Ψηλορείτης: OΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

OΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ

ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ – ΤΡΙΚΟΡΦΑ ΚΑΙ

ΕΥΗΝΟΣ ΠΟΤΑΜΟΣ

Του Δακανάλη Μανόλη

Αντιπροέδρου ΕΟΣ Μοιρών

« Είναι ένας πέτρινος γίγαντας ασβεστολιθικών πετρωμάτων, που ξεπροβάλει από τη θάλασσα με απότομες και απόκρημνες ορθοπλαγιές ».

Από το ορεινό χωριό Ελληνικά του νομού Αιτωλοακαρνανίας στις 24 Μαρτίου 2011, ανηφορίσαμε 50 ορειβάτες των ορειβατικών συλλόγων Ηρακλείου και Μοιρών για την κορφή του βουνού Αράκυνθος από τη Β. Δ πλευρά του, το βουνό τούτο βρίσκεται ανάμεσα στον Πατραϊκό Κόλπο και τη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας Τριχωνίδα.

Στην κορφή του βουνού (υψ.982μ) φθάσαμε ύστερα από μιάμισης ώρας πορείας. Η θέα ήταν φανταστική αφού υπήρχε μεγάλη ορατότητα και φαίνονταν πολύ καθαρά το Μεσολόγγι, η λιμνοθάλασσα , το Αιτωλικό και οι εκβολές του Εύηνου Ποταμού.

Ακολουθήσαμε το μονοπάτι που βρίσκεται κατά μήκος της κορυφογραμμής του βουνού και διαπιστώσαμε ότι όλη η Β. Α. πλευρά του, ήταν κατάφυτη από δάση δρυάδων, σε αντίθεση με τη Ν. Δ. που αποτελείται από απότομες πλαγιές με « μακία» βλάστηση από κατσοπρίνια, κωνοφόρα δένδρα, σκίνους, καστανιές και φρύγανα. Το όριο των δυο οικοσυστημάτων είναι η κορυφογραμμή.

Στο βουνό αυτό ενδημούν το δεντρογέρακο , ο χρυσαετός, ο μπούφος ,οι πέρδικες, ενώ ο βασιλαετός φωλιάζει το χειμώνα. Τα λουλούδια βρίσκονταν σε πλήρη άνθιση, τα πουλιά και ο κούκος κελαηδούσαν τον ερχομό της Άνοιξης. Κατά την κάθοδό μας καταλήξαμε στον Άη Γιώργη Χούνιστας μετά από 4 ώρες πεζοπορίας.

Εγκατασταθήκαμε σε ξενοδοχείο στην πανέμορφη πόλη της Ναυπάκτου, που πήρε το όνομα από τη λέξη Ναυς και Πύγνυμι = κατασκευή πλοίων. Εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1104 π.χ. με τους Δωριείς. Υπήρξε σημαντική πόλη του Βυζαντίου, το 1407 πέρασε στους Βενετούς που έκτισαν το κάστρο το 15ο αιώνα και δεσπόζει της πόλης. Θεωρείται από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, διαθέτει 2 περιμετρικά τείχη που καταλήγουν στο λιμάνι και κλείνουν την είσοδο του. Το 1499 πέρασε στα χέρια των Τούρκων .

Στις 7-10-1571 έγινε η ναυμαχία της Ναυπάκτου μεταξύ των ενωμένων χριστιανικών δυνάμεων που αποτελούνταν από δυνάμεις της Ισπανίας, Βενετίας, Τοσκάνης, Μάλτας, του Πάπα, των Ιονίων νήσων και σημαντικές δυνάμεις από την Κρήτη που έπαιξαν σημαντικό και αποφασιστικό ρόλο. Η ναυμαχία ήταν από τις αιματηρότερες και τρομακτικότερες ναυμαχίες της ιστορίας, αφού οι Τούρκοι έχασαν 167 πλοία με 18.000 άνδρες και οι χριστιανοί 12 πλοία με 8.000 άνδρες. Στη ναυμαχία αυτή πήρε μέρος ο Ισπανός συγγραφέας Θερβάντες που έχασε το αριστερό του χέρι, καθώς επίσης και ο αδελφός του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Ο αντίκτυπος της οθωμανικής συντριβής ήταν τεράστιος σε όλο το χριστιανικό κόσμο, ο δε πρίγκιπας Δον Χουάν ναύαρχος των χριστιανικών δυνάμεων κατέστη θρύλος του 16^ου αιώνα, η δε ναυμαχία έγινε θέμα ποιητών και ζωγράφων.

Παρασκευή 25 Μαρτίου ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της Εθνικής Παλιγγενεσία κατά την οποία οι πρόγονοι μας έδωσαν το αίμα τους, το βιός τους, την περιουσία τους και τη ζωή τους για την ανεξαρτησία της Πατρίδας μας. Οι σημερινοί πολιτικοί οδήγησαν την Ελλάδα στο χείλος της χρεωκοπίας εξ αιτίας της αλόγιστης πολιτικής των, της πελατειακής σχέσης, της λαμογιάς και της αρπαχτής. Κρίμα!

