Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΝΟΣ ΛΑΟΥ
ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ
Αναφερόμαστε στη διαχρονική διαδρομή του Ισραήλ από την εποχή της Βίβλου μέχρι των ημερών μας. Η αφορμή μου δόθηκε εξ αιτίας του πολέμου, που άρχισε απρόσμενα μεταξύ Παλαιστινίων της Χαμάς και του Ισραήλ.
Ο πόλεμος μεταξύ Παλαιστινιακών οργανώσεων υπό την ηγεσία της Χαμάς και του Ισραήλ άρχισε στις 7-10-2023. Ένοπλοι παλαιστίνιοι εισέβαλαν στα Ισραηλινά εδάφη και επιτέθηκαν εναντίο αμάχων Ισραηλινών, που συμμετείχαν σε μουσικό φεστιβάλ. Η επίθεση αυτή κρίνεται η μεγαλύτερη ενέργεια από της συστάσεως σε κράτος του Ισραήλ το 1948. Μια μέρα αργότερα ξεκίνησε η ισραηλινή αντεπίθεση, με συνεχείς βομβαρδισμούς, αποκλεισμό της λωρίδας της Γάζας, της Δυτικής όχθης και στα σύνορα του Ισραήλ με το Λίβανο.
Ο ΟΗΕ ειδοποίησε, ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος γενοκτονίας στη Γάζα και αναφέρει ότι 160 παιδιά σκοτώνονται καθημερινά. Τουλάχιστο 2.200 πύραυλοι εκτοξεύτηκαν από τη Χαμά προς το Ισραήλ.
Το Ισραήλ εξουδετέρωσε τις δυνάμεις της Χαμάς από τις πληγείσες περιοχές του Ισραήλ, απαντώντας με αεροπορικές επιδρομές στη λωρίδα της Γάζας. Το Ισραήλ κάλεσε τον άμαχο πληθυσμό της βόρειας περιοχής να εκκενώσει την περιοχή. Η Χαμάς συνέστησε στον πληθυσμό να μη φύγει, γιατί οι Ισραηλίτες κάνουν ψυχολογικό πόλεμο.
Ο ΟΗΕ και διάφορες άλλες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επισημάνει, ότι η Χαμάς με τη δολοφονία αμάχων κατά τη διάρκεια της εισβολής της 7-10-2023 και με την κράτηση ομήρων έχει διαπράξει εγκλήματα. Στις 23-11-2023 το Ισραήλ ενέκρινε 4ήμερη κατάπαυση του πυρός στη Γάζα σε αντάλλαγμα την απελευθέρωση 50 ομήρων.
Απώλειες Παλαιστινίων. Στη Γάζα 5.500 νεκρά παιδιά και άμαχος πληθυσμός, 30.000 τραυματίες και 6.000 αγνοούμενοι. Παλαιστίνιοι μέσα στο Ισραήλ νεκροί 1.000 και 200 αιχμάλωτοι. Ι.700.000 παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν από τις εστίες των.
Ισραήλ. Νεκροί 1.316 και 7.266 τραυματίες, 239 απαχθέντες, 28 αγνοούμενοι και 500.000 εκτοπίστηκαν. Ο πόλεμος συνεχίζεται και τα παραπάνω νούμερα θα αυξηθούν.
Πηγές: Πόλεμος Χαμάς Ισραήλ
2023.
Η μελέτη χωρίζεται σε τρεις περιόδους, όσες είναι και οι μεγάλες περίοδοι της ζωής των εβραίων. Το βιβλίο Το Χρονικό Ενός Λαού έκδοση 1967 του κουμπάρου μου Δημήτρη Αετουδάκη από το Ατσιπόπουλο Ρεθύμνου, λογοτέχνη και συγγραφέα με βοήθησε τα μέγιστα και τον ευχαριστώ πάρα πολύ.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΩΤΗ
ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ
Ο δρόμος της σκέψης μας οδηγεί στα προσκυνητάρια του χρόνου, που έστησε ο Μαρτυρικός Λαός της Βίβλου και της ταπείνωσης από το χάραμα της Ιστορίας του. Η πορεία του λαού που η αρχή της χάνεται μέσα στα σκοτεινά βάθη των αιώνων. Πέρασαν από τις σκληρές αλυσίδες του χρόνου, γράφοντας χρόνο με χρόνο, αιώνα με αιώνα την αμέτρητη σειρά των γεγονότων στην πορεία των πάνω στη γη.
Οι μεγάλοι πατριάρχες ζυμωμένοι από τον άνεμο, την βροχή και την σκόνη της ερήμου, χάραξαν την πορεία της φυλής με οδηγό τους το φωτεινό μάτι των άστρων. Ο Θεός τους πλανιόταν ανάμεσα τους, άλλοτε φιλικά και άλλοτε εχθρικά και τους χάραξε την πορεία, με τη διαρκή μετακίνηση μέσα στις καυτές χώρες της Παλαιστίνης.
