24η ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΡΚΆΔΙ

                 24η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση

                                     Στο Αρκάδι 

                                           Του Δακανάλη Μανόλη Αντιπροέδρου

                                                               Ε.Ο.Σ. Μοιρών

       «Η αυτοθέλητος ανατίναξης της πυριτιδαποθήκης του Αρκαδίου το μέγα τούτο γεγονός ηρωισμού και αυτοθυσίας, έγινε βιβλίο, τραγούδι, δράμα, θρύλος και ιστορία» .

      Μέσα στο δάσος από πανύψηλα πεύκα και δρυάδες στην πανέμορφη όαση δίπλα στη θρυλική Μονή Αρκαδίου το σύμβολο της Κρητικής Επανάστασης, στις παλαιές παιδικές κατασκηνώσεις, συνέρρευσαν το απόγευμα της 25-9-2004 ορειβάτες από όλη την Κρήτη και έστησαν τις πολύχρωμες σκηνές τους μέσα στο δάσος, δημιουργώντας ένα Παγκρήτιο Χωριό. Τούτο το χωριό δημιουργείται κάθε χρόνο τέτοια εποχή σε κάποιο σημείο της Κρήτης, γιατί γιορτάζουν οι ορειβάτες, γνωρίζονται, ανταλλάσσουν απόψεις κάνουν προτάσεις στις αρμόδιες αρχές για θέματα του περιβάλλοντος και όχι μόνο.

    Ο Ορειβατικός Σύλλογος Μοιρών έκανε την παρουσία του αισθητή όπως πάντα με τριάντα πέντε ορειβάτες. Τα πετρόκτιστα κτίρια της πάλαι ποτέ κατασκήνωσης ερειπωμένα και παρατημένα στην τύχη τους χρησιμοποιούνταν μέχρι πρότινος ως υπόστεγα των βοσκών.

       Εδώ πριν από είκοσι και πλέον χρόνια υπήρχε μόνο ζωή από τα παιδιά των Δημοτικών Σχολείων του Νομού Ρεθύμνου που φιλοξενούνταν τους θερινούς μήνες στα κτίρια αυτά. O γράφων είχε την τύχη να φιλοξενηθεί μαζί με δέκα παιδιά από τα Ανώγεια  το 1956 για δεκαπέντε μέρες. Συνοδούς είχαμε  την δασκάλα Αργυρό Κακουδάκη από τα Ανώγεια και το νεαρό δάσκαλο Γιάννη  Ψαρολογάκη από τη Βιάννο.

      Για μένα ήταν η πρώτη μου πολυήμερη απομάκρυνση από την οικογένεια,  σε ένα πολύ ζεστό και φιλόξενο περιβάλλον. Γνώρισα πολλά ξένα παιδιά, παίζαμε ξέγνοιαστα μαζί στο χορτάρι κάτω από τις τεράστιες κουκουναριές. Τρώγαμε πλούσια  πρωινά, γεύματα, δείπνα και το βράδυ βλέπαμε διάφορες ταινίες.  Η περιποίηση για μένα  ήταν πρωτόγνωρη για την τότε εποχή που υπήρχε πείνα και δυστυχία. ΄Αλλωστε είχαν περάσει πολύ λίγα χρόνια από τη λήξη  του Εμφυλίου Πολέμου. Οι εμπειρίες που αποκτήσαμε ήταν μεγάλες, οι οποίες έμειναν ζωντανές και ανεξίτηλες στη μνήμη μου μέχρι σήμερα. Η συγκίνηση μου ήταν πάρα πολύ μεγάλη, που βρέθηκα ύστερα από τόσα χρόνια στον παράδεισο που έζησα τότε μια παραμυθένια ζωή.

       ΄Υστερα από το καλωσόρισμα του σπιτονοικοκύρη ορειβατικού Ρεθύμνου που διοργάνωσε φέτος τη συνάντηση παρακολουθήσαμε τον εσπερινό στην Ιερά Μονή Αρκαδίου δίπλα από την κατασκήνωση, που χοροστατούσε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου κ. Άνθιμος.

     Εκεί στο θρυλικό Μοναστήρι το μυαλό μας πήγε πολλά χρόνια πίσω στις 9-11-1866 που το πολιορκούσαν οι Τούρκοι. Η αυτοθέλητος ανατίναξης της πυριτιδαποθήκης του Αρκαδίου, το μέγα τούτο γεγονός ηρωισμού και αυτοθυσίας, έγινε σύμβολο, τραγούδι, δράμα, θρύλος και ιστορία για το διηνεκές. Προκάλεσε τη συμπάθεια, το θαυμασμό και το ενδιαφέρον όλου του κόσμου. Σε μας ανήκει πλέον να μνημονεύουμε τη θυσία των 850 μαχητών και την αιχμαλωσία 116 πολιορκημένων. Να επαινέσουμε την πίστη το θάρρος και την γενναιότητα των. Ακόμα να προβάλομε στους νέους μας ως άριστο παράδειγμα θυσίας, που έδειξε την Κρήτη αντάξια της φήμης και της ιστορίας της.

      Το βράδυ άρχισε η τελετή με χαιρετισμούς  από τον πρόεδρο του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου, τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αρκαδίου, το δήμαρχο Αρκαδίου, τον αντιδήμαρχο Ρεθύμνου τον πρόεδρο της πανελλήνιας Ομοσπονδίας ορειβατών Ελλάδας  Γωργούλια και  έγιναν ανταλλαγές δώρων με  τους  προέδρους των ορειβατικών συλλόγων της Κρήτης.

