..». Και τώρα
για την Κύπρο: Ομολογώ ότι δεν περίμενα ένα τέτοιο δικό σου διπλωματικό φάλτσο
στον διπλωματικό τομέα. Είναι απολύτως βέβαιον, ότι ηθικώς και πολιτικώς, η
μοναδική λύσις δια το Κυπριακόν είναι η Ένωσις, σύμφωνα και με τας αρχάς άλλως
τε του Ο. Η. Ε. Είναι απόλυτον και αναφαίρετον δικαίωμα του Κυπριακού Λαού, να
διαθέση τον εαυτόν του όπως θέλει και όχι όπως άλλοι θέλουν…. δια διαφόρους
λόγους και συμφέροντα. Όταν αποφασισθή από τον Κυπριακόν λαόν κατόπιν
αδεσμεύτου ανεξαρτησίας η Ένωσις, η απόφασίς του αυτή θα είναι και ηθικώς και
νομικώς ακλόνητος. Τώρα γιατί μου βάζεις συ τους Τούρκους και την ανάγκην
συμφωνίας μετ΄ αυτών, για ν΄ αποφύγωμεν μάλιστα τον πόλεμον, στην μέση, αυτό
δεν το καταλαβαίνω. Μου είναι τελείως ακατανόητον. Και τούτο, διότι, όπως συ
σαν διπλωμάτης γνωρίζεις καλύτερα βέβαια από μένα- εδώ που τα λέμε οι δυό μας οι Τούρκοι δεν έχουν καμιά δουλειά, ούτε στην
μέση ούτε στην άκρη, εκτός αν τους έσπρωξαν ή τους σπρώχνουν άλλοι. Γνωρίζεις
κάλλιστα νομίζω, πως οι Τούρκοι επούλησαν την Κύπρο σε σας. Γνωρίζεις επίσης
ότι στην συνθήκη της Λωζάνης παρεδέχθησαν και υπέγραψαν ότι όχι μόνον δικαίωμα,
αλλά ουδέ και βλέψεις καν δεν δύνανται να έχουν επι της Κύπρου πλέον. Πώς και
γιατί τώρα η Κύπρος πρέπει να κάμη συμφωνίαν με τους Τούρκους- και μάλιστα για
να μη γίνη πόλεμος και πώς και γιατί η Ελλάς πρέπει να τους προσφέρη εδαφικά ανταλλάγματα
και μάλιστα ελανσαρίσθη καταλλήλως τώρα τελευταίως ότι τα προσέφεραν ήδη, αλλά
δεν έπιασαν ή άλλου είδους ικανοποίησιν, αυτό δεν το χωρεί το μυαλό μου, ούτε
και το γράφουν τα χαρτιά τα δικά μου.- Φαίνεται όμως, ότι το γράφουν τα χαρτιά
τα δικά σου και αυτό σε ώθησε και στο διπλωματικό σου ολίσθημα, εκτός αν το
κάνης για να δοκιμάσης την ιδικήν μου διπλωματικήν δεινότητα και πίστιν. Και το
τραγικόν απ’ όσα γράφεις, είναι το να τονίζης και υπογραμμίζης μάλιστα, ότι
είναι απολύτως αναγκαίον να γίνη πόλεμος. Ότι θα είναι ανόητον να νομίζη
κανείς, πως μπορεί να γίνη αλλοιώς. Το γιατί και για ποιόν λόγον όμως πρέπει να
γίνη η συμφωνία και ν΄ αποφευχθή ο πόλεμος δεν μου το εξηγείς, διότι ημείς
πιστεύομεν ότι προκειμένου να γίνωμεν και να είμεθα δούλοι, χίλιες φορές να
γίνη πόλεμος, γιατί τότε θα επικρατήσουν αι αρχαί του δικαίου και της
ελευθερίας.