Ο πατριάρχης Αβραάμ ο γενάρχης των Εβραίων ήταν δίκαιος και ευσεβής. Ζούσε στη Χαρράν της Μεσοποταμίας με τη γυναίκα του την Σάρρα, τα κοπάδια του, τους δούλους του, ανάμεσα σε μια θάλασσα από άδικους και αμαρτωλούς. Μέσα σε αυτή την αμαρτία ξεχώριζε η ευσέβεια και η πίστη του προς τον Θεό της οικογένειας του Αβραάμ.
Ο Θεός διάλεξε το μεγάλο
πατριάρχη Αβραάμ, να γίνει ο θεμελιωτής της πατρίδας των εβραίων, πάνω στην
οποία θα ρίζωνε ο μεγάλος λαός του Ισραήλ. Έτσι ξεκίνησε με τη θεϊκή προσταγή
από τη Χαρράν της Μεσοποταμίας, να κατοικήσει στην όμορφη και πλούσια χώρα της
Χαναάν. «ανευλογηθήσονται εν σοι οι φυλαί
της γης».
Στην Αίγυπτο
Ο πατριάρχης ανήσυχος έχοντας μέσα του το πνεύμα της κίνησης και της περιπλάνησης, μαθημένοι από τις σκληρές συνθήκες της ζωής. Μετακινούνταν συνεχώς για να τραφούν τα πολυάριθμα κοπάδια τους πάνω στις καυτές και άγονες ερήμους της Παλαιστίνης. Η σκέψη και το βλέμμα του νου άρχισε να πλανάται στις παχιές και εύφορες όχθες του Νείλου. Διάβηκαν την αφιλόξενη και άγρια έρημο του Σινά και έφθασαν στα πλούσια χώματα της Αιγύπτου.
Στην αρχή οι μετανάστες έγιναν δεκτοί από ανάγκη για εργατικά χέρια στις δυνάμεις του Φαραώ. Ήταν εργατικοί, έξυπνοι, δραστήριοι οι εβραίοι, ανέβαιναν τα σκαλοπάτια της δόξας και της επιτυχίας στο κράτος των Αιγυπτίων. Ο εβραίος σοφός και πανέξυπνος Ιωσήφ εξηγώντας ένα παράξενο όνειρο του Φαραώ, κατόρθωσε να ανέλθει στα ανώτερα αξιώματα της ιεραρχίας. Ο φθόνος, η ζήλεια για τις επιτυχίες του Ιωσήφ, αλλά και ο κίνδυνος για επιβολή του στο λαό της Αιγύπτου, έδιωξαν τους εβραίους από τα κάστρα και τους έκαναν σκλάβους, γιατί θέλησαν να τους καταστήσουν ακίνδυνους.
Στις καυτές όχθες του Νείλου κάτω από τον καυτερό ήλιο της Αιγύπτου, μέσα σε πλινθόκτιστα καλύβια ζούσαν για πολλά χρόνια σκλάβοι οι εβραίοι. Οι μεγάλες προσφορές του Ιωσήφ και των προγόνων ξεχάστηκαν. Ο λαός καρτερούσε περιμένοντας το Μεσσία που θα τον λύτρωνε από τα δεσμά της σκλαβιάς και θα τον οδηγούσε στο δρόμο για την επιστροφή στην πατρίδα του.
‘Έτσι γεννήθηκε ο Μωυσής ο μεγάλος μύστης στο χάραμα του χρόνου και συνετέλεσε στο ξύπνημα του λαού, για μια κίνηση μέσα από την αταραξία της δουλείας. Ο Μωυσής οδηγούμενος από την θεϊκή μοίρα, ποτισμένος από τους χυμούς του μεγάλου πόνου του σκλαβωμένου λαού, πήρε την πρωτοβουλία να απαλλάξει την φυλή του από τα δεσμά της Αιγυπτιακής δουλείας. Χρόνια προσπαθούσε ο Μωυσής να πείσει τον Φαραώ να επιστρέψει την έξοδο των εβραίων από την Αιγυπτιακή γη. Ο Φαραώ όμως έβλεπε τους εβραίους σαν φωτεινή εργατική μάζα της Αιγυπτιακής οικονομίας, αλλά και στην εξασφάλιση μεγάλου αριθμού στρατιωτών για τις πολεμικές του επιχειρήσεις.