Από το ορεινό αμφιθεατρικό χωριό Παλαιόμυλος (κάτοικοι 7) πεζοπορήσαμε ακολουθώντας ένα παλιό μονοπάτι στις δυτικές πλαγιές του όρους Τρίκορφα (υψ.1549 μ.), που είναι κατάφυτες από πρίνους, αζυλάκους, σκίνους και διάφορα άλλα δασικά δένδρα. Σχετική ξενάγηση μας έκανε ο πρώην Αντιδήμαρχος Καλαντζής Γιώργος του Δήμου Δωρίδας για τα πεζοπορικά μονοπάτια της περιοχής που πρωτοστάτησε να καθαριστούν, να σημανθούν και παράλληλα μας μοίρασε ενημερωτικούς χάρτες της περιοχής.

Στο ορεινό χωριό Πύργος (κάτοικοι 2) δίπλα στην κατάκρυα πηγή του χωριού μας φιλοξένησε ο πρόεδρος Παναγιώτης Σταμάτης της δημοτικής κοινότητας Μαραθιά με γλυκά και αναψυκτικά. Δίπλα από την πηγή βρίσκονται απομεινάρια από τα μηχανήματα παλιάς φάμπρικα που έκλεισε το 1967. Με την παρουσία μας δώσαμε ζωή στο χωριό, επίσης ένας βοσκός μας είπε: "Περνάει όλη η μέρα χωρίς να συναντήσεις ένα άνθρωπο". Όλοι μαζί φωτογραφηθήκαμε έξω από το εγκαταλειμμένο πέτρινο Δημοτικό Σχολείο.

Κατηφορίσαμε ακολουθώντας ένα τέλειο μονοπάτι στις κατάφυτες πλαγιές του όρους Τρίκορφα με μακία βλάστηση προς το παραλιακό χωριό Μαραθιάς. Η θέα που προσφέρει η διαδρομή αυτή είναι εντυπωσιακή με τις δαντελωτές ακτές και τα νησιά του Κορινθιακού Κόλπου. Η όλη πορεία κράτησε 6 ώρες.

Σάββατο 26 Μαρτίου. Νωρίς το πρωί από το χωριό Άνω Βασιλική πήραμε ένα δασικό δρόμο και στη συνέχεια τραβερσάραμε για την κορφή " Σφυρί" του βουνού Βαράσοβα, ακολουθώντας ένα πολύ αναφορικό οφιοειδές μονοπάτι μέσα σε μακία βλάστηση. Είναι ένας τεράστιος πέτρινος γίγαντας ασβεστολιθικών πετρωμάτων που ξεπροβάλει από τη θάλασσα με απότομες ορθοπλαγιές.

Στα μέσα της ανατολικής βουνοπλαγιάς υπάρχουν πάρα πολλές σπηλιές, που όπως λέγεται ασκήτευσαν πλήθος μοναχών την εποχή του Βυζαντίου. Υπάρχει μεγάλος αριθμός ερειπωμένων εκκλησιών και εντυπωσιάζει το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά. Λέγεται η περιοχή « το ΄Αγιο ΄Ορος της Αιτωλίας».

Λίγο πριν από την προ κορφή δεσπόζουν μεγάλοι γέρικοι δρυάδες και εκεί βρίσκεται το φημισμένο πηγάδι, γιατί είναι το μοναδικό νερό πάνω στη Βαράσοβα. Το μονοπάτι για την κύρια κορφή περνά από ένα χαμηλό διάσελο, στη συνέχεια ανηφορίζει απότομα, ενώ το βάδισμα γίνεται πάνω σε κοφτερές και τσουγκρωτές πέτρες (χάλαβρα) απαιτείται αυξημένη προσοχή για την αποφυγή ατυχήματος. Η θέα από την κορφή «Σφυρί» (υψωμ.917 μ.) ήταν ονειρεμένη, σαν να πετούσαμε με αεροπλάνο. Το Μεσολόγγι, η λιμνοθάλασσα, τα αναχώματα βρίσκονταν κάτω στα πόδια μας και ανατολικά η Παλιοβούνα. Η πορεία κράτησε περίπου έξι ώρες δύσκολης ανάβασης και κατάβασης.

Η Βαράσοβα είναι από τα καλύτερα και σημαντικότερα αναρριχητικά πεδία της Ελλάδας και οι πρώτες αναρριχήσεις άρχισαν το 1958. Οι ορθοπλαγιές του βουνού αρχίζουν από τον όρμο της Καλυδωνίας επίνειο παλιά του Μεσολογγίου, στον οποίο αναβλύζουν από τα σωθικά της Βαράσοβας τεράστιες ποσότητες παγωμένων και κρυστάλλινων υδάτων που χύνονται στη θάλασσα.