     Έγιναν προτάσεις  για την αναπαλαίωση των κτιρίων, ώστε να χρησιμοποιηθούν ξανά για το σκοπό που κτίστηκαν ή για άλλες εκδηλώσεις. Υποσχέσεις πήραμε από τον Μητροπολίτη κ. Άνθιμο, τον αντινομάρχη Ρεθύμνου και το δήμαρχο Αρκαδίου,  δε μένει παρά να περιμένουμε την πραγματοποίηση των.

     Ακολούθησε πλούσιο δείπνο με την παραδοσιακή φασολάδα και άλλα εδέσματα, γλέντι με τραγούδια και χορό συνοδεία λύρας.

    Το πρωί της 26 Σεπτεμβρίου μετά το πρωινό αναχωρήσαμε οι ορειβάτες ακολουθώντας το παραδοσιακό μονοπάτι Ε4 για το χωριό Μαργαρίτες όπου και θα λήξει η συνάντηση.

     Η διαδρομή ήταν θαυμάσια μέσα από βαθιές λαγκαδιές κατάφυτες με ελαιόδεντρα που βρίσκονταν σε πλήρη εγκατάλειψη, πρίνους, δρυάδες, πεύκα και διάφορα άλλα οπωροφόρα δέντρα. Υπήρχαν δε πολλά σημεία τα οποία ήταν αδιαπέραστα από την πυκνή βλάστηση. 

       Φθάσαμε στην Ακρόπολη της αρχαίας Ελεύθερνας η οποία μαζί με την πόλη κτίστηκε από τους Δωριείς στις αρχές του 9ου π.χ. αιώνα. Εδώ στην αρχαία Ελεύθερνα έζησε ο πρώτος κιθαρωδός ερωτικών θεαμάτων, ο Αμήτωρ Αμέ.          Εντυπωσιακές είναι οι δεξαμενές που αποτελούνται από μεγάλες στοές λαξευμένες μέσα σε συμπαγείς ασβεστολιθικούς βράχους με τεράστιες συμμετρικές κολώνες που στηρίζουν τις οροφές των. Χρησιμοποιούνταν ως δεξαμενές, κατοικίες και τάφοι σε περιόδους πολιορκίας. Απορεί ο επισκέπτης πως κατασκευάστηκαν με ανθρώπινα χέρια οι συμμετρικές και λαξευμένες αυτές στοές με τα μέσα της τότε εποχής.

     ‘Υστερα από τέσσερις και πλέον ώρες πεζοπορίας φθάσαμε στο πανέμορφο χωριό Μαργαρίτες. Είναι κτισμένο πάνω σε  ένα ύψωμα που δεσπόζει της περιοχής με πολλά παλαιά αρχοντικά σπίτια, από τα ωραιότερα δείγματα της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής της υπαίθρου. Ένα μαγευτικό σύνολο βλέπουμε με τα πέτρινα σπίτια, με τις καμάρες, τα τοξωτά παράθυρα, πόρτες με σκαλιστά υπέρθυρα, παμπάλαια αρχοντικά με κρυμμένα οικόσημα και πολεμίστρες. Όμορφα γραφικά βυζαντινά ξωκλήσια και ναοί υπάρχουν στην περιοχή.

      Στο χωριό συνεχίζεται η πανάρχαια τέχνη της Κρητικής αγγειοπλαστικής, οι μάστορες πλάθουν και σήμερα πλήθος καλοφτιαγμένων κεραμικών, όπως εντυπωσιακά πιθάρια, σταμνιά και άλλα μικρά κυριολεκτικά κομψοτεχνήματα. Όλα αυτά μαρτυρούν τη βιοτεχνική ιστορία του χωριού, το οποίο μαζί με το Θραψανό είναι τα μεγαλύτερα αγγειοπλαστικά κέντρα της Κρήτης. Χωριά των πιθαράδων τα έλεγαν παλιά.. Το χωριό είναι πανέμορφο και φιλόξενο διατηρώντας την Κρητική παράδοση. Η λαϊκή φαντασία αναφέρει ότι κάποια βασίλισσα Μαργαρίτα από την αρχαία Ελεύθερνα ανέβηκε σε ένα κοντινό λιβάδι και θαμπωμένη από την ομορφιά του τοπίου θέλησε να κτίσει εκεί ένα χωριό. Το προίκισε με τα κοσμήματά της και οι κάτοικοι προς τιμή της το ονόμασαν, πως αλλιώς Μαργαρίτες.

     Σε μεγάλη αίθουσα του μοναστηριού Γεδεών των Μαργαριτών μας προσέφεραν ρακί με διάφορα εδέσματα και έκλεισε η παγκρήτια συνάντηση των ορειβατών με άριστες εντυπώσεις.

     Αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στο Διοικητικό Συμβούλιο του διοργανωτή συλλόγου Ρεθύμνου, όσο και σε όσους βοήθησαν για να γίνει η τελετή αυτή με μεγάλη επιτυχία.     Υπήρξε όμως μια παράληψη θέλω να πιστεύω άθελα τους. Δεν υπήρχε η απαραίτητη σήμανση στο μονοπάτι το οποίο δεν χρησιμοποιείται από πεζούς, με αποτέλεσμα λόγω της μεγάλης βλάστησης μας δυσκόλεψε  σε πολλά σημεία.

      Όλοι κατενθουσιασμένοι και ευχαριστημένοι επιστρέψαμε στην καθημερινότητα με πολλές νέες ιδέες και εμπειρίες.-

                                         Μοίρες 28-9-2004

 Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΠΟΨΗ του νότου φύλλο  245 της 5-10-2004.