Ο σκληροτράχηλος Μωυσής δεν υποχωρούσε στα εμπόδια που όλο και έβαζε ο Φαραώ. Έχοντας ο Μωυσής βοηθό τον ρήτορα αδελφό του Λαρών επικαλέσθηκε την συμπαράσταση των ουρανών, για να πεισθεί ο Φαραώ, ο οποίος δεν άλλαζε γνώμη. Η μια πληγή μετά την άλλη άρχισε να πλήττει την Αίγυπτο. Έτσι άρχισε να εξελίσσεται μια πάλη μεταξύ Θεού και του Βασιλιά στα ανάκτορα του Φαραώ. Ο Φαραώ όμως κωφεύει στα μηνύματα του ουρανού και με οδηγό το πείσμα και το συμφέρω περισφίγγει τον κλοιό γύρω από το βασανισμένο λαό. Ο οποίος για τριακόσια χρόνια δουλεύει συνεχώς στην πλούσια γη των Αιγυπτίων. Ο Θεός όμως των εβραίων έδωσε υπόσχεση στο Μωυσή και αποφάσισε να οδηγήσει τον λαό του στις πλούσιες χώρες της Χαναάν.
Κάτω από τον κόσμο των άστρων την τελευταία νύκτα της σκλαβιάς, γράφεται η αρχή μιας καινούργιας πορείας, που είναι γεμάτη θριάμβους, αγώνες, θυσίες, πόνους και συμφορές των εβραίων.
Η Φυγή
Η μεγάλη στιγμή πλησιάζει, η οργάνωση, η πειθαρχία και η πίστη του σκλαβωμένου λαού έφερε το θετικό αποτέλεσμα. Οι εβραίοι έχουν σφάξει αρσενικό ζώο και με το αίμα του έχουν βάψει την πόρτα του φτωχού καλυβιού τους, για να μην τους πλήξη κατά λάθος το μεγάλο θανατικό. Ζύμωσαν άζυμο ψωμί και έχουν βράσει πικρά χόρτα. Πίσω από τις βαμμένες πόρτες περιμένουν το μεγάλο ξεκίνημα. Έτσι γιορτάζουν το πρώτο τους Πάσχα, αναμένοντας το μήνυμα της λύτρωσης. Είναι μεσάνυχτα ξεσηκώνεται όλη η χώρα και ξεχύνεται στους δρόμους και τα σοκάκια. Το θανατικό κτυπά και τα ανάκτορα του Φαραώ, έτσι ο πανικός καταλαμβάνει το λαό των Αιγυπτίων. Τρομαγμένος ο Φαραώ από την ανέλπιστη συμφορά που πέρασε στη χώρα του, δίδει την άδεια στο Μωυσή, πάρει το λαό του και να πάει όπου η φυλή του προστάζει. Δύο εκατομμύρια περίπου εβραίοι ξεκινούν με τα υπάρχοντά και τα κοπάδια τους, ακολουθώντας το φωτεινό σημάδι των ουρανών. Ήδη άρχισε η δύσκολη και τραχεία πορεία, η οποία κράτησε σαράντα (40) χρόνια, για να φθάσουν στα σύνορα των ονείρων τους.
‘Έφτασαν στιγμές κατά τη διάρκεια της σκληρής και άγριας πειθαρχίας του Μωυσή, να νοσταλγήσουν τη σκλαβιά του Φαραώ από την αβεβαιότητα της ερήμου. Οι πορείες ήταν εξαντλητικές πάνω στην πυρακτωμένη άμμο της ερήμου.
Θάνατος του Μωυσή
Ο Μωυσής ο μεγάλος ονειροπόλος ο τραχύς και ακούραστος αρχηγός ενός ατίθασου έθνους, ήταν αποφασισμένο από τη μοίρα, να μη φθάσει ποτέ στην αγαπημένη του Πατρίδα. Έτσι ο Μωυσής σε βαθειά γεράματα πάνω στο αποκορύφωμα της δόξας του αποδήμησε εις κύριο.
Ιησούς του Ναυή
Ο Ιησούς του Ναυή ο θαρραλέος διάδοχος του Μωυσή, είχε την τύχη να ολοκληρώσει το ατέλειωτο έργο του Μεγάλου νεκρού. Η φλογερή του καρδιά η ζωντανή του σκέψη, τριγυρνά στις έφορες και πλούσιες πεδιάδες της Χαναάν. Γαλουχημένος από τα διδάγματα του Μεγάλου Δασκάλου Μωυσή, ετοιμάζεται να περάσει τον Ιορδάνη ποταμό και να ξεχυθεί στις καρποφόρες πεδιάδες της φυλής του. Σαράντα χιλιάδες πολεμιστές με πειθαρχία και τάξη αναμένουν το σύνθημα από τον ουρανό. Με ενθουσιασμό διαβαίνουν τον Ιορδάνη ποταμό και πατούν τα χώματα της ποθητής τους Πατρίδας. Η μια πολιτεία μετά την άλλη γίνονται κτήματα του εβραϊκού λαού. Η Ιεριχώ η πανίσχυρη πολιτεία με τα ισχυρά τείχη στέκεται απόρθητη για έξι μέρες. Την έβδομη μέρα οι εβραίοι έχοντας μπροστά τους ιερείς με ψαλμούς και σαλπίσματα γκρεμίζουν τα τείχη και η πολιτεία παραδίδεται στην οργή του θανάτου των κατοίκων και της καταστροφής.
