ΦΑΡΑΓΓΙ ΟΡΕΙΝΟΥ

                      ΦΑΡΑΓΓΙ ΟΡΕΙΝΟΥ ή ΠΕΤΑΛΟΥΔΩΝ

                           ^{Του ορειβάτη Δακανάλη Μανόλη}

       Το φαράγγι του Ορεινού ή Πεταλούδων βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του όρους Θρυπτή (υψ1475μ). Σχηματίζεται δυτικά από το χωριό Ορεινό (υψ620μ), έχει μήκος 6,5 χιλιόμετρα και καταλήγει στο αλσύλλιο του χωριού Κουτσουρά.  

      Ο Ορειβατικός Σύλλογος Μοιρών στις 27-9-2020 με 24 ορειβάτες-σες και αρχηγούς την Πέλα Κάτη και Μιχάλη Τζαγκαράκη ακολουθώντας ένα καλά σημαδεμένο μονοπάτι κατηφορίσαμε μέσα στο φαράγγι.

      Το πρώτο μέρος φαραγγιού είναι φανταστικό, εντυπωσιάζει ο μεγάλος καταρράχτης, που τρέχει αενάως νερό και σχηματίζει λιμνούλα. Το ρέμα τρέχει νερό σχηματίζοντας διάσπαρτους μικρούς καταρράχτες με λιμνούλες. Οι άγριες πλαγιές καλύπτονται με πεύκα, κυπαρίσσια  και άλλα δασικά δέντρα. Η πυρκαγιά του 1993 έκαψε μεγάλο μέρος του δάσους, το οποίο όμως έχει αναδασωθεί από μόνο του.

      Στο διάβα μας συναντήσαμε το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, που κτίστηκε την παλαιά χριστιανική προβυζαντινή περίοδο 330-726 μΧ. Εδώ βρέθηκε επιγραφή  που έγραφε. «Αφίχθη ενταύθα στρατηγός Βυζαντίου Νικηφόρος Φωκάς εν έτη 961 μ.Χ».

      Περίπου στα μέσα της διαδρομής στη νοτιοδυτική πλευρά, το φαράγγι αλλάζει  όψη εξ  αιτίας των γεωργικών καλλιεργειών κυρίως ελαιοδέντρων, ενώ η άλλη πλευρά καλύπτεται με μακία βλάστηση. Στο κομμάτι αυτό βαδίζαμε σε αγροτικούς δρόμους. Φθάσαμε το βυζαντινό ξωκλήσι  του Αγίου Δημητρίου, που κτίστηκε την περίοδο από το 330-726 μΧ.  Στον περίβολο του ναού υπό τη σκιά των δέντρων, στα παγκάκια και τραπέζια που υπάρχουν  γευματίσαμε.

      Αφήνοντας πίσω τις καλλιέργειες ακολουθήσαμε το ευδιάκριτο σημαδεμένο μονοπάτι με τις ενημερωτικές πινακίδες.

      Μέσα σε ένα ρέμα συναντήσαμε μια υδατογέφυρα με τόξο, από την οποία περνούσε αγωγός που μετέφερε νερό, σήμερα όμως είναι επιχωματισμένος. Μια πινακίδα μας ενημερώνει: «Το τόξο αυτό είναι μέρος Ρωμαϊκού υδραγωγείου, που έχτισε ο αυτοκράτορας Ανδριανός, περίπου 124 μΧ. Σε επίσκεψη του στην περιοχή».

      Πλησιάζοντας προς την έξοδο στη θέση «Περιστεργιώνας» το φαράγγι στενεύει, υψώνονται άγριες ορθοπλαγιές, οι οποίες είναι κατάφυτες κυρίως με πεύκα και φιλοξενούν πολλές σπηλιές.

      Το φαράγγι περνιέται ευχάριστα όλες τις εποχές του έτους. Την άνοιξη όμως που αναγεννιέται η φύση, με τα πολλά νερά, δυο μεγάλους και μικρούς καταρράχτες με  λιμνούλες, τα πολύχρωμα λουλούδια, τις κόκκινες πεταλούδες, τη βλάστηση να οργιάζει παντού, είναι η αποθέωση και η απόλαυση για τον κάθε ορειβάτη ή πεζοπόρο. Θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα φαράγγια της ανατολικής Κρήτης.

      Μετά την έξοδο μας από το φαράγγι, αφού κατεβήκαμε από μια μεγάλη σκάλα στον τελευταίο μεγάλο καταρράχτη του Περιστεριώνα, περπατήσαμε μέσα στο μεγάλο τεχνικό αλσύλλιο του Κουτσουρά. Το οποίο είναι πολύ όμορφο με πολλά δασικά δέντρα, πλούσια πυκνή βλάστηση και εντυπωσιάζει.

      Εδώ στο αλσύλλιο στις 4-5/10-2003 πραγματοποιήθηκε η 23η Παγκρήτια Ορειβατική Συνάντηση, με διοργανωτή τον τότε Ορειβατικό Σύλλογο Σητείας. Την επομένη μέρα ανεβήκαμε το φαράγγι και καταλήξαμε στο χωριό Ορεινό.

      Η πορεία  ήταν πολύ ευχάριστη διανύσαμε 8 χιλιόμετρα συνολικά και μας πήρε περίπου 4 ώρες.-

Με φόντο το χωριό Ορεινό

Καταρράχτης

Όλοι στον καταρράχτη

Οι βετεράνοι της παρέας

Πίνακας ζωγραφικής

Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Άποψη του φαραγγιού

Πάνω στο μονοπάτι

Μικρό φράγμα

Μικρή ξεκούραση

Μικρή στάση για νερό

Ποζάρουν

Υδραγωγός Αδιανού

Υδραγωγείο Ανδριανού

Γεύμα στον Άγιο Δημήτριο

Στη σκιά του βράχου.

Καταρράχτης Περιστεριώνα

Κατάβαση από τη σκάλα.

Άλλη παρτίδα.

Ο τελευταίος

Σπηλιές φαραγγιού

Αλσίλλιο Κουτσουρά