–Έχεις αρκετήν πείραν της ζωής μας και της
νοοτροπίας μας και ψυχοσυνθέσεώς μας από την Γερμανικήν κατοχήν, που σας
είχαμεν μαζί μας και ζούσαμε μαζί και πολεμούσαμε μαζί. Και γνωρίζεις πως τον
πόλεμον δεν τον φοβόμαστε, ούτε τον σκεπτόμαστε. Και αν γίνη θα νικήσωμεν,
γιατί έχουμε το δίκιο μαζί μας και γιατί ξέρουμε πως νικά εκείνος που πιστεύει
πως θα νικήσει. Και σ’ ερωτώ εγώ αφού εσύ δεν μου το εξηγείς και σε παρακαλώ να
μου απαντήσης. Για ποιό λόγο και για ποιο δικαίωμα πρέπει να γίνη αυτή η
συμφωνία και μάλιστα με τους Τούρκους; Και επειδή απορώ και αγωνιώ, θέτω τα
ερωτήματα εις τον εαυτό μου μόνος μου και διερωτώμαι. Μήπως διότι οι 18
Τούρκοι, πρέπει να κυβερνούν τους 82 Έλληνες στην Κύπρον και να επιβάλλουν τας
απόψεις και τας θελήσεις των όπως αυτοί θέλουν; Αλλά τότε αι αρχαί της
Δημοκρατίας και του Ο. Η. Ε. πάνε περίπατο; Και σκέπτομαι αμέσως μέσα στην
αυξανομένην απορίαν μου, μήπως ισχύει ακόμη και σήμερον στο 1964 το δίκαιον του
ισχυροτέρου και είναι φενάκη η λέξις Δημοκρατία; Και συνεχίζω προσπαθών να
ικανοποιήσω τας απορίας μου με το ολίσθημα του Σήφη. Μήπως οι Άγγλοι ξέχασαν
πως οι Τούρκοι υπήρξαν φοβεροί εχθροί τους, στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο; Αλλά και
πάλιν, είναι αδύνατον να ξέχασαν τα Δαρδανέλια; Μήπως ελησμόνησαν την πολιτικήν
και την ουδετερότητα των Τούρκων κατά τον Β΄ παγκόσμιον πόλεμον; Μήπως ακόμη
ελησμόνησαν οι Άγγλοι τα λόγια του σερ Ουϊστον Τσώρτσιλ στην Βουλή των
Κοινοτήτων, όταν από του βήματος αυτής διεκήρυσσε με την μεγαλυτέραν
υπερηφάνειαν, ότι «Δύο νησιά μόνον έμειναν αδελφωμένα εις τον Αγώνα. Η Μεγάλη
Βρεττανία και η Κρήτη». Μήπως τέλος, ελησμόνησαν τις θυσίες μας στην Γερμανική
κατοχή και τον κοινόν αγώνα μας για την Δημοκρατία και την Παγκόσμια Ελευθερία;
Πώς και γιατί τώρα κόπτονται και υποστηρίζουν τους Τούρκους εναντίον μας και
εις βάρος του δικαίου της ηθικής και της Ελευθερίας και των αρχών της Δημοκρατίας,
που διέπουν σήμερον, σχεδόν ολόκληρον τον κόσμον; Εστάθη αδύνατον να βρω
οιανδήποτε απάντησιν και πολλοστημόριον πιθανήν και λογικήν εις τα ερωτήματά
μου αυτά και περιμένω τας ιδικάς σου για να βγω από το κράτος του σκότους και
του ερέβους που μ’ έρριξε το γράμμα σου. Από την αγωνία μου και τον πόνον μου,
ξαναδιάβασα και πάλιν την επιστολήν σου και τα μάτια μου, έπεσαν με κατάπληξιν
στην φράσιν σου. «’Αν έλειπεν ο Μακάριος θα είχε ρυθμισθεί το ζήτημα αυτό, προ
ετών και υπέρ της Ελλάδος. Δυστυχώς ο Μακάριος σκέπτεται μόνον τον εαυτόν του
και το μεγαλείον του κ. λ. π.». Αλλά τι έγκλημα έκαμεν ο Μακάριος; Μήπως