Ο Ιησούς του Ναυή κυρίευσε την Για και συναντά τον ενωμένο στρατό των βασιλιάδων της Χαναάν έξω από τη Γαβαών. Η μάχη ήταν τρομερή και οι Εβραίοι δίδουν την τελευταία τους αναμέτρηση για την ποθητή νίκη. Πολεμούν σαν τα λιοντάρια και προξενούν τρομακτική καταστροφή στους αλλόθρησκους αντιπάλους. Η μάχη γίνεται γύρω από τη Γαβαών και είναι αυτή που θα κρίνει την τύχη του έθνους. Ο Ιησούς του Ναυή παρακαλεί το Θεό να μακρύνει τη μέρα για να μπορέσουν να εξολοθρεύσουν τους αντίπαλους και είπε την περίφημη φράση. «Στήτω ο ήλιος κατά Γαβαών και η Σελήνη κατά φάραγγα Αιλών». Ο ήλιος σταμάτησε την πορεία του μέχρι που ο τελευταίος εχθρός, έπεσε νεκρός στο πεδίο της μάχης. Έτσι δικαιώνεται το όνειρο της φυλής, που ξεκίνησε από την σκλαβιά της Αιγύπτου, πέρασε κακουχίες, στερήσεις, αγώνες και συμφορές μέχρι να φθάσει στη χώρα των μεγάλων πατριαρχών. Ο Ιησούς του Ναυή ο θρυλικός άριστος αρχιστράτηγος, αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής του έργου του Μεγάλου Μωυσή.
Έτσι ολοκληρώθηκε η κατάκτηση της χώρας και ο Ιησούς του Ναυή, τη μοίρασε σε εννιά φιλές, εκτός από τη φυλή του Λευί, η οποία ήταν καθορισμένο να υπηρετεί τον Θεό χωρίς να έχει γη, Έβαλε τάξη στη χώρα και πέθανε σε ηλικία 110 ετών σε βαθιά γεράματα.
Έτσι οι εβραίοι απέκτησαν πατρίδα και δική τους έκταση γης. Ο Ιησούς του Ναυή δεν άφησε ικανό διάδοχο για να συνεχίσει την οργάνωση του κράτους. Οι πρεσβύτεροι κάθε φυλής ανέλαβαν να διοικούν τη φυλή τους, έτσι διασπάστηκε η ενότητα του λαού και δημιουργούνταν αναρχία. Η αδυναμία αυτή κράτησε για πολλά χρόνια και το κράτος ήταν σχεδόν ανύπαρκτο.
Στον εβραϊκό χώρο συζούσαν εχθρικά πολλοί Θεοί και κάθε ένας από αυτούς διοργάνωνε χαρούμενες γιορτές μέσα στα Ιερά άλση και προσέρχονταν περισσότεροι οπαδοί. Έτσι δημιουργούνταν σύγχυση και χάος, που προξενούσε ανακάτωμα των γλωσσών, των θρησκειών και διαφορετικών εθίμων και ηθών. Οι κριτές είχαν να παλέψουν με το ξεκαθάρισμα του παράξενου συμπλέγματος, που έφερνε διάλυση της εβραϊκής φυλής.
Ο κριτής Γεδεών έκαψε το άλσος Βαάλ, γκρέμισε τα είδωλα με τριακόσια παλληκάρια, για να ξεριζώσει από τη χώρα του την αμαρτωλή φυλή Μαδιάμ, η οποία κατέστρεφε την πατρίδα. Για να κερδίσει τη μάχη ο Γεδεών, έδωσε στα παλληκάρια του από μια στάμνα και μια λαμπάδα. Τη νύχτα που κοιμόταν ο εχθρικός στρατός ο οποίος είχε υπεροχή δυνάμεων, εισβάλουν μέσα στο στρατόπεδο που επικρατούσε απόλυτη σιγή. Σπάζουν τις στάμνες με αλαλαγμούς και αναμμένες λαμπάδες. Οι στρατιώτες ξύπνησαν, πανικοβλήθηκαν και μη γνωρίζοντας ποιος ήταν ο αντίπαλος των αλληλοσκοτώνονταν. «Ρομφαία του Κυρίου και του Γεδεών». καταστρέφει τον εχθρό.