Μεσολόγγι – επισήμως Ιερά Πόλης Μεσολογγίου. Είναι πρωτεύουσα της Αιτωλοακαρνανίας και αποτελεί ιστορικό Δήμο. Υπήρξε αντιστασιακό κέντρο λόγω της οχύρωσης στην επανάσταση του 1821 και ο Κιουταχής άρχισε να επιτίθεται χωρίς επιτυχία. Τη νύκτα της 10-11 Απριλίου 1826 ύστερα από ένα χρόνο πολιορκίας , επιθέσεων, πείνας, χωρίς νερό και βοήθεια απέξω, αποφάσισαν οι ιθύνοντες την ονομαστή και ηρωική « έξοδο του Μεσολογγίου». Η μάχη ήταν σκληρή σώμα με σώμα, 3000 άτομα σκοτώνονται, 2000 πυρπολούνται και 1000 αιχμαλωτίζονται. ΄Οσοι σώθηκαν, βγήκαν στο βουνό Αράκυνθος, πεινασμένοι, ρακένδυτοι , χωρίς τροφή και από εκεί τράβηξαν προς τα Δερβέκιστα όπου τους παρείχαν βοήθεια οι κάτοικοι των περιοχών. Εντυπωσιακός είναι ο κήπος των ηρώων.

Η πόλη του Μεσολογγίου είναι γνωστή από τα αλιευτικά προϊόντα και ιδιαίτερα το αυγοτάραχο μιας και η παρακείμενη λιμνοθάλασσα είναι ιδανικό μέρος για ιχθυοκαλλιέργειες. Προστατεύεται από τη συνήθη PAMSAR και αποτελεί περιβαντολλογικό πάρκο και οικοσύστημα.

Κυριακή 27 Μαρτίου Εύηνος Ποταμός – επιστροφή. Από το χωριό Πόρος που είναι στις όχθες του Εύηνου ποταμού, μετά από ημίωρη εκπαίδευση των πληρωμάτων, άρχισε το Rafting με τερματισμό το Χάνι Μπανιά περίπου 10 χιλιόμετρα. Το πλήρωμα των Μοιριανών πρέπει να ήταν το καλύτερο.

Ο Εύηνος ποταμός οφείλει το όνομά του στο Βασιλιά Εύηνο που πνίγηκε στα νερά του κυνηγώντας τον ΄Ιδο που είχε αρπάξει την κόρη του, λέγεται και φειδάρης λόγω των στροφών που κάνει. Πηγάζει από τα Βαρδούσια όρη και έχει μήκος επέκεινα των 80 χιλιομέτρων. ΄Εχει περάσματα από τα οποία διέφυγαν τα γυναικόπαιδα των « Ελευθέρων Πολιορκιμένων» κυνηγημένα από τους Τούρκους.

Κοινή διαπίστωση όλων μας ήταν ότι όλα τα ορεινά χωριά της περιοχής σχεδόν έχουν ερημοποιηθεί, γιατί οι κάτοικοι πήγαν στα αστικά κέντρα ή στο εξωτερικό. Τα σχολεία παραμένουν κλειστά, οι κατοικίες είναι υπό κατάρρευση και τα άλλοτε κτήματα που παρήγαγαν αγροτικά προϊόντα παραμένουν σε διαρκή αγρανάπαυση. Το πανέμορφο αμφιθεατρικό κεφαλοχώρι « Ανάληψη» μας είπαν, ότι έχει περίπου 50 κατοίκους. Τέτοια υπήρξε η πολιτική των τελευταίων δεκαετιών.

Επιστρέψαμε στον Πειραιά όλοι ευχαριστημένοι με περισσότερες εμπειρίες και νέες εικόνες αποτυπωμένες στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας.

Αρχηγός της εκδρομής ήταν η Κατερίνα Μαστοράκη του ΕΟΣ Ηρακλείου, η οποία οργάνωσε άψογα όλη τη διαδικασία και την ευχαριστούμε πάρα πολύ. Από τον Ορειβατικό Μοιρών πήραν μέρος εκτός από τον γράφοντα, ο Γιώργης Σπυριδάκης πρόεδρος, Παυλίδης Αποστόλης γραμματέας, Ντρετάκης Μανόλης μέλος του ΔΣ και τα μέλη Πετράκη Μαρία, Τζαγκαράκη Ειρήνη, Κωστάκη Αφροδίτη, Χαλκιαδάκη Μαρία, Κλιμαθιανάκης Γιάννης, Νεκτάριος Σαββάκης, Βολονάκης Μανέλης, Γαβριδάκη Ζαμπία και Αδικημενάκης Αντώνης.-

Μοίρες 31 Μαρτίου 2011-03-31

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΠΟΨΗ του νότου φύλλο 573 της 11 Απριλίου 2011