εφρόντισε και φροντίζει να πλουτίση εις βάρος της Κύπρου; Μήπως όπως λέγεις
θέλει να παραμείνει Αρχηγός για το μεγαλείον του και δεν θέλει την Ένωσιν; Αυτά
αγαπητέ μου Σήφη είναι μόνον δια μικρά παιδιά. Ημείς βλέπομεν και πιστεύομεν
ακραδάντως ότι διεξάγει έναν υπέροχον αγώνα και τον βοηθούμε και ακολουθούμεν
ολόψυχα και είμεθα έτοιμοι να θυσιασθώμεν δια τον αγώνα του αυτόν, τον αγώνα
της ηθικής, του δικαίου και της ελευ- θερίας, γιατί είναι απαράδεκτον, είναι
φοβερόν ν’ αποκτήσουν όλοι οι άγριοι την ανεξαρτησίαν των και την ελευθερίαν
των και η Κύπρος, με ιστορίαν άφθαστον και υπέροχον πολιτισμόν χιλιετηρίδων
πολλών, να είναι σκλάβα των Τούρκων ή οιουδήποτε άλλου κατακτητού και ιδία των
Τούρκων, οι οποίοι από αιώνων αποτελούν απαίσιον στίγμα δια την Ευρώπην και τον
πολιτισμόν και οι οποίοι θα έπρεπε προ πολλού να είχον εκδιωχθή εις τα βάθη της
Ασίας κακείν κακώς, ως βάρβαροι και λαός μη επιδεχόμενος, ουδέν καν στοιχεία
πολιτισμού. Ο Μακάριος αγαπητέ μου Σήφη, είναι άξιος παντός επαίνου και
θαυμασμού για τον τίμιον και ιερόν Αγώνα που κάνει για την πατρίδα του και
σεις-RIGHT OR WRONG IS MY COUNTRY- και όπως κάνει κάθε καλός και τίμιος
πατριώτης για την χώραν του. Αλλά ας πάρουμε και ας παραδεχθούμε την άποψι την
δική σου, Σήφη, ότι δηλαδή, ο Μακάριος δεν θέλει την Ένωσιν και θέλει μόνον την
αδέσμευτη ανεξαρτη- σία, για να παραμείνη Αρχηγός για το μεγαλείο του και για
να κάνη τα δικά του. Ερωτώ λοιπόν. Σεις και όλοι οι άλλοι, οι οποίοι σκέπτονται
κατά τον τρόπον αυτόν και έχουν την αυτήν αντίληψιν με σένα θα έπρεπε λέγω για
το πρόσωπο ενός ανθρώπου, ενός ατόμου, ενός οιουδήποτε και όσον το δυνατόν
υψηλά ισταμένου, για ένα Μακάριον τέλος, θα έπρεπεν επαναλαμβάνω να θυσιάσετε
την Ελλάδα και ξεχωριστά την Κρήτην, να τας καταστρέψετε και να μας κάνετε
φοβερούς εχθρούς εις την αιωνιότητα να ταχθήτε υπέρ των βαρβάρων, να ταχθήτε
υπέρ εκείνων οι οποίοι σας έκαναν ίσως και θα σας κάνουν και μόλις δοθή και
παλιών ευκαιρία τον μεγαλύτερον πόλεμον και τα μεγαλύτερα κακά; Ασυγχώρητον και
ανυπολόγιστον αυτό. Δεν βλέπω και δεν ξέρω κανένα χαρακτηρισμόν να ταιριάζει
εις την σκέψιν και την πράξιν αυτήν. Όσα για τους σοβιετικούς και τους
κομμουνιστικούς γράφεις είναι όλα ουτοπιστικά για μένα και άνευ ουδεμιάς αξίας,
διότι είναι ανύπαρκτα. Το αν οι Ρώσοι ενδιαφέρονται ή όχι δια την Κύπρον είναι
θέμα που ενδιαφέρει αυτούς και μόνον όπως και αν θέλουν να κατέβουν εις την
Μεσόγειον δεν θα μπορέσουμε να τους εμποδίσομε εμείς. Αυτά που είναι