Ο Σαμψών ο θεόμορφος και παντοδύναμος κριτής του Ισραήλ δεν κατόρθωσε να απαλλαγεί από τις ηδονές της σάρκας. Έγινε όργανο μέσα στο χαρούμενο καταστρεπτικό κόσμο των Φιλισταίων (οι Παλαιστίνιοι ιστορικά πιστεύεται, ότι προέρχονται από τους Φιλισταίους) που κατέκτησαν την πατρίδα του, έχασε τη δύναμη του και το φως του. Δεν μπόρεσε αυτός ο σκληρός και τραχύς πολεμιστής να αντισταθεί στα θέλγητρα της Φιλισταίας Δαλιδάς. Ένα βράδυ η Δαλιδά έμαθε από τον Σαμψών, ότι έχασε τη δύναμη του, που βρίσκονταν στα μαλλιά του και ενημέρωσε τους Φιλισταίους. Μέσα στο βαθύ ύπνο του ξύρισαν το κεφάλι του Σαμψών, τον έδεσαν και του έβγαλαν τα μάτια. Οι Φιλισταίοι πραγματοποίησαν μια γιορτή και έδεσαν τον Σαμψών ανάμεσα σε δύο κολώνες προς κοινή θέα. Γύρω του χιλιάδες Φιλισταίοι έτρωγαν και έπιναν περιπαίζοντας τον. Τα μαλλιά του είχαν μεγαλώσει πλέον και η δύναμη του επανήλθε. Τότε με την θεϊκή του δύναμη ξεθεμελιώνει τις δύο κολώνες και κραυγάζει. «Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων». Ο ναός γκρεμίστηκε και κάτω από αυτό θαφτήκαν χιλιάδες Φιλισταίοι.
Βασιλείς
Ότι δεν κατόρθωσαν οι κριτές παρά τις προσπάθειές τους, να δημιουργήσουν ισχυρή κεντρική εξουσία την πραγματοποίησαν οι βασιλείς. Η περίοδος των βασιλιάδων αρχίζει από τη στέψη του βασιλιά Σαούλ. Το κράτος των εβραίων αποκτά πλέον συνείδηση της ύπαρξης του, αναδιοργανώνει τις δυνάμεις του και γίνεται ισχυρό κράτος με γενναίο στρατό και νομοταγείς πολίτες. Τόσο ο Σαούλ, όσο ο Δαβίδ, ο Σολομών και οι άλλοι βασιλιάδες δεν μπόρεσαν να αποσπαστούν από την επίδραση των προφητών.
Ο Σαούλ ελεγχόμενος πλέον από τον προφήτη Σαμουήλ δεν μπορούσε να δράσει ενάντια στην κατακτητική μανία των Φιλισταίων, οι οποίοι με ισχυρό στρατό κατέστρεφαν τον στρατό των εβραίων στις μάχες που έδιναν. Ο γίγας των Φιλισταίων Γολιάθ προκαλούσε τους εβραίους λέγοντας τους, ας τολμήσει κανείς να έλθει, να παλέψει μαζί μου και αν νικηθεί ο λαός των Φιλισταίων, θα γίνει δούλος και σκλάβος των εβραίων. Αν συμβεί να νικηθούν οι εβραίοι, θα γίνουν σκλάβοι των Φιλισταίων. Όλοι τρομοκρατήθηκαν με τις κοροϊδευτικές φωνές του Γολιάθ, που αντηχούσαν στις χαράδρες. Ο Δαβίδ ο μικρότερος γιός από τα οκτώ παιδιά του Ιεσσαί από τη Βηθλεέμ είχε γλυκιά φωνή και γαλανά μάτια. Πέρασε μπροστά με την σφενδόνη του και ζήτησε να παλέψει με τον γίγαντα Γολιάθ. Γέλια και χάχανα ακούστηκαν από το στρατό των Φιλισταίων. Ο μικρός νεαρός Δαυίδ είχε θάρρος και πίστη και με τη σφενδόνη του ρίχνει το βότσαλο στο κεφάλι του γίγαντα, τον ρίχνει κάτω και χαρίζει τη νίκη στον εβραϊκό στρατό. Ο λαός φώναζε υμνούσε τη δόξα του Δαυίδ και τον θρίαμβο του. «Ενοίκησε ο Σαμουήλ χιλιάδες και ο Δαυίδ συνέτριψε μυριάδες».
Ο Μέγας Σολομών ο βασιλιάς με το αθάνατο όνομα πέρασε στο χώρο των αθανάτων, της φυλής και ανέβασε ψηλά το κράτος των Ισραηλιτών. Παράλληλα στόλισε τα Ιεροσόλυμα με θαυμάσια οικοδομήματα και έκτισε το μεγαλοπρεπέστατο Ναό του Σολομώντος στο λόφο της Σιών. Για την ανέγερση του ναού δούλεψαν 15.000 χιλιάδες άνθρωποι και αποπερατώθηκε σε επτά χρόνια. Έμεινε στην ιστορία ο ναός του Σολομώντος και αποτελεί το κορύφωμα της δόξας του Ισραήλ. Μετά το θάνατο του Σολομώντος αρχίζει η διάλυση του ισχυρού κράτους κάτω από τη διχόνοια και το μίσος. Την ενότητα του λαού διέλυσαν ο Ροβοάμ και ο Ιεροβοάμ, που διαίρεσαν το κράτος στα δύο. Οι Ασύριοι με στρατό λεηλάτησαν τα Ιεροσόλυμα και ο Ναβουχοδονόσορ χρήζει βασιλιά τον Σεδεκία.
Το 528 π. Χ. ο Βασιλιάς Κύρος των Περσών με αρχιστράτηγο τον Δουρείο καταστρέφει το κράτος των Ασυρίων και ελευθερώνει τους Εβραίους. Το κράτος τούτο δεν είναι ανεξάρτητο, ούτε έχει τη δόξα της περιόδου του Δαυίδ και του Σολομώντα. Την κυριαρχία των Πεσών θα διαδεχθεί η κυριαρχία των Ελλήνων με τον Μέγα Αλέξανδρο.
Το εβραϊκό κράτος κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 63 π. Χ. Το 70 μ. Χ. ο Τίτος θα καταστρέψει εκ θεμελίων το εβραϊκό κράτος. Το 135 μ. Χ. ο Βαρουχεβάς επαναστάτησε κατά των Ρωμαίων, οι οποίοι κατέπνιξαν την επανάσταση και έσφαξαν 500.000 εβραίους. Μετά την καταστροφή του Ναού του Σολομώντος, τη διάλυση του κράτους και την κυριαρχία των Ρωμαίων, οι εβραίοι διασκορπίστηκαν στα πέρατα της γης. Δύο χιλιάδες χρόνια κράτησαν οι περιπέτειες, οι πόλεμοι, οι καταστροφές, οι δόξες, η επιτυχίες και η μεγάλη πορεία του εβραϊκού λαού.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ
Μετά την καταστροφή του Μεγάλου Ναού του Σολομώντα και την εξορία των εβραίων αρχίζει η μεγάλη περίοδος της διασποράς. Δύο χιλιάδες χρόνια θα περιπλανάται η φυλή των εβραίων στα μονοπάτια του κόσμου. Όλα τα χρόνια θα ποτίζει με τα δάκρυα του την ξένη και αφιλόξενη γη.
Αιώνες θα προσπαθεί να αποδείξει ο εβραϊκός λαός, πως η φοβερή κατάρα που τον βαραίνει με τη σταύρωση του Χριστού, είναι άδικη. Ο βαρύς κλήρος που έλαχε από τη Θεϊκή μοίρα στους εβραίους, να γεννήσουν ένα Θεό το Χριστό και να τον σταυρώσουν με μαρτυρικό θάνατο, θα τους ακολουθεί ανά τους αιώνες το προπατορικό αμάρτημα.
Ο Χριστός συνελήφθη στον κήπο της Γεθσημανής, καταδικάστηκε από τον Πόντιο Πιλάτο, να μαστιγωθεί και να σταυρωθεί. Κρεμάστηκε στο Γολγοθά μεταξύ δύο καταδικασμένων λιστών και χλευάστηκε από τους Ρωμαίους στρατιώτες, οι οποίοι τον αποκαλούσαν περιπαικτικά «Βασιλιά των Ιουδαίων».
Ο μαρτυρικός θάνατος του θεανθρώπου αποτελεί μεγάλο και ακαταμάχητο επιχείρημα των Χριστιανών, εναντίο των εβραίων, που είχαν την τύχη ή την ατυχία να γεννηθούν εβραίοι. Οι εβραίοι περίμεναν ένα επίγειο Μεσσία, που θα τους ελευθέρωνε από την Ρωμαϊκή τυραννία και τους ήλθε ο Χριστός. Το δικαστήριο που καταδίκασε τον Ιησού Χριστό, χαρακτηρίζεται παράνομο από τα ευαγγέλια και ήταν όργανο της Ρωμαϊκής εξουσίας, διορισμένο από τη Ρώμη και δια μέσου των αντιπροσώπων στα Ιεροσόλυμα.
ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΤΡΙΤΗ
Η
Αναγέννησης του κράτους
Στις 14-5-1948 μια μέρα πριν από τον επίσημο τερματισμό της Αγγλικής κυριαρχίας του Ισραήλ, ο λαός του Ισραήλ που κατοικούσε ριζωμένος στην Παλαιστίνη, ανακήρυξε την ανεξαρτησία του. Εκατό χιλιάδες περίπου εβραίοι κατόρθωσαν να περάσουν στην γη των προγόνων τους, παρά τα αυστηρά και σκληρά μέτρα μετακίνησης, τα οποία κατά παράβαση των αποφάσεων της Κοινωνίας των Εθνών, είχε επιβάλλει η Βρετανική κυβέρνηση. Ακολούθησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος στη διάρκεια του οποίου είχε διακηρυχθεί η αντίσταση των εθνοτήτων. Η συνθήκη του Σαν Ρέμο το 1922 κατά την οποία τα 52 έθνη της Κοινωνίας των Εθνών παραχώρησαν στην Αγγλία την εντολή της διοίκησης της Παλαιστίνης.
Η εντολή αυτή δεν εξυπηρετούσε την εβραϊκή υπόθεση. Διότι έκλεινε τα περάσματα σε όλους τους εβραίους της διασποράς για τον επαναπατρισμό στην πατρίδα των. Έτσι χάθηκαν 25 πολύτιμα χρόνια για τους εβραίους της διασποράς και εκατομμύρια εβραίοι θα είχαν διασωθεί από τη Ναζιστική θηριωδία.
Η Οργάνωση του Ισραήλ
Στο Ισραήλ εφαρμόζεται στο ακέραιο η δημοκρατία και τηρούνται οι νόμοι του κράτους. Ο λαός ζει αρμονικά σέβεται όλα τα οικονομικά και κοινωνικά συστήματα κάτω από τη Σιωνιστική πειθαρχία του. Η γη για λόγους εθνικούς ανήκει στο σύνολο της στο Κράτος και δεν αποτελεί αντικείμενο αγοροπωλησίας. Το κράτος διατηρεί δικές του επιχειρήσεις με υψηλό οικονομικό αποτέλεσμα.
Η εργατική τάξη είναι οργανωμένη στην συνομοσπονδία Ισταντούτ και διαθέτει τραπεζικές, βιομηχανικές, ασφαλιστικές, συγκοινωνιακές, αγροτικές κλπ επιχειρήσεις. Γενικά όλα τα συστήματα λειτουργούν με μεγάλη επιτυχία, χωρίς να διακόπτεται η γενική ισορροπία και το κράτος δεν αποτελεί εμπόδιο στην άνετη λειτουργία του. Η επιτυχία αυτή οφείλεται στην ελεύθερη εκλογή του τρόπου ζωής των πολιτών χωρίς την επέμβαση του κράτους. Το κράτος περιορίζεται στη διαρκεί άμυνα της χώρας, στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Οι ορθόδοξοι εβραίοι με τα μαύρα κουστούμια, τα ψηλά μαύρα καπέλα, με την πλούσια γενειάδα και μακριά ρενδικότα πένθους, πενθούν ακόμα την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα. Οι εβραίοι με τα μικρά κοτσιδάκια στη μεριά των αυτιών με ξυρισμένο κεφάλι καλυμμένο με μικρό σκουφάκι, το οποίο φέρει το αστέρι του Δαυϊδ, αποτελούν την τάξη των φανατικών παλαιών εβραίων. Επίσης στο Ισραήλ συνυπάρχουν όλες οι θρησκείες, Χριστιανοί ορθόδοξοι, παλαιοημερολογίτες, καθολικοί, διαμαρτυρόμενοι, Αρμένιοι, Μουσουλμάνοι, Άραβες κλπ. Όλοι οι παραπάνω συζούν με θαυμαστή πειθαρχία και τάξη. Η πίστη του κάθε ατόμου δεν αποτελεί εμπόδιο για την πίστη του άλλου. Με τον τρόπο αυτό λειτουργεί και αναπτύσσεται το νεαρό κράτος του Ισραήλ.
Κύρια πηγή των όσον έχουμε καταγράψει στα παραπάνω κεφάλαια προέρχονται από το βιβλίο του λογοτέχνη-συγγραφέα Δημήτρη Αετουδάκη.
Περίοδος από το 1948 που έγινε κράτος το
Ισραήλ μέχρι των ημερών μας.
Σήμερα το κράτος του Ισραήλ έχει έκταση 20.770 τετραγωνικών χιλιομέτρων και είναι σχετικά μικρό σε έκταση. Πληθυσμό έχει 9.756.300 εκατομμύρια κατοίκους σύμφωνα με την απογραφή του 2023.
Οι πόλεμοι συνεχίζονται φυσικά και μετά το 1948 που αναγνωρίστηκε επίσημα ως κράτος το Ισραήλ. Φαίνεται ότι η περιοχή της Μέσης Ανατολής είναι η πυριτιδαποθήκη του κόσμου και μια κατάρα διαρκείας από την εποχή της Βίβλου μέχρι των ημερών μας καλύπτει τη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε συνεχείς πολέμους με μικρά διαλείμματα.
Αμέσως μετά το 1948 ξέσπασε ο πρώτος Αραβοϊσραηλινός πόλεμος. Πέντε αραβικές χώρες Αίγυπτος, Ιορδανία, Συρία, Λίβανος και Ιράκ εισέβαλαν με στρατό στο Ισραήλ, φυσικά με την αρωγή στρατευμάτων από την Υεμένη και τη Σαουδική Αραβία. Η Αίγυπτος προσάρτησε το Σινά κα τη Γάζα και η Ιορδανία τη Δυτική όχθη. Ο πόλεμος κράτησε ένα χρόνο, υπέγραψαν ανακωχή και σταμάτησαν οι εχθροπραξίες. Πηγές. Βικιπαίδεια Ισραήλ.
Πόλεμος των έξι ημερών. Τον Μάιο του 1967 μεταξύ Ισραήλ ,Αιγύπτου, Ιορδανίας και Συρίας. Το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία το Κουβέιτ και Αλγερία συνεισέφεραν με στρατιώτες και οπλισμό στις παραπάνω χώρες.
Στις 5 Ιουνίου 1967 το Ισραήλ εξαπέλυσε αιφνιδιαστικά επίθεση εναντίο των αεροπορικών δυνάμεων της Αιγύπτου και κατέστρεψε τα περισσότερα Αιγυπτιακά αεροσκάφη.
Σχετικά με τον πόλεμο που άρχισε στις 17-10-2023, ο οποίος συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με μεγάλες απώλειες και καταστροφές, έχουμε αναφερθεί στην αρχή της πρώτης σελίδας.
Πηγές: Βικιπαίδεια ο πόλεμος των έξι ημερών.
Αμυντική Βιομηχανία του Ισραήλ. Το Ισραήλ έχει μεγάλη αμυντική και επιθετική βιομηχανία εξ αιτίας διαφόρων παραγόντων. Ο πρώτος είναι η διαρκής άμυνα της χώρας από τους γείτονες και ο δεύτερος οι σημαντικές επενδύσεις στην έρευνα, ανάπτυξη, τεχνολογία και συνεργασιών με άλλες χώρες και εταιρείες. Έτσι υπάρχει μεταφορά τεχνολογίας και συνεργασίες με τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Πηγές nemesihd.gr.
Οι χώρες που κατέχουν πυρηνικές κεφαλές είναι εννέα σε όλο τον κόσμο, μεταξύ αυτών των κρατών συγκαταλέγεται και το Ισραήλ. Πηγές: Βικιπαίδεια Κατάλογος κρατών με πυρηνικά όπλα.
Προσωπική μαρτυρία του συγγραφέα 25-12-1992. Η Ιερουσαλήμ είναι κτισμένη σε υψόμετρο 754 μέτρων και έχει πληθυσμό
936.425 κατοίκους. Καθ οδό προς την Ιερουσαλήμ συναντήσαμε πολλές
καλλιέργειες σιτηρών, αμπελώνων,
μπανανιές, λιόφυτα, δημητριακά,
θερμοκήπια κλπ.
Το Ισραήλ είναι πολύ ανεπτυγμένο κράτος σε
όλους τους τομείς και έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα δια πυρός και σιδήρου.
Περάσαμε έξω από το Τελ Αβίβ και ανηφορήσαμε για την Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ.
Είναι μια από τις αρχαιότερες πόλεις της παγκόσμιας ιστορίας, την οποία ίδρυσαν
Κανοανίτες το 2000 π.Χ. Η Νέα πόλη είναι
κτισμένη πάνω σε λόφους και είναι πανέμορφη. Εκεί έχει μεταφερθεί η κυβέρνηση και διάφορες άλλες υπηρεσίες του
Ισραήλ.
Σε
κάθε διασταύρωση των δρόμων υπήρχαν 2 στρατιώτες πάνοπλοι του Ισραήλ, τόσο στη
νέα πόλη όσο και στην παλαιά Ιερουσαλήμ. Από ότι γνωρίζουμε, γίνονται συχνές
επιθέσεις μεταξύ των και πάντα βρίσκονται σε αυξημένη επιφυλακή αμφότερες οι
πλευρές.
Έξω από τα τείχη της παλιάς πόλης βρίσκεται
το τείχος των Δακρύων, όπου προσεύχονται οι Εβραίοι και θεωρείται ιερός χώρος. Ακουμπούν το κεφάλι και τα χέρια
στον τοίχο, προσεύχονται και αφήνουν στις τρύπες ένα χαρτί με τα αιτήματα των,
για να εκπληρωθούν. Ο γράφων πέρασε στην πλατεία του τείχους, φόρεσε ένα ειδικό καπελάκι που του έδωσαν και έφθασε στο
τείχος.
Την
παλιά πόλη κατέλαβε το Ισραήλ στον Πόλεμο των έξι ημερών το 1967, στην οποία κατοικούν Παλαιστίνιοι και
βρίσκονται υπό κατοχή.-
Μοίρες 22-11-2023
Μανόλης Μιχ. Δακανάλης
Πρώην Αγρονόμος
 |
| Τούνελ κάτω από τη Γάζα. |
 |
| Χάρτης χωρίς το Ιστραήλ το 1947 |
 |
| Βομβαρδισμένη Γάζα. |
 |
| Τα τάνκ Ισραηλινών μέσα στη Γάζα. |
 |
| Ο σημερινός χάρτης των κρατών |