πραγματικότης και μοναδική αλή- θεια και γι’ αυτό θεωρώ ουτοπιστικά τα
γραφόμενά σου είναι το ότι και ημείς και ο Μακάριος ιδιαιτέρως, εχόμεθα στερρώς
της πατροπαραδότου φιλίας και συμμαχίας μας με τους Δυτικούς συμμάχους μας και καμία
δύναμις δεν είναι δυνατή να μας αποσπάση απ’ αυτούς, εκτός αν οι ίδιοι μας
κλωτσίσουν και μας πετάξουν και βέβαια αυτό θα συμβή οπωσδήποτε, αν η συμμαχική
αγάπη, υποστήριξις και συμπεριφορά, συνεχισθή ως σήμερον. Θα αγκαλιάσετε τους
Τούρκους; Δικαίωμά σας είναι. Αλλά ντροπή μεγάλη. Εκτός αυτού θα τους βάλλετε
στον κόρφο σας και θα σας δαγκώσουν με δηλητηριασμένα δόντια εις δοθησομένην
στιγμήν και θα σας εγκαταλείψουν εις την πρώτην πνοήν του ανέμου. Άλλως τε
δείγματα της ακραιφνούς φιλίας των, έχετε πάμπολλα. Αγκαλιάστε τους, κάμετε τα
δικά σας, και μεις θα κάνουμε τα δικά μας. Το «Σφάξε Αγά μου ν’ αγιάσω » δεν
υπάρχει πιά. Το τελικόν πάντως συμπέρασμα και η μεγάλη αλήθεια την οποίαν
παραγνωρίζετε δυστυχώς είναι τούτο με δύο λόγια. Εμείς υπήρξαμεν οι φίλοι σας
εις το Απώτερον και το εγγύς παρελθόν, εμείς είμεθα οι ειλικρινείς φίλοι σας
και σήμερον και ημείς θα είμεθα και εις το μέλλον και πάντοτε. Λυπούμαι που δεν
θα μπορέσης να κατέβης τώρα το καλοκαίρι να πιούμε καμμιά και να πούμε από την
καλή προσωπικά όπως τα λέγαμε και στην κατοχή και μετά. Εάν εγώ έλθω στην Αθήνα
ο πρώτος που θα ιδώ θα είσαι εσύ για να τα πούμε και μαλώσουμε γιατί έχουμε
καιρό να τα πούμε και δεν υπάρχει αρκετός πλέον… ως τα Χριστούγεννα θ’ αργήσης
πολύ και δεν ξέρουμε ως τόσο τι θα γίνη…
Με πολλή αγάπη Μιχάλης Ξυλούρης ».
Ο Δημήτρης Πιλαβάκης από τη Λεμεσό στις 6-7-1965
απέστειλε νέα επιστολή στον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη, τον οποίο αποκαλεί Αγαπητό
και Σεβάσμιο φίλο. Του λέει ότι είναι καλά και ελπίζει η επιστολή του να βρει
όλους ανεξαρτήτως καλά. Ελπίζει να τον δει πάλι στα τέλη Αυγούστου, γιατί
ετοιμάζεται να έλθει στην Κρήτη με ολόκληρο το χορευτικό και θεατρικό
συγκρότημα, πρώτα στο Ηράκλειο και μετά στα Χανιά. Θα παρουσιάσει ένα πλούσιο
πρόγραμμα Κυπριακών χορών και τραγουδιών. Πατριωτικών σκετς και Κυπριακών Ηθογραφικών. Θα θεωρήσει
μεγάλη τους τιμή, αν η παράσταση ετίθετο υπό την προστασία της Επιτροπής
Εθνικής Αντιστάσεως είτε προσωπικά υπό του Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη. Θα δώσουν
παραστάσεις για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπου θα τους υποδείξουν και υπόσχετε να ικανοποιηθούν όλοι. Θα αισθανθούμε δε υπερηφάνεια , όταν θα
μας δείτε επί της σκηνής σε ένα πλούσιο
πρόγραμμα….
Παρακαλώ να γνωρίσετε την απόφασή μου σε
όλους τους φίλους σας και φίλους μου Καπετάνιους. Ελπίζω ότι θα τύχουμε της
ηθικής σας συμπαράστασης και την εξεύρεση του καταλλήλου χώρου.
Εάν παραστεί ανάγκη να κατέλθω
προσωπικά, μην αμελήσετε να μας πληροφορήσετε. (Καταχώρηση αρχείο ΑΟΑ 6/65).
Με εκτίμηση
Δημήτρης Πιλαβάκης
Ο Ραλφ Στόκμπριτζ ή Σήφης από τη Μελβούνι στις 4-12-67 στέλνει νέα
επιστολή προς τον Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη ή Χριστομιχάλη. (Kαταχώρηση ΑΟΑ 8/67).
Παραθέτω αυτούσια την επιστολή αυτή.
« Αγαπητέ μου σύντεκνε Μιχάλη.
Χαίρομαι που είσαι καλά και εύχομαι καλά
Χριστούγεννα και ευτυχία και υγεία το 1968.
Παρά λίγο να μπλέξητε σε πόλεμο με την
Τουρκία! Πράγμα το οποίον θα ήταν εντελώς ανόητο, δεδομένου ότι οι Κύπριοι, και
πρώτα ο πρόεδρος τους, δεν ήθελαν ποτέ την Ένωσιν. Καλλίτερα να πάνε στο
διάβολο. Και να ησυχάσετε. Και αν μια μέρα φάνε οι Τούρκοι τον Μακάριο, μακάρι
να είναι στην γεύσι τους! Έτσι γλυτώνει
η Ελλάδα από τα τεράστια έξοδα της μεραρχίας που είχανε στην Κύπρο. Κατά τη
γνώμη μου, δηλαδή, έπραξε πολύ έξυπνα η Κυβέρνηση και συνεφώνησε με τους
Τούρκους. Δεν πιστεύω να είπανε του
Γρίβα να κτυπήσει τους Τούρκους-εν αρχή της καταστάσεως-αλλά εν πάση
περιπτώσει βγήκε καλά για την Ελλάδα,
απαλλαχθήκατε ταυτοχρόνως του Γρίβα- Κάπως αργά, αλλά καλλίτερα παρά ποτέ.
Εμείς ταλαιπωρούμαστε εδώ με οικονομικές
κρίσεις, απεργίες κ. λ. Μακάρι να είχαμε κυβέρνησι σαν την δική σας, ν΄
απαγορεύση τέτοιες εκδηλώσεις.
Δεν βλέπω κανένα γνωστό εδώ, παρά μόνον
τον Τζον Στάντλεϋ. Και εκείνος και η γυναίκα του σε χαιρετούν. Εμείς και τα
παιδιά μου καλά πάμε, αν και υποφέρουμε από έλλειψι ηλίου!
Αγαπητέ
Μιχάλη, να είσαι βέβαιος ότι αν τύχει και έλθω μια μέρα στην Ελλάδα δεν θα
παραλείψω να κατέβω να σ΄ επισκεφθώ αμέσως».
Μετά πολύ αγάπη
Σήφης
(RH. Stokbridg
Δεν προκύπτει από το αρχείο της Ανεξάρτητης
Ανταρτικής Ομάδας Ανωγείων απαντητική επιστολή του Καπετάν Μιχάλη Ξυλούρη ή
Χριστομιχάλη στον φίλο του τον Σήφη.-
Μοίρες 10 Ιανουαρίου 2018
ΜΑΝΟΛΗΣ ΜΙΧ.
ΔΑΚΑΝΑΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου